مکانیسم سیستم ایمنی مربوط به اوزون ( ازن – اوزن- ازون ) درمانی

چکیده

مکانیسم سیستم ایمنی  بالقوه مربوط به عملیات اوزون (  ازن – اوزن- ازون ) درمانی در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است. ممکن است کارآیی روش درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) تا حدی ناشی از استرس اکسیداتیو کنترل شده و متوسط ​​ایجاد شده در اثر واکنش اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) با چندین مولفه بیولوژیکی باشد. ممکن است ارتباط میان اثربخشی و سمیت اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) به قدرت استرس اکسیداتیو وابسته باشد. انچنان که در مورد ورزش، این مورد به خوبی شناخته شده است که ورزش متوسط ​​برای سلامت مفید بوده در حالی که ورزش بیش از حد مضر است.

استرس اکسیداتیو شدید موجب فعال سازی عامل مشخصه هسته ای کاپا B (NFκB) می شود که از طریق تولید COX2، PGE2 و سیتوکین ها منجر به واکنش التهابی و آسیب بافت می گردد. با این حال، استرس اکسیداتیو متوسط موجب فعال سازی دیگر عامل رونویسی هسته ای، فاکتور ۲ وابسته به فاکتور هسته erythroid 2 (Nrf2) می شود. سپس Nrf2 موجب تحریک مشخصه پاسخ آنتی اکسیدانی (ARE) می شود. مشخصه نتایج ARE در تولید آنزیم های آنتی اکسیدان متعددی مانند SOD، GPx، گلوتاتیون – اس- ترانسفراز (GSTr)، کاتالاز (CAT)، هم اکسیژناز – ۱ (HO-1)، NADPH – کینون – اکسیدوردوکتاز (NQO -1)، آنزیم های فاز II متابولیسم دارویی و پروتئین های شوک حرارتی (HSP) مشهود می باشد. هر دو مورد آنتی اکسیدان های آزاد و آنزیم های ضد اکسیداتیو نه تنها سلول ها را از اکسیداسیون و التهاب محافظت می کنند بلکه ممکن است قادر به مقابله با استرس اکسیداتیو مزمن نیز باشند. بر اساس این مشاهدات، اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی همچنین می تواند Nrf2 را از طریق استرس اکسیداتیو متوسط، و سرکوب NFκB و پاسخ التهابی فعال کند. علاوه بر این، فعال شدن Nrf2 موجب محافظت در برابر بیماری های نورودنراتیو مانند بیماری های آلزایمر و پارکینسون می گردد. پاسخ های ایمنی ملایم از طریق دیگر عوامل مشخصه هسته ای مانند عامل هسته ای سلول های T فعال شده   (NFAT)  و پروتئین فعال شده (AP-1) ایجاد می شود.

علاوه بر این، اثربخشی درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در بیماری های عروقی نیز ممکن است با فعال شدن یک عامل دیگر رونویسی هسته ای، عامل تحریک هیپوکسی ۱α (HIF-1a)، که همچنین از طریق استرس اکسیداتیو متوسط ​​ایجاد شده است، قابل توضیح باشد. به تازگی این مفاهیم به طور گسترده مورد پذیرش قرار گرفته اند. تطبیق پذیری اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در درمان بیماری های عروقی و مخرب، ضایعات پوستی، دیسک هرنیال و ضایعات اولیه ریشه زگیل در کودکان مورد تأکید بوده است. انجام تحقیقات بیشتر می تواند به درک اثر بخشی مکانیسم سیستم ایمنی  اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی شامل فاکتورهای رونویسی هسته ای مانند Nrf2، NFAT، AP-1 و HIF-1α کمک شایانی نماید.

مقدمه

اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی، و یا به طور خاص، هماتوتراپی خودکار با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) (O3-AHT)، تقریبا برای مدت ۴۰ سال مورد استفاده بوده است. اولین گزارش در مورد درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) توسط Wolff در سال ۱۹۷۴ منتشر شد [۱]. اگر چه اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی در حال حاضر در سراسر جهان مورد استفاده می باشد، اما هنوز به عنوان طب سنتی در همه کشورها به صورت قانونی پذیرفته نشده است.

