فواید و موارد استفاده اوزون تراپی با متد DIV از زبان دکتر هاوارد رابینز
مقدمه:
تزریق مستقیم ازون بهصورت وریدی (DIV) بهعنوان روشی برای درمان بیماریها و شرایط مختلف و مخصوصا بیماریهای با منشا سیستم ایمنی برای سالها مورد استفاده بوده است و نه تنها هیچ سابقهای از آسیبهای ناشی از این روش ثبت نشده است بلکه اثربخشی بسیار چشمگیری برای بیماریهای مذکور داشته است.
در واقع این روش در ۱۸ سال گذشته بیش از ۱۶۰,۰۰۰ بار در کلینیک رابینز بدون عوارض جدی انجام شده است. این مقاله به بررسی مزایای اوزون تراپی به روش DIV میپردازد.
تزریق مستقیم ازون بهصورت وریدی (DIV) بهعنوان روشی برای درمان بیماریها و شرایط مختلف و مخصوصا بیماریهای با منشا سیستم ایمنی برای سالها مورد استفاده بوده است و نه تنها هیچ سابقهای از آسیبهای ناشی از این روش ثبت نشده است بلکه اثربخشی بسیار چشمگیری برای بیماریهای مذکور داشته است.
در واقع این روش در ۱۸ سال گذشته بیش از ۱۶۰,۰۰۰ بار در کلینیک رابینز بدون عوارض جدی انجام شده است. این مقاله به بررسی مزایای اوزون تراپی به روش DIV میپردازد.
هدف:
هدف از این مقاله شفاف کردن فواید استفاده از DIV است. علاوه بر این، هدف نویسندگان ارائه روش و پروتکلی است که اثبات شده ، ایمن و مؤثر است. ادعا میشود که «روش و پروتکل رابینز» برای DIV شاید تنها راه ایمن و مؤثر برای انجام این درمان باشد. این پروتکلها طی ۱۷ سال گذشته با توجه به واکنشها و نتایج اصلاح شدهاند. تجربه گسترده بالینی باید همیشه بر نظر آکادمیک غلبه کند و حجم تجربه ما این مورد را ثابت میکند. پزشکانی که در کلینیک ما کار میکنند، بیش از ۱۶۰,۰۰۰ مورد DIV را انجام دادهاند. طی پنج سال اول در کلینیک اوزون ما، اوزون تراپی به روش اتوهموتراپی ارائه شد و بیش از ۴۵,۰۰۰ درمان انجام شد. شاید ما تجربه بالینی منحصر به فردی داشته باشیم که هر دو روش اتوهموتراپی و DIV تجویز اوزون را در این تعداد بالا تمرین کردهایم. این به من اجازه داد تا فواید، ریسکها و محدودیتهای هر یک را بیاموزم. من همچنین احساس میکنم که این تعداد درمان به اندازه کافی قابل توجه است تا احتمال “شانس” در اجتناب از واکنشهای منفی را از بین ببرد. برای تسهیل این مقاله، من انتخاب کردم که فقط از ۲۰۰۰ بیمار در طول ۱۰ سال گذشته استفاده کنم، با میانگین ۷۰ درمان هر کدام، که مجموعاً جلسه ۱۴۰,۰۰۰ درمان میشود.
