روغن آلوئه ورای ازن شده

روغن آلوئه ورای ازن شده باعث افزایش تعداد فیبروبلاست‌هاها و ضخامت کلاژن در واکنش‌های درمانی در ترک‌های پوستی عمیق می‌شود

هدف: هدف این مقاله، بررسی کارایی روغن آلوورای ازن شده بر روی واکنش درمانی زخم در ترک‌ها‌های پوستی عمیق در موش‌های اسپوراگ- داولی می‌باشد و این کار با ارزیابی ضخامت کلاژن و تعداد فیبروبلاست‌ها‌ها انجام می‌شود. روشها: این تحقیق یک مطالعه تجربی است که از گروه‌ها‌های کنترل و آزمایش با طراحی پسا آزمون فقط برای گروه آزمایش استفاده کرده است. نتایج نشان می‌دهد که ضخامت کلاژن در زخمها‌ها افزایش داشته است و ارزیابی ضخامت برای ۳ و ۷ روز با استفاده از برآورد میکروسکوپی و بهداشتی سه کرومی ‌ماسون انجام شده است. نتایج: اختلاف قابل توجهی در تعداد فیبروزهای بین گروه کنترل و آزمایش در روزهای ۳ و ۷ با استفاده از تست یکطرفه کراسکال-والیس با مقدار p=0.001(p<0.05) حاصل شده است و این اختلاف منجر به کاهش اندازه زخم بین دو گروه شده است. تحلیل بعدی با استفاده از تست مان ویتنی بیانگر وجود اختلاف قابل توجه بین گروه کنترل و آزمایش (مقادیر P0,P1 در برابر P3,P4,P5,P8,P9 و P10 با مقدار p=0.009 p<0.05(. نتیجه‌گیری‌هاگیری‌ها: روغن آلوورای ازنی در افزایش واکنش درمانی در زخم‌های عمیق موثر است و منجر به افزایش تعداد فیبروبلاست‌ها و ضخامت کلاژن می‌شود که این موارد به نوبه خود می‌توانند سرعت درمان زخم اسپراگ-داولی را افزایش دهند.

مقدمه

زخم عمیق زخمی‌است که از لایه سطحی، لایه میانی، لایه چربی و لایه پوششی فیبر به استخوان‌ها کشیده می‌شود(۱). تکثیر فیبروپلاست از روز جهارم تا ۲۱ بعد از زخم اتفاق می‌افتد. در این فاز، ماتریس فابرین غنی از پلاکت و ماکروفاژ به تدریج جایگزین بافت گرانولی می‌شوند که متشکل از دسته‌های فیبروپلاست، ماکروفاژؤ و سلول‌های آندوتلیال هستند که ماتریس خارج از سلول و شبکه عصبی را شکل می‌دهند. در فاز فیبروپلاسیا، زخم‌ها با سلول‌های عفونی، فیبروپلاست و کلاژن پر می‌شوند و بافت‌های قرمز دارای سطوح ملتهب را با نام بافت‌های گرانولی شکل می‌دهند. کلاژن توسط فیبروپلاست‌ها در فاز تکثیر تولید می‌شوند و به مدلسازی و ارتباط زخم‌ها کمک می‌کنند و به پوست اجازه می‌دهند تا مقاومت کششی داشته باشند و به عنوان چارچوبی برای حرکت و جابجایی فیبروپلاست‌ها و سایر سلول‌ها در فرآیند درمان زخم عمل می‌کنند. فیبروپلاست‌ها به تجزیه دسته‌های فیبرین کمک می‌کنند و ماتریس خارج از سلول (ECM) را شکل می‌دهند و با شکل گیری ساختارهای کلاژنی در ارتباط هستند (۲). یکی از عملکردهای اولیه فیبروبلاست‌ها و میکروفیبروبلاست‌ها، تسهیل کاهش اندازه زخم از طریق ایجاد نیروی انقباض است که دو لبه‌های زخم را کنار هم می‌آورد(۳).

