ایمنی و مزایای درمان درون وریدی مستقیم با اوزون (DIV)

چکیده:

روش اوزون درمانی درون وریدی مستقیم (DIV) برای سالیان متمادی به عنوان روش درمانی جهت بسیاری از بیماری ها و علایم مورد استفاده بوده است.

. در حقیقت، در طول ۱۸ سال گذشته، DIV بیش از ۱۶۰،۰۰۰ بار برای بیماری پسوریازیس در کلینیک مورد استفاده قرار گرفته است و تقریبا هیچ عارضه جانبی ای برای ان گزارش نشده است.

این مقاله به بررسی خطرات احتمالی می پردازد و تجربیات بالینی، اشتباهات و سوء تفاهم هایی را که همراه با مزایای پروتکل روش Robins برای DIV  وجود دارد که  در مقایسه با Major Autohemotherapy (MAH) ، به نمایش می گذارد.

هدف:

هدف از این مقاله پرداختن به بسیاری از تصورات غلط و سوء تفاهم در مورد ایمنی است که از دهه ۱۹۸۰ پیرامون منافع مربوط به استفاده از DIV مطرح بوده است. علاوه بر این، هدف نویسندگان ارائه یک روش و پروتکلی می باشد که ایمنی و اثر بخشی ان به اثبات رسیده است.

این استدلال وجود دارد که احتمالا “روش و پروتکل رابینز” برای DIV تنها راه ایمن و موثر جهت درمان می باشد. این پروتکل ها طی ۱۷ سال گذشته کامل شده اند و تغییرات مربوط به واکنش ها و نتایج آن ها انجام گرفته است.
تجربه بالینی گسترده باید همیشه در موارد عدم وجود شواهد علمی منتشر شده، وزن بیشتری داشته باشد. من مطمئن هستم که سوء تفاهم در زمینه واکنش ها و یا مدیریت نامناسب منجر به ضعف DIV شده و همچنین دیدگاه منفی در مورد آن را سبب شده است.
حجم تجربه ما ثابت می کند که این مورد وجود دارد. متخصصین کلینیکی که در کلینیک با ما همکاری دارند بیش از ۱۶۰۰۰۰ DIV  را مورد بررسی قرار دادند. MAH سنتی برای پنج سال اول در کلینیک اوزون پیشنهاد شده است که بر اساس ان بیش از ۴۵۰۰۰ مورد درمانی انجام گرفته است.

شاید ما یک تجربه بالینی منحصر به فردی را در زمینه هر دو روش بهره گیری از اوزون در خصوص یک چنین تعداد زیادی در اختیار داشته باشیم. این امر به ما این امکان را می دهد تا بتوانیم مواردی را در خصوص مزایا، خطرات و محدودیت های هر کدام بیاموزیم. همچنین من این احساس را دارم که این تعداد درمان جهت “موفقیت” در اجتناب از واکنش های منفی به اندازه کافی قابل توجه است.
برای تسهیل در پیشبرد این مقاله، من فقط ۲۰۰۰ بیمار را در طول ۱۰ سال گذشته با میانگین ۷۰ مرحله درمان و در مجموع ۱۴۰،۰۰۰ درمان انتخاب کرده ام.
تاریخچه:  در حالی که ظاهرا DIV برای بیش از ۵۰ سال مورد استفاده بوده است، این روش استفاده از اوزون حداقل تا آنجا که در اینجا در خصوص ایالات متحده تحقیق شده است، به هیچ یک از افراد یا کلینیک برای اولین بار استفاده یا توسعه آن مربوط نیست.  متاسفانه اکثر ادبیات مربوط به اوزون درمانی در مجلات پزشکی اروپا نوشته و منتشر شده است که در ایالات متحده به راحتی قابل دسترسی نیست. بنابراین، ما اولین افرادی هستیم که این روش را توسعه دادیم و جزئیات نحوه استفاده از ان برای نویسنده مشخص نیست. شاید فقدان سابقه امری ارزشمند باشد، چرا که در هنگام استفاده از این روش یا چگونگی انجام صحیح و ایمن آن هیچ گونه تأثیری منفی بر روی کار ما نداشت.

در حالی که من نمی دانم که روش DIV آلمانی (اروپایی ) چگونه صورت می پذیرد، فرض بر این است که غلظت نادرست گاز اوزون؛ موقعیت نادرست بیمار؛ سرعت تحویل نادرست؛ اندازه نادرست برای گیج سوزن؛ فرکانس نامناسب درمانی، “هوای” باقی مانده در سیستم تحویل یا هر ترکیبی از اینها ممکن است منجر به نتایج منفی شده و در نتیجه ممنوعیت استفاده از DIV در آلمان و سایر کشورها را در پی داشته باشد.