مواد و روش رابینز برای پروتکل DIV:
یک ژنراتور اوزون Tomco (ساخت آمریکا) با تنظیم ۵۵ میکروگرم بر سیسی برای همه بیماران استفاده میشود. یک ست تزریق Terumo و سرنگ ۶۰ سیسی Terumo برای تجویز استفاده میشوند. وریدهای سطحی بزرگ در بازو یا دست استفاده میشوند و گاهی از خطوط PICC استفاده میشود. خطوط PICC نیاز دارند که ابتدا مقداری محلول سدیم یا آب از طریق آنها عبور داده شود. بعد از تزریق ۵ سیسی گاز اکسیژن/اوزون از طریق ست تزریق برای استریل کردن و جلوگیری از ورود هوا به بدن، سوزن به ورید وارد میشود. تزریق وریدی با سرعت جریان ۱سیسی در ۵ تا ۱۵ ثانیه بسته به اندازه و مقاومت ورید انجام میشود. بیشتر درمانها بین ۱ تا ۸ دقیقه طول میکشند. همه بیماران بالغ در اولین درمان ۲۰سیسی دریافت میکنند و مقدار آن در درمانهای بعدی ۱۰سیسی افزایش مییابد تا به ۵۵سیسی برسد. این حجم تا حداقل ۱۰ تا ۱۲ درمان نگه داشته میشود. سپس حجمهای بیشتر در افزایش ۱۰سیسی داده میشوند تا ۶۰سیسی اضافی حاصل شود. در برخی موارد، تعدادی از ۱۸۰ تا ۲۴۰ سیسی به هر درمان اختصاص مییابد. همه چیز بستگی به تحمل ورید، واکنش بیمار به “کشتن” و مشکل پزشکی ارائه شده دارد. تکرار تزریق حداقل سه درمان در هفته است، تا حداکثر ۱۲ درمان (روش Robins Fast-Trac یا RFT). RFT میتواند حداکثر ۲ درمان در روز با فاصله زمانی حداقل سه ساعت بین درمانها، برای حداکثر ۶ روز در هفته باشد. یک روز در هفته بدون درمان ضروری است تا بدن فرصتی برای پاکسازی زبالههای ایجاد شده توسط کشتن از درمان به شکلی کاملتر داشته باشد.
فواید تجربه کلینیکی و استفاده از روش DIV در مقابل انتقادات:
انتقاد: “دقت در دوز دارو غیرممکن است، زیرا اثرات متغیر ازون بر اساس حجم خونی که تحت درمان قرار میگیرد، متفاوت است. از آنجا که تعیین دقیق حجم خون در یک کاربرد مستقیم وریدی غیرممکن است، نمیتوان اثر درمان را به حداکثر رساند.”
علم و تجربه کلینیکی:
در واقع، دوز دقیقی در هر درمان به دلیل کنترل کامل غلظت و حجم گاز توسط پزشک ارائه میشود. حجم دقیق خون اهمیتی ندارد، زیرا ما در حال درمان بدن هستیم نه مقدار خاصی از خون، همانطور که در MAH انجام میشود. حداکثر کردن هر درمان میتواند یک مقدار/غلظت محدود از پیش تعیینشده باشد یا تا زمانی که بدن به طور کامل واکنش نشان میدهد (علائم کلینیکی که بعداً بحث خواهند شد).
انتقاد: “علائم ایسکمی مغزی (نارسایی حرکتی اعصاب) ممکن است رخ دهد.”
علم و تجربه کلینیکی: احساس شبیه به نارسایی حرکتی بسیار نادر است. ممکن است برای یک یا دو بیمار در هر هزار نفر رخ دهد. ممکن است در هر دیداری اتفاق بیفتد، اما تقریباً هرگز در اولین دیدار رخ نمیدهد.
این علائم بعد از اولین ۳۰ دقیقه پس از درمان ظاهر میشوند و هرگز در حین درمان رخ ندادهاند. این علائم میتواند از ۲ دقیقه تا ۳۰ دقیقه طول بکشد و در یک مورد، حدود یک ساعت ادامه داشت.
تست قدرت عضلات در مطب هنگام واکنش نشان میدهد که هیچ افتی در قدرت عضلانی وجود ندارد، اگرچه بیماران احساس میکنند که “قدرت یا ضعف کامل در یکی از اندامها” دارند.
این حالت به نظر میرسد که فقط یک سمت بدن را تحت تأثیر قرار میدهد، هرچند ممکن است بین دو سمت جابجا شود. این حالت به ندرت در طی درمان به طور چندباره رخ میدهد، اما برای آن دسته افراد که این حالت برایشان پیش میآید، معمولاً تنها یک بار رخ میدهد.