اثبات شده است که آلوئه ورا باعث بهبود درمان زخم از طریق کاهش التهاب و کاهش اندازه زخم و بهبود ترمیم می‌شود. همچنین، آلوئه ورا می‌تواند بهبود زخم را با افزایش تکثیر و جابجایی فیبروبلاست‌ها و کراتینوسیت‌ها سرعت دهد(۴). زخم‌های درمان شده با آلوئه ورا دارای ویژگی‌های بیوشیمیایی، ساختاری و بیومکانیکی بهتری می‌باشند که برای نمونه می‌توان به افزایش حداکثر بار، مقاومت نهایی و قدر مطلق انعطاف پذیری اشاره کرد. ازن درمانی یک درمان جایگزین است که می‌تواند فشار اکسیداسیونی را القا کند و مکانیزم‌های حفاظتی سلول‌ها و اندام‌ها را تحریک کند. درمان انشعابی با استفاده از مصرف ازن موضعی دارای کارایی مشابه با درمان با استفاده از ژل هیالارونیک می‌باشد، اما در پیشگیری از زخم‌های رنگدانه پوست موثرتر هستند. ازن درمانی باعث واکنش پذیری باکتری از طریق صدمه زدن به پوشش سلول باکتری از طریق فسفولیپید‌های اکسیدی و لیپوپروتئین می‌شود و مانع رشد قارچی، صدمه به لایه خارجی ویروس و تداخل در چرخه تولید مثل باکتری می‌گردد(۵). ازن درمانی می‌تواند به عنوان روشی جایگزین برای درمان استاندارد در بیماران دارای زخم‌های مختلف در نظر گرفته شود (۵).

در این مقاله، تاثیر مصرف ازن با استفاده از روغن آلوئه ورای ازنی در افزایش سرعت درمان زخم‌های عمیق در موش‌های اسپراگ- داولی مورد بررسی قرار گرفته است که با توجه به تعداد فیبروبلاست‌ها و ضخامت کلاژن ارزیابی شده است.

روش‌ها

این مقاله یک تحقیق تجربی با طراحی یک گروه کنترل پسا آزمون تصادفی برای بررسی تاثیر آلوئه ورا بر ضخامت کلاژن و فیبروبلاست‌ها می‌باشد. حیوانات استفاده شده در این تحقیق شامل موش‌های نر اسپراگ-داولی هستند که معیارهای زیر را دارا می‌باشند: موش‌های نر اسپراگ-داولی ۲ ماهه که در وضعیت سالم هستند(حرکات فعال) و دارای وزن ۲۵۰ ± ۵۰ هستند و هیچ اختلال قابل مشاهده نداشتند. این موش‌هابه مدت ۱ هفته در آزمایشگاه قرار داده شدند و در قفس‌های انفرادی ۱۲ ساعت نور و ۱۲ ساعت تاریکی دریافت کردند. در مدت زمان این تحقیق، نمونه‌ها در دمای اتاق نگه داری شدند و ۱۲ ساعت در معرض نور قرار گرفتند و تعذیه کافی دریافت کردند. آلوئه ورای ازنی از آزمایشگاه Plasma Research دانشگاه دیپنگورو در اندونزی گرفته شدند که عصاره ای از ترکیب ازن غلیظ و روغن آلوئه ورا می‌باشد. نمونه‌های به دست آمده از روغن ازنی با استفاده از طیف سنج یا کیت اندازه گیری ازن آزمایش شدند. سطح ازن در روغن ازنی با استفاده آیودی پتاسیم اندازه گیری شد.

رویکردها

زخم برش چاقو

در قسمت پشت موشها یک زخم کارد با قطر ۱ سانتی متر به عنوان مدل زخم عمیق ایجاد می‌شود. برای ایجاد زخم عمیق موشها با استفاده از ترکیب بیهوشی کتامین-زایلازین (کتامین۸۰mg/kg BW- زایلازین ۱۰mg/kgBW) و تزریق داخل صفاقی بیهوش شدند. موشها در موقعیت جانبی چپ قرار گرفتند و زخم گرد با قطر ۱ سانتی متر در قسمت پشت موشها ایجاد شد. این زخم در مرکز لایه چربی ایجاد شد.