مواد و روش رابین و پروتکل DIV:
ژنراتور اوزون هرمن (ساخته شده در المان) در محدوده mcg / cc  ۵-۸۰  برای همه بیماران در این مطالعه استفاده می شود.

یک مجموعه تزریق Terumo 27gauge (مجموعه رگهای پوستی) و سرنگ Terumo 50 cc برای تزریق مورد استفاده قرار گرفت.
بزرگترین ورید های سطحی در ساعد و یا دست در راستای خطوط PICC (کاتتر مرکزی محصور شده در محیط) بارها مورد استفاده قرار گرفت. خطوط PICC به فشردن استریل نمک یا آب قبل از گاز نیاز دارند.
پس از فشردن ۵ سی سی گاز اکسیژن / اوزون از طریق تزریق جهت استریل کردن و جلوگیری ورود هوا که ممکن است از طریق لوله به بدن ورود پیدا کند، سوزن به یک ورید وارد می شود.
فشار داخل وریدی با سرعت جریان از ۱ سی سی در هر ۵ تا ۱۵ ثانیه بسته به اندازه و مقاومت وریدی اعمال می شود. بیشتر درمان ها از ۱ تا ۸ دقیقه به طول می انجامد که مدت ان به حجم گاز بستگی دارد و حداکثر تا ۱۲ دقیقه برای درمان های ۱۸۰ تا ۲۴۰ سی سی می باشد. رگ های کوچکتر نسبت به رگهای بزرگتر به فشار کمتری نیاز دارند.
تمام بیماران بزرگسال در اولین مرحله درمانی به ۲۰ سی سی نیاز دارند که این مقدار تا ۱۰ سی سی در هر درمان و تا رسیدن به مقدار ۵۵ سی سی افزایش می یابد. این حجم تا زمان تکمیل حداقل ۸ تا ۱۲ جلسه در نظر گرفته می شود. سپس حجم های اضافی با افزایش ۱۰ سی سی تا زمان رسیدن به ۶۰ سی سی ادامه پیدا می کند. در برخی موارد، جهت هر یک از درمان ها میزان ۱۸۰ الی ۲۴۰ سی سی در نظر گرفته می شود. مقدار در نظر گرفته شده به تحمل وریدی، واکنش بیمار نسبت به “خنثی کردن” و مشکالت پزشکی موجود بستگی دارد.
فرکانس تزریق به صورت حداقل ۳ درمان و حداکثر ۱۲ درمان در هفته (روش رابینسپرت تراک یا RFT ) می باشد. می توان RFT  را جهت حداکثر ۲ تست در روز و حداقل سه ساعت در بین درمان ها برای مدتی کمتر یا مساوی با ۶ روز در یک ردیف و یا در هر ترکیبی از روزهای متوالی یا غیر متوالی مورد استفاده قرار داد. در نظر داشتن یک روز بدون درمان یک هفته ضروری می باشد تا بدن بتواند به طور کامل از اثرات ناشی از درمان ها پاک شود.
حجم، غلظت و فرکانس به این موارد بستگی دارد: اندازه بدن، افراد دارای جثه کوچکتر با گاز کمتری نسبت به افراد بزرگتر درمان می شوند؛ مشکل پزشکی، در خصوص مشکلات جدی که نیاز به گاز بیشتری دارند؛ توانایی فرد برای تحمل عواقب ایجاد شده و عدم گسترش واکنش های Herksheimer / Jarrisch در پی درمان؛ واکنش های ریوی، از جمله برونکوس اسپاسم یا احساس تنگی در سینه بالایی (که این اثر بعدا مورد بحث قرار خواهد گرفت).
حجم، غلظت، فرکانس و میزان مصرف بسته به نیاز و واکنش های فردی هر بیمار در صورت نیاز و جهت هر درمان تنظیم می شود.
در طول سال ها کسب تجربه ما آموخته ایم که چگونه باید محدودیت های مربوط به غلظت، حجم، فرکانس و نرخ بدون ایجاد آسیب وریدی و سایر واکنش های نامطلوب را در نظر داشته باشیم. هیچ یک از بیماران تا به حال به هیچ وجه آسیبی ندیده اند. هر بیمار مبتلا به این پروتکل به طور کامل از خطرات و مزایای ان آگاه شد و همگی موافقت خود مبنی بر حضور و مشارکت در بخشی از مطالعات تحقیقاتی را اعلام داشتند.
مزایای DIV و تجربه بالینی و انتقادات

علم و تجربه بالینی:
در حقیقت، یک دوز دقیق DIV جهت هر مرحله درمانی در قالب غلظت و حجم گازمشخص  به طور کامل توسط پزشک کنترل می شود.