قطعاً هیچ اثر باقیماندهای دیده نمیشود. احساس به طور کامل ناپدید میشود و قدرت و عملکرد به حالت عادی بازمیگردند.
نظر بالینی نویسندگان این است که علت، به دلیل چلاتیون فلزات سمی از بافت عصب مغزی است. این موضوع باعث التهاب موقتی در مغز میشود که حس فلج شدن یک یا چند اندام را به وجود میآورد. با فروکش کردن سریع التهاب این حس ناپدید میشود. از آنجا که هرگز هیچ اثر دیرپایی وجود ندارد، این یک قیمت ناچیز و موقتی، اگرچه دلنگرانکننده، برای بهبودی است.
انتقاد: “مطالعات کالبدشکافی سگهایی که با روش مستقیم وریدی (IV) درمان شدهاند، به طور مداوم نشان دادهاند که این تکنیک باعث آمبولی ریوی میشود. این آمبولیها توسط اکسیژن در ترکیب گاز ایجاد میشوند و نه ازن.”
“پروفسور بوچی تعدادی مرگ و میر را در ایتالیا گزارش کرده است که از تزریق زیرجلدی (زیر پوست) ازن برای درمان لیپودیستروفی، معروف به سلولیت، به وجود آمدهاند. سه مرگ از مارس ۱۹۹۸ تا دسامبر ۲۰۰۲ باعث شد وزارت بهداشت ایتالیا نه تنها استفاده از روش درمانی ازن در تمام مراکز زیبایی ممنوع کند، بلکه در بیمارستانهای عمومی نیز ممنوع نماید.”
دکتر بوچی میگوید: “من همیشه بسیار قاطعانه از تزریق مستقیم وریدی ترکیب گاز [اکسیژن-ازن] پرهیز میکنم: متأسفانه آدمنماها و تکنسینهای بدون صلاحیت پزشکی این کار را میکنند، زیرا یا احمق هستند یا نمیتوانند AHT بزرگ را انجام دهند. به وضوح تعریف شده است که تزریق گاز با حجم بالای ۲۰ میلیلیتر میتواند یک آمبولی مرگبار ایجاد کند. پس چرا باید خطر آسیب رساندن به بیمار را قبول کنیم؟ علاوه بر این، مهم نیست که این ماده ازن نیست، بلکه در واقع اکسیژن، بیماران را میکشد. واقعاً حجم کم ازن به سرعت حل میشود و به دلیل واکنشپذیری شدید، ناپدید میشود.”
علم و تجربه بالینی: مقاله ISCO3 درباره “اوزونتراپی و بنیادهای علمی آن” با نظر دکتر بوچی تناقض دارد، زیرا بیان میکند:
“مهم است که توضیح دهیم اوزون و همچنین اکسیژن به دلیل اینکه خون به آنها نیاز دارد و آنها را خیلی سریع حل میکند، سبب ایجاد آمبولی نمیشوند. اندک موارد آمبولی و مرگ در طول اجرای اوزونتراپی به عوامل مختلفی بستگی داشته است. تزریق مستقیم گاز به جریان خون توسط یک اثر فیزیکی؛ مکانیزمهای انعقاد با تزریق حجم بزرگی از گاز فعال میشوند. در موارد دیگر، آمبولی زمانی ایجاد شده است که تجهیزاتی استفاده شده که اوزون پزشکی را از هوای جوی تولید میکنند یا هنگامی که اوزون به حفرهها یا درون مغز استخوان تزریق شده است. در همه موارد، حوادث ناشی از یاتروژنزی بود، یعنی بهسبب مسئولیتناپذیری کارکنان بهداشتی که روشهای نامناسب یا اوزون با کیفیت پایین را برای درمان به کار بردهاند.”