تولید آلوئه ورای ازنی

ازن در داخل آلوئه ورا با حجم ۴۰ سی سی در هر چرخه و سرعت جریان اکسیژن ۱.۵ لیتر/دقیقه با غلظت ازن ۳۳۶۰ppm حل می‌شود. مدت زمان فرآیند ازنی کردن بستگی به غلظت روغن ازن از ۳۰ ال ۶۰ تا ۱۲۰ می‌باشد. در این آزمایش، غلظت روغن ازنی ۶۰۰ mg/ml, 1200 mg/ml, 1800 mg/ml می‌باشد. روغن ازنی شده مورد بررسی مقدار پروکسید(PV) قرار می‌گیرد. جدول ۱ نشان دهنده غلظت PV در هر دوز غلظت ازن مورد استفاده در آزمایش می‌باشد.

جدول۱. نتایج محاسبه مقدار پروکسید بر اساس دوز غلظت ازن

روش‌های تجربی

آلوئه ورا، جنتامایسین و روغن آلوئه ورای ازنی روزی یکبار برای زخم استفاده می‌شدند و در هر درمان تمام سطح زخم پوشانده می‌شود.

گروه‌های درمان

I- گروه کنترل مثبت (P1,P6) : گروهی که زخم عمیق درمان شده است: روغن آلوئه ورای غیرازنی به موش‌ها تجویز می‌شود

II.گروه کنترل مثبت(P2,P7): جنتامایسین به عنوان درمان استاندارد برای گروه درمان ۱ تجویز شد.

III. گروه P3: در گروه درمان ۱، نمونه‌ها درمان روغن آلوئه ورای ازنی را دریافت می‌کنند که دارای ۶۰۰میلی گرم ازن است که در روز سوم پایان می‌یابد.

iV. گروه P4: در گروه درمان۲، نمونه‌ها درمان روغن آلوئه ورا ازنی دریافت می‌کنند که شامل ۱۲۰۰ میلی گرم ازن است و در روز سوم پایان می‌پذیرد.

(V): گروه P5 در گروه درمان ۳ : نمونه‌ها درمان روغن الوئه ورای ازنی دریافت می‌کنند که شامل ۱۸۰۰ میلی گرم ازن است و در روز سوم پایان می‌پذیرد.

(vi) گروه P8: در گروه درمان۱، نمونه‌ها درمان روغن آلوئه ورا دریافت می‌کنند که شامل ۶۰۰ میلی گرم ازن است و در روز ۷ پایان می‌پذیرد.

(vii) گروه P9: در گروه درمان ۲، نمونه‌ها درمان روغن آلوئه ورا دریافت می‌کنند که شامل ۱۲۰۰  میلی گرم ازون است و در روز ۷ پایان می‌یابد.

(viii)گروه ۱۰: در گروه درمان ۳، نمونه‌ها درمان روغن آلوئه ورای ازنی دریافت می‌کنند که دارای ۱۸۰۰ میلی گرم ازن می‌باشد و در روز ۷ پایان می‌یابد.

درمان‌های انجام شده برای موشها با توجه به طراحی تحقیق در روزهای ۳ و ۷ در هر گروه پایان می‌پذیرند. بافت زخم با ترمیم بزرگترین بخش زخم از جمله بافت معمولی پوست حذف می‌شود. بافت ترمیم شده به سرعت به سرعت گسترش می‌یابد و باعث می‌شود تا برش دادن آن توسط میکروتوم ساده شود. سپس، در فرمالین ۱۰ درصد بافری تثبیت می‌شود و در بلوک‌های پارافینی قرار داده می‌شوند و با ضخامت ۴ تا ۶ میکرون برای انجام آزمایشات نمونه شناسی با محلول H&E برش داده می‌شوند. شمارش فیبروبلاست‌ها توسط دو آزمایشگر و بر اساس ساختار سلول با استفاده از اوپتیلب پرو (میکانوس اندونزی) انجام شد. شستشو و بررسی کلاژن در آزمایشگاه پاتولوژی آناتومی‌، دانشکده پزشکی دانشگاه سبیلس مارت سولو انجام شد.