اندازه گیری حجم دقیق خون امری غیر مهم می باشد زیرا ما درمان را بر اساس مقدار خونی که در MAH  در نظر می گرفتیم به پیش نمی بریم.

به حداکثر رساندن هر یک دوز درمان ها می تواند یک مقدار / غلظت محدود از پیش تعیین شده باشد و یا تا زمانی که بدن نسبت به ان به در حالت “تزریق کامل یا دوز اپتیمال Optimal ” واکنش نشان دهد در نظر گرفته میشود (علائم بالینی که بعدا مورد بحث قرار می گیرد).

علم و تجربه بالینی

بروز احساس پراسیس تجربه امری بسیار نادر است. ممکن است این اتفاق برای یک یا دو بیمار در هزار مورد اتفاق بیافتد. ممکن است این مورد در هر ویزیت اتفاق افتد هر چند که عملا هرگز در اولین ویزیت رخ نمی دهد.
این مورد هرگز در ۳۰ دقیقه اول پس از درمان رخ نمی دهد و هیچگاه در حین درمان رخ نداده است. مدت زمان ان از ۲ دقیقه تا ۳۰ دقیقه تا حدود یک ساعت نیز ممکن است به طول بیانجامد.
آزمایش قدرت عضله در مطب در طول واکنش نشان دهنده این مطلب است که هیچ گونه نقصانی در قدرت عضلانی رخ نمی دهد،  و بیماران نیز احساس می کنند که ظاهرا “هیچ کاهش قدرت یا ضعفی در اندام یا اندام هایشان رخ نداده است”.

تنها به نظر می رسد که در یک طرف تاثیر می گذارد، گر چه ممکن است طرف ها جابجا شوند. این حالت به ندرت چندین بار در طی دوره درمانی اتفاق می افتد، هرچند که برای مواردی که اتفاق می افتد، معمولا یک مرتبه می باشد.

کاملا اثرات باقی مانده ای دیده نمی شود. این احساس با بازگشت فوری و کامل احساس قدرت و عملکرد طبیعی از بین می رود.
نظر بالینی نویسندگان از این قرار است که علت این امر به دلیل وجود فلزات سمی در بافت عصبی مغزی است. این امر موجب التهاب موقتی در مغز می شود که باعث پریزی اندام یا اندام ها می گردد.

همانطور که التهاب به سرعت کاهش می یابد، احساس مربوط به ان نیز محو می شود. از آنجایی که هیچ گونه اثر ماندگار از هیچ یک از انواع وجود ندارد، لذا این یک لحظه کوتاه می باشد، هر چند که این موضوع دغدغه ما نیست اما باید برای بهتر شدن هزینه پرداخت نمود.
نقد: “مطالعات در زمینه شکستگی سگ های درمان شده با روش IV مستقیما این موضوع را به اثبات رسانده است که این روش باعث ایجاد آمبولی ریوی می شود. این آمبولیسم ها به وسیله اکسیژن موجود در مخلوط گاز و نه اوزون ایجاد می شود.”
“پروفسور بوچی چندین مرگ و میر در ایتالیا به علت تزریق اوزون زیر جلدی (زیر پوستی) جهت درمان لیپودیستروفی، که معمولا تحت عنوان سلولیت شناخته می شود، را مورد اشاره قرار داده است. سه مرگ، از مارس ۱۹۹۸ تا دسامبر ۲۰۰۲، باعث شد تا وزارت بهداشت ایتالیا نه تنها به ممنوعیت استعمال اوزون در تمامی مراکز ارایشی و زیبایی روی بیاورد بلکه مصرف ان را در بیمارستان های دولتی نیز ممنوع اعلام کرد.”