در کلینیکهای ما، دستگاههای اوزون فقط از اکسیژن با درجه پزشکی با لولههای شیشهای استفاده میکنند. دقت زیادی برای جلوگیری از وارد شدن هرگونه “هوا” به سیستم، سرنگ یا ست تزریقی انجام میدهیم. تکنیکهایی توسط ما توسعه یافتهاند تا از این موضوع جلوگیری کنند، حتی هنگام جدا کردن و تعویض سرنگها در طول درمان. ما فقط افراد را درمان میکنیم، نه حیوانات، و نمیدانیم که چه روشها و پروتکلهایی بر حیوانات در تحقیقات فوق استفاده شده است. همچنین به یاد داشته باشید که ما در هر دو روش تجربه داریم، در ابتدا بیش از ۴۵,۰۰۰ درمان MAH انجام دادهایم و از طریق مقایسه و تضاد انتخاب کردهایم که فقط DIV را انجام دهیم.
با این که اغلب نوشته و گفته شده که “DIV منجر به مرگ شده است”، ما نتوانستهایم این موضوع را از طریق تحقیقات اینترنتی مستند کنیم و هیچکسی که با او مشورت کردهایم نتوانسته است شواهد کتبی/دلیلی از وقوع این موضوع ارائه کند.
انتقاد: شاید رایجترین و بزرگترین انتقاد این است: “آمبولیهای مرتبط با تزریق مستقیم وریدی میتوانند باعث برونکواسپاسم شوند، که در مورد بیماران با سابقه آسم یا بیماری مزمن ریه ممکن است به نارسایی حاد تنفسی کشنده منجر شود.”
علم و تجربه بالینی: ما موافق هستیم که ISCO3 درست میگوید که اکسیژن آمبولی ایجاد نمیکند. ما همچنین موافقیم با دکتر بوچی که اوزون هم بهطور مفروض آمبولی ریوی ایجاد نمیکند. با این حال، ما موافق نیستیم که اوزون بهطور کامل در خون حل میشود همانند MAH، بلکه ممکن است مقداری از آن به مولکولهای خالی آهن در سلولهای قرمز خون که جزئی از اکسیژن خالی هستند، متصل شود. به دلیل اینکه در زمان تزریق درون وریدی خون کمی در رگ موجود است، مقداری اوزون به حداقل به قلب و احتمالاً به ریهها و سلولهای اطراف بدن میرسد.
برونکواسپاسم در بسیاری از بیماران رخ میدهد، با این حال برخی از بیماران هرگز آن را تجربه نمیکنند. بسیار مهم است که توجه کنید این موضوع بیشتر در اولین درمان رخ میدهد و در درمانهای بعدی کمرنگ میشود، حتی با اینکه مقدار اکسیژن/اوزون افزایش مییابد. در واقع، تجربه بالینی نشان داده است که تا درمان هشتم تا دوازدهم، تقریباً در همه بیماران، هر یک که تقریباً ۵۵ سیسی در ۵۵ میکروگرم/سیسی دریافت میکنند، این حالت کاهش مییابد تا جایی که ممکن است سرنگ دومی بدون افزایش تحریک ریه (در ۱۰ سیسی) داده شود.
ناراحتی به ندرت به قدری شدید است که ممکن است بیماران را از ادامه درمان منصرف کند. وقتی اتفاق میافتد از چند ثانیه تا ۲۰ دقیقه طول میکشد و به ندرت از آن مدت تجاوز میکند. اما، گاهی اوقات، حتی در بیمارانی که به طور منظم تحت درمان قرار میگیرند، اگر ناراحتی بیش از حد آزاردهنده شود (معمولاً به دلیل تزریق سریع گاز برای آن بیمار)، اکسیژن با ماسک بینی با جریان ۳ لیتر در دقیقه انجام میشود که آن را ظرف ۵ تا ۲۰ دقیقه برطرف میکند. هیچ اثر باقیمانده منفی یا آسیبی از خود باقی نمیگذارد.