تحلیل آماری

تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار محاسبه شده است. این مقاله از آزمون کراشال- والیس برای تعیین وجود اختلاف قابل توجه در نمره بیش از یک گروه متغیر استفاده کرده است و داده‌ها از گروه‌های درمان مقایسه کرده است. آزمون نرمال بودن با استفاده از آزمون شاپیرو- ویلک انجام شده است.

با توجه به پراکندگی غیر نرمال داده‌ها، آزمون غیر پارامتری کراسکال- والیس مورد استفاده قرار گرفت. مقدار p در p<0.05 مهم در نظر گرفته شده است. اگر آزمون آماری بیانگر عدم موفقیت در تکذیب H0 باشد (اختلاف قابل توجه بین گروه‌ها وجود نداشته باشد)، تحلیل بعد از رویداد انجام نخواهد شد. با این وجود، در مواردی که اختلاف قابل توجهی یافت می‌شود، آزمون مان ویتنی در صورتی اجرا می‌شود که اختلاف قابل توجه برای واریانس مشاهده شود (در P<0.05 مهم است).

تائید اخلاقی

این تحقیق مجوز اخلاقی را از کمیته سلامت تحقیق دانشکده پزشکی دانشگاه دیپونگرو با شماره ۱۳۲/ECH/H/KEPK/FKUNDIP/X/2019 دریافت کرده است. تمام حیوانات آزمایش شده متناسب با استانداردهای رفاهی درمان و مدیریت شده اند.

نتایج

نتایج مشاهدات مربوط به فیبروبلاست‌ها در جداول ۲ تا ۴ آورده شده اند. با توجه به آزمون کراسکال- والیس انجام شده بعد از تحلیل مان- ویتنی، مشاهده شده است که تعداد فیبروبلاست‌ها در زخم‌های عمیق در درمان زخم با استفاده از روغن آلوئه ورای ازنی ۱۸۰۰ میلی گرم در مقایسه با درمان دریافت شده فقط با روغن آلوئه ورا(K1+ P3) در روز سوم با(۳۹.۲–۱۵۷.۲) μm2 110.6 و روز ۷ ۲۴۲.۲ (۱۶۸.۸–۲۶۵) μm2 بیشتر بود.

جدول۲.آمار توصیفی و آزمون نرمال بودن برای داده‌های فیبروبلاست‌ها با استفاده از آزمون شاپیرو- ویلک

جدول۳. اختلاف در فیبروبلاست‌ها که با استفاده از آزمون کراسکال- والیس ارزیابی شده اند