دکتر بوچی اذعان می دارد که: “من همواره نسبت به ممنوعیت تزریق مستقیم گاز [مخلوط اکسیژن و اوزون] بسیار متعهد هستم: متاسفانه افراد حقه باز و افرادی که مجوز پزشکی لازم را در اختیار ندارند، مبادرت به این کار می ورزند؛ زیرا آنها یا احمق هستند و یا اینکه نمی توانند AHT اصلی را به انجام برسانند. این امر به خوبی تعریف شده است که تزریق گاز با حجم بالای ۲۰میلی لیتر می تواند یک آمبولیسم مرگبار را در پی داشته باشد. بنابراین، چرا این خطر بیمار را تهدید می کند؟ علاوه بر این مهم نیست که این گاز اوزون نیست بلکه در واقعیت این اکسیژن است که بیمار را می کشد. در واقع حجم اندک اوزون بلافاصله به دلیل ظرفیت واکنشی بسیار بالا حل شده و محو می شود.”
علم و تجربه بالینی: مقاله ISC03 در مورد ” اوزون درمانی و پایه های علمی آن”، با نظر دکتر بوکی در تناقض است که بیان می دارد:
“این نکته مهم است که روشن شود که اوزون و همچنین اکسیژن باعث ایجاد آمبولی نمی شوند، و دلیل این موضوع این است که خون به انها بسیار نیاز داشته و آنها را بسیار سریع در خود حل می کند. تعداد کمی از موارد آمبولیسم و ​​مرگ در طول اوزون درمانی بنا به عوامل مختلف رخ می دهد. جذب مستقیم گاز در جریان خون توسط یک اثر فیزیکی؛ مکانیزم های انعقادی با استفاده از حجم زیادی از گاز. در سایر موارد، زمانی که از تجهیزات تولید کننده اوزون پزشکی از هوا استفاده می شود و یا زمانی که اوزون در حفره ها و یا در داخل مغز استخوان تزریق می شود، آمبولیسم ایجاد می گردد. در همه این موارد، حوادث توسط iatrogenesis تولید شده است، که ناشی از عدم مسئولیت پرسنل مرکز بهداشت می باشد که از روش های نامناسب و یا اوزون با کیفیت پایین استفاده می شود.”
دستگاه های اوزون مورد استفاده در کلینیک های ما فقط از اکسیژن پزشکی با لوله های شیشه ای استفاده می کنند. باید سطح مراقبتی زیادی به منظور جلوگیری از ورود “هوا” به سیستم یا سرنگ و ست تزریق در نظر گرفته شود. این تکنیک ها برای جلوگیری از بروز این اتفاق حتی در هنگام قطع و انتقال سرنگ ها در طول درمان ارائه می شود. ما تنها به درمان افراد و نه حیوانات می پردازیم و نمی دانیم که کدام روش ها و پروتکل ها برای هر حیوانی که در تحقیق بالا ذکر شد باید مورد استفاده قرار گیرد. همچنین، لطفا به یاد داشته باشید که ما در هر دو روش فوق تجربه داریم، که این تجربه بر اساس بیش از ۴۵۰۰۰ مورد درمان MAH و از طریق مقایسه و کنتراست جهت DIV  به دست امده است.
اگرچه این مورد اغلب نوشته شده و گفته می شود که ” DIV موجب مرگ می شود”، اما ما نمی توانیم این را از طریق تحقیق در اینترنت اثبات کنیم و هیچ یک از افرادی که ما از انها مشورت گرفتیم قادر به ارائه شواهد کتبی / اثبات این رخداد نیستند. شاید این فقط “افسانه شهری پزشکی” باشد. تمام متخصصین اوزون به من گفته اند که آنها هرگز گزارش های کتبی در مورد این “مرگ ها” را ندیده اند، اما در “جایی” در مورد ان خوانده اند و یا توسط یک همکار دیگر این مورد به انها گفته شده است.

جستجو در اینترنت در خصوص “مرگ ناشی از تزریق وریدی اوزون” تنها به وب سایت هایی که در مورد پراکسید هیدروژن درمانی به بحث می پردازند (که اذعان دارند که اثرات مشابه با اوزون روی بدن دارد) منتهی می شود که انها نیز مربوط به بیماران فوت شده مبتلا به سرطان و نه DIV  یا MAH بوده اند. همچنین هیچ بحثی حاکی از سهم H202  در مرگ وجود ندارد.
مرگ و میرها در ایتالیا زمانی اتفاق افتاد که برای خانم هایی که در سالن های زیبایی تحت درمان بودند استفاده از تزریق مستقیم به چربی موجب اسیب سلولیت شد. به احتمال زیاد کارکنان غیرمتخصص، غیر پزشکی و بدون مجوز سالن ها این روش های درمانی را پیش از این انجام داده اند، هرچند که در مورد فردی که انها را به انجام رسانده است موردی ذکر نشده است. با این حال، پس از همه این موارد، چه پزشکی در یک سالن زیبایی کار می کند؟ به نظر می رسد که به احتمال زیاد افراد از آمبولی چربی  رنج می برند. با این حال، واضح است که این گزارش هرگز به DIV اشاره نکرده است. واکنش بیش از حد دولت ایتالیا به وضوح نشان می دهد که چرا فقط متخصصان پزشکی دارای مجوز و آموزش دیده باید مجاز به انجام این روش یا هر روش درمانی دیگر باشند.