حدود دو دهه قبل، هر دو مورد اکسید نیتروژن (NO) و منوکسید کربن (CO) تنها به عنوان آلاینده های سمی در هوا و یا گازهای مشتق شده از دود سیگار مورد توجه قرار می گرفتند. با این حال، امروزه آنها به عنوان گازهای ضروری در نظر گرفته می شوند، زیرا NO و CO مسئول اعمال فیزیولوژیکی بسیار مهمی در بدن هستند [۴-۲]. به طور مشابه، سولفید هیدروژن، یک گاز سمی می باشد، که در حال حاضر به عنوان دارو برای درمان پوکی استخوان استفاده می شود [۶،۵]. علاوه بر این گزارش شده است که استفاده از تابش با دوز کم نیز اثرات سودمندی را در مورد سلول های اشباع شده، به ویژه، با افزایش طول عمر سلول ها از طریق مکانیزم هورمونیزه در پی دارد[۷]. بنابراین به نظر می رسد همانطور که متوجه شدیم که سمیت به طور کامل به دوز بستگی دارد لذا درک ما از ترکیبات سمی و اثرات آن در بدن دائما در حال تغییر می باشد.

هر دو مورد تمرین و محدودیت کالری، نمونه ای عالی از اثرات مهارکنندگی هستند [۸]. این مورد به خوبی شناخته شده است که ورزش در حد متوسط ​​برای سلامت مفید است. علاوه بر این، محدودیت کالری نیز برای تأخیر شروع بیماری و مرگ و میر [۹]، و همچنین جهت بهبود سلامتی و افزایش طول عمر از طریق تحریک سرتونین ۱ (SIRT1)، ژن مسئول طول عمر، موثر است [۱۰[.

یکی از اهداف این تحقیق بررسی و پیشنهاد یک فرضیه در مورد مکانیزم های عملکرد اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) از دیدگاه استرس اکسیداتیو و عوامل مشخصه هسته ای می باشد چرا که استرس اکسیداتیو به عنوان پیام رسان دوم در مسیرهای مختلف سیگنالینگ داخل سلولی عمل می کند. علاوه بر این، سلول ها می توانند به سرعت واکنش های بیولوژیکی علیه استرس اکسیداتیو را جهت حفظ مشخصه بیولوژیکی و سازگاری با چنین تنش هایی ایجاد کنند. بعضی از عوامل هسته ای واکنش های بیولوژیکی مختلفی را نسبت به استرس اکسیداتیو ایجاد می کنند.

یافته های مربوط به آزمایشات حیوانی و مطالعات در زمینه کاربردهای بالینی اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی ارائه می شوند. علاوه بر این، ما از طریق فعال شدن سیستم های حفاظت آنتی اکسیدانی به بررسی امکان پذیری مکانیسم سیستم ایمنی  اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی می پردازیم که در این شرایط ​​ممکن است استرس اکسیداتیو متوسط موجب فعال شدن عوامل رونویسی هسته ای مانند اریتروئید ۲ مرتبط با  فاکتور ۲ (Nrf2)، فاکتور تحریک کننده هیپوکسی – ۱α (HIF-1α)، عامل هسته ای سلول های T فعال شده (NFAT) و پروتئین فعال شده (AT-1) شوند.

1. پارادوکس اوزون( ازن – اوزن- ازون ): آیا ازون همواره سمی است؟

۱.۱ واکنش با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) و اجزای بیولوژیکی

Pryor و همکاران [۱۱] قبلا مکانیسم سیستم ایمنی ی را در زمینه سمیت اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) برای ریه تشرح نموده اند. به طور خلاصه، اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) استنشاق شده با اسید چرب اشباع نشده (PUFA) که در چربی های لایه زیرین alveolar (ALL) یافت می شود جهت تولید محصولات خاص اوزون(  ازن – اوزن- ازون )، که به عنوان محصولات چربی اشباع شده (LOPs) از انها یاد می شود واکنش می دهند. همچنین اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) می تواند با اسیدهای چرب اشباع نشده واکنش دهد تا اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ید Criege را در غیاب H2O تولید کند. با این حال، در حضور H2O، آلدئیدها و پراکسید هیدروژن (H2O2) تولید می شوند [۱۱]. از آنجائی که H2O در سیستم ریوی فراوانی زیادی دارد، لذا در پی واکنش اصلی با اوزون(  ازن – اوزن- ازون )، آلدهید و محصولات H2O2 تشکیل خواهند شد. واکنش خالص به شرح زیر می باشد:

این پیشنهاد وجود دارد که به احتمال زیادLOP ها گونه هایی هستند که به عنوان مولکول های انتقال سیگنال عمل می کنند. ممکن است این محصولات لیپازهای خاصی مانند فسفولیپاز A2 یا فسفولیپاز C را برای آزاد شدن اسید آراکیدونیک (AA) فعال کنند.