جدول۴. نتایج آزمون مان ویتنی برای اختلاف آزمون‌ها

تزریق روغن آلوئه ورا برای هر گروه از موشهای اسپراگ- داولی دارای بافت زخمی‌عمیق می‌تواند باعث افزایش تعداد فیبروبلاست‌ها شود. بدیهی است که تزریق درهای خاص از روغن آلوئه ورای ازنی (۱۲۰۰ و۱۸۰۰ میلی گرم) در گروه درمان در روز سوم (P4,P5) و گروه درمان در روز ۷(p9-P10) منجر به افزایش قابل توجه تعداد فیبروبلاست‌ها در فرآیند ترمیم زخم می‌شود که در مقایسه با روغن آلوئه ورای ازنی در ۶۰۰ میلی گرم (P3,P8) با ۱۱۰.۶ (۳۸–۱۱۶.۸) μm2, 110.6 (39.2–۱۵۷.۲) μm2, در روز هفتم و ۱۶۹.۲ (۹۷–۲۰۴.۸) μm2 با ۲۴۲.۲ (۱۶۸.۸–۲۶۵) μm2 و ۱۰۶.۶ (۵۷–۱۱۷) μm2 تا ۱۴۱.۶ (۷۸.۲–۲۰۸.۶) μm2بیان می‌شود. تعداد فیبروبلاست‌ها در فرآیندهای ترمیم زخم با استفاده ازروغن آلوئه ورای ازنی در مقایسه با فرآیند درمان با استفاده از جنتامایسن افزایش داشته است(k2+).با این وجود، اختلاف قابل توجهی بین P4 و P5 وجود ندارد. این مطلب نشانگر این است که تزریق روغن آلوئه ورای ازنی تاثیر قابل توجهی در افزایش واکنش ترمیمی‌زخم در زخم‌های عمیق دارد که باعث افزایش تعداد فیبروبلاست‌ها در موشهای اسپراگ- داولی می‌شود.

توصیف مشاهدات تجسمی‌فیبروبلاست‌ها

مشاهده شده است که تعداد فیبروبلاست‌های رویت شده در روز سوم با توجه به نوع گروه P1(گروه کنترل با روغن آلوئه ورا)- P2 (گروه کنترل با حنتامایسین)- P3 (گروه درمان دریافت کننده روغن آلوئه ورا در دز ۶۰۰ میلی گرم) – P4(گروه درمان دریافت کننده روغن آلوئه ورای ازنی با دز ۱۲۰۰ میلی گرم) و P5(گروه درمان دریافت کننده روغن آلوئه ورای ازنی در دز ۱۸۰۰ میلی گرم) افزایش داشته است (شکل۱). با این وجود، تعداد فیبروبلاست‌ها در روز ۷ در هر کدام از گروه‌هایP6(گروه کنترل با روغن آلوئه ورا) –P7(گروه کنترل با جنتامایسین) – P8 (گروه درمان با روغن آلوئه ورای ازنی در دز۶۰۰ میلی گرم)- P9 (درمان با روغن آلوئه ورای ازنی در دز۱۲۰۰ میلی گرم) و P10(گروه درمان با روغن آلوئه ورای ازنی در دز ۱۸۰۰ میلی گرم) در مقایسه با روز سوم گروه تزریق روغن آلوئه ورا افزایش داشته است (شکل۲).

شکل۱. تعداد فیبروبلاست‌ها در روز سوم. a) گروه کنترل با روغن آلوئه ورا غیر ازنی. b) گروه کنترل با استفاده از جنتامایسین c) گروه درمان با روغن آلوئه ورای ازنی ۶۰۰ میلی گرم d) گروه درمان با روغن آلوئه ورای ازنی ۱۲۰۰ میلی گرمe) گروه درمان با روغن آلوئه ورای ازنی ۱۸۰۰ میلی گرم معیار ۵۰μm

شکل۲. تعداد فیبروبلاست‌ها در روز ۷ .a) گروه کنترل با روغن آلوئه ورای غیر ازنی b) گروه کنترل با استفاده از جنتامایسین c) گروه درمان با ۶۰۰ میلی گرم روغن آلوئه ورا .d) گروه درمان با ۱۲۰۰ میلی گرم روغن آلوئه ورای ازنی e) گروه درمان با ۱۸۰۰ میلی گرم روغن آلوئه ورا. معیار معیار ۵۰μm

با توجه به دو تصویر بالا، می‌توان مشاهده کرد که تعداد فیبروبلاست‌ها در P4 و P5 در روز سوم و برای P9 و P10 در روز هفتم افزایش داشته است و این مطلب نشان دهنده افزایش در تعداد فیبروبلاست‌ها در ترمیم زخم می‌باشد.