ما تا حد امکان از روش درمانی گاز اکسیژن / اوزون ۲۴۰ سی سی بدون ایجاد فعال سازی “مکانیزم انعقاد” استفاده کردیم. شاید استفاده از یک مقدار بیشتر موجب بروز این مشکل شود، اما ما هرگز ان را به بیماران پیشنهاد نمی کنیم و به ندرت نیز از این مقدار استفاده می کنیم. در اغلب موارد میزان بین ۲۰ تا ۱۱۵ سی سی مورد استفاده قرارمی گیرد. لطفا در نظر داشته باشید که آمبولیسم منجر به سکته مغزی یا حمله قلبی و احتمالا مرگ می شود که البته می توان هرگونه روند درمانی بیشتر را از طریق تمهیدات دولتی برای متوقف ساختن ان در پیش گرفت. در عین حال مصرف دارویی با تجویز مناسب مجاز می باشد که ممکن است منجر به مرگ تعداد زیادی از بیماران، نه فقط یک مورد مرگ، بلکه سکته مغزی یا حمله قلبی شود که با آنچه که در اینجا “روش پزشکی جایگزین” از ان یاد می شود که DIV یا  MAHمرتبط هستند.
نقد: شاید عمده ترین و بزرگترین انتقاد از این قرار باشد که: “آمبولیسم مرتبط با تزریق مستقیم IV سبب برونش اسپاسم شود، که در مورد بیماران مبتلا به بیماری آسم یا بیماری مزمن ریه ممکن است منجر به نارسایی حاد تنفسی گردد.”
علم و تجربه بالینی:
ما بر این باور هستیم که ISC03 بیان صحیحی دارد که اکسیژن باعث ایجاد آمبولیسم نمی شود. همچنین ما با نظر دکتر Bocci موافق هستیم که اوزون موجب “آمبولیزاسیون های احتمالی ریه” نمی شود. با این وجود ما مخالف این مطلب هستیم که اوزون همانند روش MAH به طور کامل در خون حل می شود، بلکه در واقع ممکن است تا حدی به مولکول های خالی اهن روی گلبول های قرمز که تا حدی خالی از از اکسیژن هستند، بچسبند. از انجا که در لحظه تزریق در طول روش DIV  مقدار حداقل خون در ورید موجود است بنابراین بخشی از اوزون به قلب خواهد رسید و ما به این اعتقاد داریم که به ریه ها و سلول های اطراف بدن نیز می رسند.
برونش اسپاسم در بسیاری از بیماران رخ می دهد، هر چند برخی از بیماران هرگز آن را تجربه نمی کنند.
این نکته بسیار مهم است که توجه داشته باشیم که این مورد بیشتر در اولین مرحله درمانی اتفاق می افتد و در درمان های بعدی، حتی با وجود افزایش مقادیر اکسیژن / ازون نیز کاهش می یابد. در واقع، تجربه بالینی نشان داده است که از درمان ۸ تا ۱۲ در تقریبا تمام بیماران، هر کدام در حدود ۵۵سی سی را با ۵۵mcg(gamma)/cc دریافت می کنند و سپس مقدار ان تا حدی کاهش می یابد که احتمالا سرنگ دوم (با افزایش تدریجی ۱۰ سی سی) بدون افزایش تحریک ریه داده شود.
شدت ناراحتی ایجاد شده به ندرت به قدری زیاد خواهد بود که بیماران را از ادامه درمان منصرف کند. هنگامی که این مورد رخ می دهد زمان ان از چند ثانیه تا ۲۰ دقیقه ادامه می یابد و به ندرت طولانی تر از ان خواهد بود.  با این حال، در حقیقت، حتی در بیماران که به طور مرتب تحت درمان قرار می گیرند، اگر ناراحتی ایجاد شده خیلی ناخوشایند باشد (که معمولا ناشی از استعمال سریع گاز برای آن بیمار می باشد)، اکسیژن توسط کانول بینی با نرخ جریان ۳ لیتر در دقیقه می تواند آن را ظرف مدت ۵ تا ۲۰ دقیقه از بین ببرد. هیچ اثر منفی یا مضری برای ان گزارش نشده است. در حال حاضر این مورد با مدیریت دقیق استاندارد از طرف ما به ندرت رخ می دهد.
پس در واقع چه چیزی اتفاقی می افتد؟ چه چیزی این واکنش را ایجاد می کند؟ چرا کاهش پیدا کرده و / یا متوقف می شود؟
این مورد پیشنهاد شده است که ریه ها خاصیت “انطباقی” دارند. ممکن است این موضوع درست باشد، اما چرایی این مطلب را توضیح نمی دهد که چرا اکثر بیماران این مورد را دوباره و در هنگامی که چند هفته یا چند ماه پس از متوقف شدن درمان و به دنبال آن از سرگیری درمان می گذرد تجربه نمی کنند.

