خلاصه
پاتوفیزیولوژی و مسیر سندرم پست کووید ۲۰۱۹ نامشخص است. برای روشن شدن درگیری چند سیستمی، ما یک مطالعه کوهورت آینده نگر را شامل بیمارانی که با COVID-19 در بیمارستان بستری شده بودند انجام دادیم (شناسه ClinicalTrials.gov NCT04403607). طی این مطالعه بیومارکرهای سریال خون، الکتروکاردیوگرافی دیجیتال و نتایج گزارش شده توسط بیمار در بیمارستان و در ۲۸ تا ۶۰ روز پس از ترخیص زمانی که تصویربرداری چند سیستمی با استفاده از توموگرافی کامپیوتری قفسه سینه با آنژیوگرافی ریوی و کرونری و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی قلبی-کلیوی عمل آمد. نتایج بالینی طولانی‌مدت با استفاده از پرونده الکترونیک سلامت ارزیابی شد. در مقایسه با گروه کنترل (n = ۲۹)، در ۲۸ تا ۶۰ روز پس از ترخیص، افراد مبتلا به COVID-19 (n = ۱۵۹؛ میانگین سنی، ۵۵ سال؛ ۴۳% زن) شواهد پایداری از درگیری قلبی-کلیه و فعال شدن مسیر هموستاز داشتند. احتمال ایجاد میوکاردیت در ۲۱ بیمار (۱۳%) “بسیار محتمل”، در ۶۵ بیمار (۴۱%) “محتمل”، در ۵۶ بیمار (۳۵%) “بعید” و در ۱۷ نفر (۱۱%) “عدم وجود” بود. در بررسی ۲۸ تا ۶۰ روز پس از ترخیص بیماران نتایج زیر حاصل شد:
کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بدتر (امتیاز EQ-5D-5L 0.77 (0.23) در مقابل ۰.۸۷ (۰.۲۰))
اضطراب و افسردگی (PHQ-4 نمره کل ۳.۵۹ (۳.۷۱) در مقابل ۱.۲۸ (۲.۶۷))
ظرفیت ورزش هوازی منعکس شده توسط حداکثر استفاده از اکسیژن پیش بینی شده (۲۰.۰ (۷.۶) در مقابل ۲۹.۵ (۸.۰) ml/kg/min) (همه P <0.01) .
در طول پیگیری (میانگین، ۴۵۰ روز)، ۲۴ بیمار (۱۵%) و دو نفر از گروه کنترل (۷%) فوت کردند یا مجدداً در بیمارستان بستری شدند و ۱۰۸ (۶۸%) بیمار و هفت (۲۶%) نفر از گروه کنترل مراقبت های ثانویه سرپایی دریافت کردند (P = ۰.۰۱۷). مسیر بیماری بیماران پس از بستری شدن در بیمارستان با COVID-19 شامل ناهنجاری های چند سیستمی و اختلالاتی است که می تواند منجر به افزایش قابل توجه تقاضا برای خدمات مراقبت های بهداشتی در آینده شود.
متن کامل مقاله را میتوانید در فایل PDF زیر مطالعه کنید
<