ضخامت کلاژن

آزمون نرمال بودن اولین آزمون آماری پیش نیاز برای آزمون پارامتریک است. نتایج آزمون نرمال بودن در جداول ۵ و ۶ نشان داده شده اند. نتایج آزمون کراسکال- والیس دلالت بر وجود مقدار ۰.۱۱۵ (p<0.05) است اختلاف قابل توجهی بین دو گروه درمان نشان نمی‌دهد.

جدول۵.آمار توصیفی و آزمون نرمال بودن برای داده‌های مربوط به ضخامت کلاژن با استفاده از آزمون ضاپیرو- ولیک در واحد میکرومتر

جدول۶. اختلاف در ضخامت کلاژن در واحد میکرومتر ارزیابی شده با استفاده از آزمون کراسکال- والیس

شکل ۳ نشان دهنده ضخامت کلاژن در روز سوم در هر کدام از گروه‌های P1(گروه کنترل با روغن آلوئه ورا) P2(گروه کنترل با جنتامایسین) –P3(گروه درمان با روغن آلوئه ورای ازنی در دز ۶۰۰ میلی گرم) – P4 (گروه درمان با روغن آلوئه ورای ازنی در دز ۱۲۰۰ میلی گرم) و P5 (درمان با روغن آلوئه ورای ازنی در دز ۱۸۰۰ میلی گرم) می‌باشد. مشاهده شده است که ضخامت کلاژن به دلیل تاثیر روغن آلوئه ورای ازنی افزایش داشته است (شکل۳).

شکل۳. ضخامت کلاژن در روز ۳ .a) گروه کنترل با روغن آلوئه ورای غیر ازنی b) گروه کنترل با استفاده از جنتامایسین c) گروه درمان با ۶۰۰ میلی گرم روغن آلوئه ورا .d) گروه درمان با ۱۲۰۰ میلی گرم روغن آلوئه ورای ازنی e) گروه درمان با ۱۸۰۰ میلی گرم روغن آلوئه ورا. معیار معیار ۱۰۰μm

با این وجود، در شکل ۴ ضخامت کلاژن در روز ۷ با توجه به هر گروه درمانیP6(گروه کنترل با روغن آلوئه ورا) – P7(گروه کنترل با جنتامایسین) – P8 (گروه درمان با روغن آلوئه ورای ازنی در دز ۶۰۰ میلی گرم) – P9(گروه درمان با روغن آلوئه ورا در دز ۱۲۰۰ میلی گرم) و P10( گروه درمان با روغن آلوئه ورا در دز ۱۸۰۰ میلی گرم) نشان داده شده است. افزایش در ضخامت کلاژن به دلیل تاثیر روغن آلوئه ورای ازنی مشاهده شده است (شکل۴).      

ضخامت کلاژن در روز ۳ .a) گروه کنترل با روغن آلوئه ورای غیر ازنی b) گروه کنترل با استفاده از جنتامایسین c) گروه درمان با ۶۰۰ میلی گرم روغن آلوئه ورا .d) گروه درمان با ۱۲۰۰ میلی گرم روغن آلوئه ورای ازنی e) گروه درمان با ۱۸۰۰ میلی گرم روغن آلوئه ورا. معیار معیار ۱۰۰μm

بحث

تزریق روغن آلوورای ازنی بر افزایش واکنش درمانی زخم در جراحات عمیق موثر است و منجر به افزایش تعداد فیبروبلاست‌ها و ضخامت کلاژن‌ها می‌شود که به نوبه خود سرعت درمان زخم را در موش‌های اسپراگ-داولی شتاب می‌دهند. این مطلب تائید کننده یافته قبلی ما است که بیان می‌کند روغن آلورای ازنی میزان ماکروفاژها را فزایش داده و فرآیند ترمیم زخم را بهبود می‌بخشد(۶).