برعکس، من معتقدم که اوزون و آنالوگ های آن با گازهای رادیکال آزاد مضر مانند مونوکسید کربن (تا ۳ درصد و یا بیشتر از گازهای موجود در خون) واکنش نشان می دهند، که این روند  موجب ایجاد مقدار بیشتر از نرمال جهت دی اکسید کربن و سایر گازها می شود که از طریق تنفس از خون خارج می شوند. ایجاد این گازها در اطراف بافت ریه موجب احساس فشار، تنگی یا ناراحتی در سینه می شود. این روند موجب می شود تا ریه ها سعی کنند گازها را از طریق سرفه خارج کنند. من یک دکتر بالینی هستم و بنابراین تجهیزات زیادی را در اختیار ندارم و همچنین تمایلی نسبت به آزمایش بیماران و اثبات فرضیه هایم نداشتم. من این موضوع را برای افراد آکادمیک ها می خواهم تا انها بتوانند حقیقت پنهان در پس یافته های بالینی را کشف کنند.
همچنین، ما دریافتیم که این امکان وجود دارد که از اسپاسم های سرفه و ناراحتی ریه به طور کامل توسط تنفس / ملایم و تنفس اجتناب شود. این مورد به تنهایی و یا در قالب ترکیب با آب خالص سرد و یا چای سبز آلی بدون کافئین، موجب تسکین و کاهش احساس ناراحتی و حذف ان شود. ما هزاران بیمار را درمان کردیم و بیش از ۱۵۰۰۰۰ درمان داشتیم و عملا هیچ بیماری به دلیل این واکنش موقت و ناراحت کننده درمان را متوقف نکرد.
مهم است که توجه داشته باشیم که بیماران مبتلا به آسم، COPD، افرادی که سیگارو ماری جوانا استعمال می کنند، و همچنین فیبروز ریوی بدون “نارسایی حاد تنفسی” درمان شده اند. کاملا برعکس ما چیزی جز موفقیت بزرگ وعدم  وجود نتایج مضر به مورد دیگری دست نیافته ایم.
انتقاد:
“درمان بسیاری از شرایط بالینی نیاز به دوزهای نسبتا زیاد اوزون دارد. در حالی که این دوزها با استفاده از MAH (درمان خودکار اصلی) به دست می آیند، استفاده از روش مستقیم IV بسیار وقت گیر می باشد”.
علم و تجربه بالینی:
ما تا حد امکان از روش درمانی گاز اکسیژن / اوزون به اندازه ۲۴۰ سی سی بدون ایجاد هیچ گونه واکنش منفی استفاده کردیم. اکثر بیماران بین ۲۰ تا ۱۱۵ سی سی دریافت می کنند؛ در حالی که برخی از آنها به اندازه ۱۸۰ سی سی دریافت می کنند. در روش MAH  یا اصلا هیچ مقدار اوزون و یا مقدار کمی از ان وارد بدن می شود.
بهره گیری ازDIV  با استفاده از روش Robins بین ۱ و ۱۲ دقیقه طول می کشد که مدت ان به اندازه ورید و حجم گاز مورد استفاده بستگی دارد. MAH معمولا به یک و نیم ساعت وقت نیاز دارد.
انتقاد:
“فلبیت در محل تزریق یک عارضه جانبی معمول جهت این روش می باشد.”
علم و تجربه بالینی:
رگ ها می خواهند “به تنهایی” به انتقال خون به قلب بپردازند.
ممکن است هر مورد و تمام روش های درمانی داخل وریدی باعث فلبیت شود. با این حال تجربه بالینی گسترده ما در رابطه با DIV نشان می دهد که این مورد در کمتر از ۱٪ اتفاق می افتد که این مقدار هرگز بیشتر از مقدار مربوط به سایر روش های درمانی IV رایج نیست.