برخلاف تصور عمومی، ما معتقدیم که اوزون و مشابههای آن با گازهای رادیکال آزاد مضر مانند مونوکسید کربن (که تا حدود ۳٪ یا بیشتر در خون یافت میشود) واکنش میدهند و باعث ایجاد مقادیر بیشتری از دیاکسید کربن و گازهای دیگر میشوند که میتوان آنها را از طریق تنفس و از خون دفع کرد. تجمع این گازها اطراف بافت ریه باعث ایجاد حس فشار، گرفتگی یا ناراحتی در ناحیه بالای قفسه سینه میشود. این وضعیت باعث میشود که ریهها سعی کنند این گازها را از طریق سرفه خارج کنند و همچنین متوجه شدهایم که میتوان بهطور کامل از اسپاسم سرفه و ناراحتی ریه با تنفس آرام و سطحی جلوگیری کرد. این کار بهتنهایی یا همراه با نوشیدن آب سرد تصفیهشده یا چای سبز ارگانیک و کافئینزدایی شده، میتواند حس ناخوشایند را کاهش دهد و آرامش را تا زمانی که بهبود یابد ایجاد کند. ما هزاران بیمار را، با بیش از ۱۵۰,۰۰۰ درمان، درمان کردهایم و تقریباً هیچکسی به خاطر این واکنش موقت ناخوشایند درمان را متوقف نکرده است.
لازم به ذکر است که ما بیماران مبتلا به آسم، COPD، افراد سیگاری و مصرفکنندگان ماریجوانا، و همچنین فیبروز ریوی را بدون “نارسایی حاد تنفسی مرگبار” درمان کردهایم. برعکس، ما تنها موفقیتهای بزرگی داشته و نتایج مضر نداشتهایم.
انتقاد: “درمان بسیاری از شرایط بالینی نیاز به دوزهای نسبتاً بالای اوزون دارد. در حالی که این دوزها به راحتی با استفاده از MAH (اتوهموتراپی عمده) دستیافتنی هستند، با روش مستقیم وریدی (IV) بسیار زمانبر هستند.”
تجربه علمی و کلینیکی: ما از گاز اکسیژن/اوزون تا مقدار ۲۴۰ سیسی در یک جلسه درمانی استفاده کردهایم بدون آنکه هیچ واکنش منفی ایجاد شود. بیشتر بیماران بین ۲۰ تا ۱۱۵ سیسی دریافت میکنند و برخی تا ۱۸۰ سیسی دریافت میکنند. با MAH، مقدار بسیار کمی از اوزون وارد بدن میشود.
روش DIV با استفاده از روش رابینز بین ۱ تا ۱۲ دقیقه طول میکشد، بسته به سایز ورید و حجم گاز داده شده. در حالی که MAH معمولاً بین یک تا یک و نیم ساعت طول میکشد.
نتیجهگیری و خلاصه:
از اوزون DIV برای سالهای بسیاری در “دوران مدرن اوزون پزشکی” (پس از جنگ جهانی دوم) استفاده شده است. ما با توجه به تعداد فراوان بیماران و درمانهایی که طی ۱۸ سال گذشته انجام شدهاند، نشان دادهایم که روش رابینز برای DIV هم بسیار ایمن است و از همه مهمتر نتیجه کلی سودمندی بیشتری نسبت به MAH دارد. این روش میتواند سریعتر، با تعداد دفعات بیشتر، کمهزینهتر، آسانتر و ایمنتر انجام شود و توانایی از بین بردن کامل تمام بیماریها و شرایطی که اوزون پزشکی برای درمان آنها استفاده میشود را دارد. به نظر نویسندگان، این روش باید مورد توجه جدی قرار گیرد و در نهایت به عنوان روش اصلی انتخاب برای درمان اوزون وریدی بر اساس ایمنی و نتایج پذیرفته شود.
<