نتایج این تحقیق بیانگر این است که کلاژن در زخم‌های عمیق درمان شده با روغن آلوورای ازنی ضخیم تر از موارد درمان شده با روغن آوورا و پماد جنتامایسین است.روغن آلوورای ازنی با گونه‌های اکسیژن (ROS) و گونه‌های نیتروژن (RNS) در اطراف منطقه زخم از جمله پلاکت‌ها، ماکروفاژها، فیبروبلاست‌ها، سلول‌های اندوتلیال و کراتینوسیت‌ها واکنش می‌دهد که به عنوان رادیکال‌های ترمیم کننده زخم هستند (۷). فیبروبلاست‌های اطراف منطقه زخم کلاژن تولید می‌کنند که یک سلول بنیادی غیرمتمایز است. فیبروبلاست‌ها، ماکوپلی ساکارید، پرولین و اسید آمینه گلیسین تولید می‌کنند که به عنوان ترکیبات اصلی فیبرهای کلاژن عمل می‌کنند که لبه‌های زخم را به هم می‌رسانند(۸).

فیبروبلاست‌ها، سلول‌های اولیه در فاز تکثیر هستند که نقش مهمی‌در ایجاد ماتریس خارج سلولی به عنوان چارچوب جابجایی کراتینوسیت بازی می‌کنند (۹). تعداد بیشتر فیبروبلاست‌ها در گروه‌های درمانی منجر به ترمیم سریعتردر گروه درمان در مقایسه با گروه مثبت زخم می‌شود که در شکل‌های ۱ و ۲ نشان داده شده اند. تحلیل آماری برای مقایسه اندازه زخم در گروه‌های کنترل و درمان انجام شده است و نشان دهنده افزایش تعداد فیبروبلاست‌ها در گروه‌های درمان می‌باشد.

در طول فاز تکثیر، زخم با سلولهای التهابی، فیبروبلاست‌ها و کلاژن پر می‌شوند که بافت قرمز با سطوح متورم با نام گرانول تشکیل می‌دهند. متعاقبا، اپیتلیوم‌های لبه زخم دارای سلول‌های پایه هستند که از پایه جدا می‌شوند و به سمت سطح زخم حرکت می‌کنند. سپس این مناطق با سلول‌های جدید شکل گرفته توسط فرآیند میتوسیز پر می‌شوند. فرآیند جابجایی فقط در جهت پایین یا مسطح اتفاق می‌افتد. این فرآیند فقط بعد از ارتباط سلول‌های بیرونی متوقف می‌شود و سطح زخم را پوشش می‌دهند. زمانی که سطح زخم بسته می‌شود، فاز فیبروبلاست برای تشکیل بافت گرانولی نیز متوقف می‌شود و فرآیند بلوغ در فاز مدلسازی شروع می‌شود.

کلاژن در روزهای ۳ و ۷ مشاهدات در گروه‌های درمان ضخیم تر از گروه کنترل مثبت می‌باشد. در بافت‌های معمولی، ترشح و فعالیت ماتریس متالوپروتئیناس ۱(MMP-1) بسیار پایین است، اما در بافت‌های زخم شده و متورم، تولید و ترشح MMP-1 افزایش خواهد داشت. این مطلب با توجه به نتایج تحقیقی تائید می‌شود که در آن بیان شده است کلاژن در گروه‌های درمان در روزهای ۳ و ۷ ضخیم تر می‌باشند زیرا روغن آلوئه ورای ازنی مانع تولید MMP-1 می‌شود بنابراین سنتز کلاژن افزایش می‌یابد.

تاثیر آلوئه ورا بر ترمیم زخم با توجه به ضخامت کلاژن و تعداد فیبروبلاست‌ها در موشهای اسپراگ- داولی ارزیابی می‌شوند. ضخامت کلاژن در روزهای ۳ و ۷ با استفاده از وان گیسون محاسبه می‌شود و در واحد میلی متر با استفاده از میکروسکوپ آپتیلب پرو ارزیابی می‌شوند (میکوناس، اندونزی). با این حال، محاسبه تعداد فیبروبلاست‌ها در روزهای ۳ و ۷ بعد از درمان انجام می‌شود و با استفاده از رشته‌های گیسون و با میکروسکوپ با بزرگنمتیی ۴۰۰x نمایش داده می‌شوند و محیط میکرومتر مربع (μm^۲) در نظر گرفته شده است.