هنگامی که فلبیت رخ می دهد، استفاده مرتب و مداوم کمپرس های مرطوب گرم در هر ۱۰ تا ۱۲ دقیقه برای منطقه مبتلا می تواند موجب حذف سریع و ایمن ان شود. پس از سه یا چهار بار استفاده، اگر التهاب ادامه پیدا کند، مصرف ۸۰۰ میلی گرم ایبوپروفن برای از بین بردن فلبیت استفاده شده است. استفاده از این دارو بسیار ضروری می باشد.
انتقاد: “دکتر بوچی همچنین به شدت در خصوص تزریق مستقیم IV سخن گفته است. در سخنرانی سال ۱۹۹۵ درباره آینده اوزون درمانی که در دوازدهمین کنگره بین المللی ازن در لیل فرانسه برگزار شد، او این چنین هشدار داد:” استفاده از روش تزریق داخل وریدی امری بسیار خطرناک است، زیرا حتی اگر مخلوط گاز با اکسیژن-اوزون با یک پمپ به آرامی تزریق شود، اغلب موجب آمبولیزاسیون ریه و عوارض جانبی جدی می شود، به خصوص اگر دوز روزانه تا ۱۲۰ میلی لیتر باشد احتمال بروز مشکل بیشتر خواهد بود. ” “همچنین وی اشاره می کند که در گزارش سالانه آلمان در سال ۱۹۸۳ در مورد ایمنی کاربردهای اوزون، عوارض جانبی تنها به تزریق مستقیمی IV نسبت داده شد.”
علم و تجربه بالینی:
به نظر من، DIV  هرگز نباید توسط پمپ انجام گیرد، و استعمال ان فقط باید از طریق استفاده از سرنگ و درمانگر صورت پذیرد. من قبلا نظرات ایشان در مورد “آمبولیسم ریوی و عوارض جانبی جدی”، حتی با استعمال دوز بیش از ۱۲۰ سی سی را رد کرده بودم.
ما تا حد امکان در هر درمان به اندازه ۲۴۰ سی سی از گاز اکسیژن / ازون استفاده کردیم و با هیچ گونه عارضه جانبی مواجه نبودیم. شاید مصرف یک مقدار بیشتر موجب بروز مشکل شود، اما ما هرگز ان را به بیماران پیشنهاد نمی کنیم و به ندرت از این مقدار استفاده می کنیم. بیشترین مقدار بین ۲۰ تا ۱۱۵ سی سی می باشد.
من معتقدم که روش مورد استفاده در آلمان قبل از ممنوعیتش خطرناک بوده است.  روش Robins در مورد DIV به عنوان روشی ایمن به اثبات رسیده است و همچنین به طور شگفت انگیزی در ریشه کن کردن کامل بسیاری از بیماری ها و حالات موثر بوده است.
ملاحظات اضافی:
تنها واکنش های جانبی واقعی مربوط به DIV  در سه بیمار رخ داده است.
پس از گذراندن ۳۰-۶۰ مرحله درمانی، هر بیمار در عرض ۳۰ دقیقه از درمان و یا دو مرحله درمانی پشت سر هم با بثورات موقتی مواجه بود. در حالی که این امکان وجود دارد که آنها فقط به علت “پاک سازی” سموم هستند، اما در عین حال ممکن است آنها به “مواردی حساس و آلرژیک” به اوزون تبدیل شوند. درمان برای جلوگیری از واکنش آنافیلاکتیک متوقف شد.
مشکلات ما با MAH شامل نیاز به سوزن های بسیار بزرگ خونی بود که جهت رگ های بزرگ مورد نیاز می باشد، که مانع از دریافت درمان برای بسیاری از بیماران می شد؛ چرا که بسیاری از بیماران دارای رگه های سطحی بسیار کوچک هستند و نزدیک به “نخ های غیر ممکن” هستند. روش رابینز با استفاده از سوزن های دارای ۲۷گیج استفاده می کند که باعث می شود تقریبا هر بیمار به راحتی از جمله کودکان تحت درمان قرار گیرند.
همچنین استفاده از این گیج سوزنی موجب ایجاد جریان حباب های بسیار کوچک گاز در داخل ورید می شود که به روند حل شدن ایمن گاز در خون و الحاق آن به سلول های قرمز خون کمک می کند.

MAH  به استفاده از هپارین جهت جلوگیری از لخته شدن خون نیاز دارد. DIV از این مورد و هر گونه واکنش احتمالی و مشکلات استفاده از این دارو اجتناب می کند.
ممکن است انقباض رگ خونریزی خون در بدن را متوقف کند. این مورد کاملا از طریق به کار گیری DIV  مورد اجتناب واقع می شود. همچنین اگر یک ورید در طول درمان DIV منقبض شود، فقط یک دقیقه طول می کشد تا به ورید دیگری دسترسی پیدا کند و درمان به اتمام برسد.
احتمال “پس زنی” تصادفی دستگاه تزریق به علت فشار گاز در مخزن خون و نقص در نوار نگهدارنده به مخزن، با از دست دادن خون و مشکلات تمیز کردن مربوط به ریختن خون، در روش DIV حذف می شود. مقدار زیاد زباله های پزشکی و هزینه های زیاد حذف ان از MAH با به کار گیری روش DIV مرتفع می شود.
MAH  امکان استفاده از تعداد کمتر مراحل درمانی را میسر می سازد که در هر ساعت توسط یک درمانگر انجام می شود و لذا نسبت به روش DIV  هزینه بیشتری دارد (تا ۷-۸ بیمار در هر ساعت) و به تعداد کمتری درمان در هفته نیاز دارد.
از انجا که در کل استفاده از روش DIV  نسبت به MAH مقرون به صرفه تر است لذا این روش با استقبال بیماران و شرکت های بیمه روبرو می باشد که کاهش فشار مالی ایجاد شده بر فرد و سیستم مراقبت های بهداشتی را در پی داشته و این امکان را می دهد تا بیماران بیشتری استطاعت پرداخت ان را حتی بدون پوشش بیمه درمانی داشته باشند.
هنگامی که دکتر بوچی چندین سال پیش در ایالات متحده آمریکا در یک نمایشگاه ملی رادیویی حضور پیدا کرد، اظهار داشت:

“MAH  به بهبود بسیاری از بیماری ها و حالات پزشکی کمک می کند اما به ندرت موجب درمان آنها می شود.”
تجربه ما با ۴۵۰۰۰ درمان با روش MAH جهت بیش از پنج سال بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۵ با نظر وی سازگاری دارد.” هر کسی که از MAH استفاده می کند این را می داند که این روش درست است.
بنابراین، دلیل قانع کننده ای برای استفاده از روش Robins و پروتکل DIV (نسبت به MAH  ) مزایای اغراق امیز ان بوده و منجر به برگشت و یا حذف کامل بیماری و ناراحتی می شود.

برخی از بیماری ها و علایمی که ما در روش رابینز برای DIV مشاهده کرده ایم، به طرز چشمگیری بهبود یافته و اغلب به طور کامل از بین می روند:
هرپس یک، دو، شش؛ هرپس زوستر (Shingles) شامل درد عصب  post-herpetic؛ ویروس Epstein-Barr؛ سیتومگلویروس؛ آدنویروس؛ ویروس Coxsacchie؛ بیماری لایم (تمام مراحل)؛ ایدز؛ اچ آی وی؛ مولتیپل اسکلروزیس؛ فیبر ریوی؛ همه عفونت های ویروسی، قارچی و باکتریایی ریه؛ تمام علل سینوزیت؛ مننژیت ویروسی؛ سرخک ؛ گوش سوراخ شده؛ آرتریت روماتوئید؛ لوپوس؛ اسکلرودرمی؛ کاندیدیازیس؛ E. coli؛ H. pylori؛ بیماری کرون؛ ALS؛ RSD / CRPS  (برای اولین بار در جهان)؛ سندرم خستگی مزمن؛ زخم های گوارشی دیابتی؛ نوروپاتی محیطی دیابتی؛ عفونت قارچی در مورد انواع مختلف پوست و ناخن؛ هپاتیت B، C؛ خشکی چشم؛ نابینایی موقت ناشی از آمبولیسم به دلیل “mini-stroke”؛ گلوکوم؛ HPV؛ عفونت دستگاه تنفسی فوقانی (سرماخوردگی رایج)؛ تمام انواع آنفلوانزا؛ ریزش مو؛ اختلالات خواب افسردگی و اضطراب (زمانی که به علت مشکلات پزشکی، Bells Palsy، فیبرومیالژیا، فیبروئید در رحم و غده تیروئید، زخم بستر، زخم و زخم های عفونی می باشد.

نتیجه گیری و خلاصه:

روش اوزون DIV برای سالهای متمادی در حوزه “اوزون پزشکی مدرن” (بعد از جنگ جهانی دوم) مورد استفاده بوده است. بنا به هر دلیل واقعی استعمال آن در اروپا ممنوع است، اما در عین حال ما تعداد زیادی از بیماران و درمان های انجام گرفته در طول ۱۸ سال گذشته را نشان داده ایم که بر اساس ان روش رابینز برای DIV  با استفاده از پروتکل Robins برای DIV هم بسیار ایمن است و هم از همه مهمتر اینکه یک نتیجه کلی سودمندتر از MAH را در پی دارد. این روش می تواند سریع تر، بیشتر، ارزان تر، ساده تر و ایمن تر باشد و توانایی کامل از بین بردن تمام بیماری ها و علایم را داراست. اوزون درمانی جهت درمان استفاده می شود. به نظر نویسندگان این روش باید مجددا مورد توجه قرار گیرد و در نهایت به عنوان روش اصلی انتخابی جهت درمان داخل وریدی با اوزون بر اساس ایمنی و نتایج پذیرفته شود.

مطب شخصی دکتر علی تارات بر اساس الگو گیری از آخرین تکنولوژی های روز دنیا و رعایت استانداردهای جهان در زمینه انواع روشهای رایج تجویز اکسیژن – اوزن طبی در خدمت شما عزیزان است.