تعداد فیبروبلاست‌ها در زخم‌های عمیق درمان شده با روغن آلوئه ورای ازنی بیشتر از موارد درمان شده با روغن آلوئه ورا به تنهایی و یادرمان جنتامایسن است. تعدادی از تحقیقات قبلی نشان داده اند که ازن نقش مهمی‌در ترمیم زخمو فعالیت ضدمیکروبی ایقا می‌کند (۱۰). پماد ازنی باعث افزایش گونه‌های اکسیژن واکنشی (ROS) در منطقه زخم می‌شود که به عنوان پیام رسان دوم برای ایمونوسیت‌ها و نانلیمفوئیدها موجود در فرآیند ترمیم زخم می‌باشد و نقش مهمی‌در هماهنگی برای استفاده از سلول‌های لیمفوئید در منطقه زخم ایفا می‌کند و امکان ترمیم موثر را فراهم می‌سازد.

همچنین،ROS می‌تواند شکل گیری رگ‌های خونی را تنظیم کند که پراکندگی خون را در منطقه ترمیم زخم بهینه می‌سازد(۱۱). با توجه به موضوع امنیت، ROS از طریق فاگوسیت‌ها عمل می‌کند که پیدایش تعداد زیادی پاتوژن کشنده ROS را در زخم القا می‌کند و منجر به صدمه به باکتری می‌شود. تحمیل تعداد زیادی ROS که در بالا هم اشاره شده است اشاره به انفجار ROS دارد که که با انفجار تنفسی و جذب مقدار زیادی اکسیژن دنبال می‌شود. این انفجار باعث آزاد سازی ROS و RNS به تعداد زیاد می‌شود، که پاتوژن‌های فاگوسیتی را می‌کشد. در ترمیم زخم، سلول‌هایی چون پلاکت‌ها، ماکروفاژها، فیبروبلاست‌ها، سلول‌های داخلی و کراتینوسیت‌ها از ROS و RNS به عنوان رادیکال در ترمیم زخم استفاده می‌کنند(۱۱). بنابراین، ROS می‌تواند برای ترمیم زخم‌های مزمنی استفاده شود که درمان دشواری دارند(۱۱).

محدودیت این تحقیق شامل تنوع و اختلاف بهداشت هر موش می‌باشد که این تاثیر بر فرآیند ترمیم زخم هم تاثیر گذار است. به علاوه، فاز ترمیم زخم که در روزهای ۳ و ۷ اتفاق می‌افتد نمی‌تواند به دلیل وجود اختلاف در فرآیند ترمیم زخم بین موش‌های اسپراگ-داولی و انسان‌ها تعیین شود. تحقیقات بیشتر که شامل ارزیابی‌های درون وردیدی هستند برای بررسی تاثیر مستقیم روغن آلوئه ورای ازنی بر تکثیر فیبروبلاست‌ها و تائید یافته‌های ما نیاز است.

نتیجه‌گیری‌ها

تزریق روغن آلورای ازنی در دز ۱۸۰۰ میلی‌گرم باعث افزایش قابل‌توجه در تعداد فیبروبلاست‌ها در زخم‌های عمیق می‌شود. در گروهی که این دز را دریافت کرده است افزایش در فیبروبلاست‌ها بیشتر از گروه گنترل بود که فقط روغن آلوورا و جنتامایسین دریافت کرده بودند و هیچ اختلافی در مقایسه با گروه روغن آلوورای ازنی به مقدار کم مشاهده نشده است. تزریق روغن آلوورای ازنی باعث بهبود قابل توجه در ضخامت زخم در گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل می‌شود که فقط آلوورا و جنتامایسین دریافت کرده اند و اختلاف قابل توجهی در ضخامت کلاژن بین گروه‌های دریافت کننده دز بالای روغن آلورا با گروه دریافت کننده دز پایین وجود ندارد.