در واقع، سطوح AA در اثر شستشوی اندو برونشیلی که از موشهایی که در معرض ۱.۱ میلی لیتر از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) برای مدت ۵ روز قرار دارند، بیشتر از ۱۰ بار افزایش می یابد [۱۲]. سپس AA های آزاد شده می توانند از طریق ) cyclooxygenases  ( COXs و lipoxygenases (LOXs) برای ایجاد پاسخ التهابی به دیگر واسط های شیمیایی مانند پروستاگلاندین های مختلف (PG) و عوامل فعال کننده پلاکت (PAF) تبدیل شوند. همچنین این مورد گزارش شده است که ۴ – هیدروکسینوننال (۴-HNE)، سمی ترین نوع آلدهید [۱۴،۱۳] و[۱۵,۱۶] H2O2 ، توانایی انتقال سیگنال را دارا هستند.

۱.۲ تأثیرات اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) روی مسیرهای هوایی: فعالیت بیش از حد و التهاب در مسیرهای هوایی

پرکاری شدید هوایی یکی از نشانه های اولیه استنشاق اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) می باشد. افزایش فشار خون با التهاب در اثر مسیر هوایی توام می باشد. این تغییرات مشابه با اثر سیگار کشیدن است. لین و همکاران [۱۷] مکانیزم های سیگنالینگ پس از التهاب هوایی را که از طریق سیگار کشیدن ایجاد می شود را پیشنهاد کردند. به طور خلاصه، این مورد نشان داده شد که عصاره سیگار (CSE) به یک سیستم کشت سلولی از سلول های عضلانی صاف بدن انسان به گیرنده هایی همانند گذرگاه ( (TLR4وارد می شود. سپس TLR4 فعال سازی NADPH-oxidase را از طریق مولکول های آداپتور مانند MyD88 در پی دارد تا در اثر ان گونه های اکسیژن واکنشی (ROS) تولید شود. علاوه بر این، ROS فعال سازی پروتئین کیناز فعال شده میتوژن (MAPKs) را به انجام می رساند و MAPK فسفرولیت IκBα بخشی از فاکتور هسته ای کاپا B و مجموعه IκBα (- IκBα NκFB ) در فریکات های سیتوزول یافت می شود. به عنوان یک نتیجه، NFκB از این مجموعه آزاد می شود و این NFκB آزاد به هسته وارد می شود تا ژن COX2 فعال شود. سپس COX2 موجب تولید PGE2 می شود که تعدادی از سیتوکین ها را تحریک می کند که شامل TNFα و IL-6 می باشد. سپس ایکوسانوئید و سیتوکین ها موجب تحریک التهاب مسیر هوایی در طول مراحل اولیه می گردد. این واکنش ها نیز در سلول های اپیتلیال مسیر هوایی، سلول های اندوتلیال و ماکروفاژ ها رخ می دهد. این آبشار سیگنالینگ نیز توسط یافته های ویلیامز و همکاران پشتیبانی می شود [۱۸]. آنها نشان دادند که موشهای نابود شده توسط TRL2 یا TLR4 حتی پس از قرار گرفتن در معرض اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) با ۳ ppm بیش فعالیت مسیر هوایی و نفوذ نوتروفیل را ندارند. این مشاهدات قویا نشان می دهد که بین التهاب و TLR رابطه زیادی وجود دارد.

مطالعات آزمایشگاهی خوب [۱۹،۲۰] و بالینی [۲۱] وجود دارد که نشان می دهد که قرار گرفتن طولانی در معرض استنشاق اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) تروپوسفریک، موجب خنثی شدن سیستم تنفسی و ارگان های اضافی در ریه می شود. همچنین اگر پوست به طور گسترده در معرض قرار بگیرد، ممکن است آسیب ببیند [۲۳،۲۲]. در نتیجه، واکنش پذیری قوی اوزون(  ازن – اوزن- ازون )، که دارای ارزش بالقوه الکتروشیمیایی است، E°  = + ۲.۰۷۶V است، در ایجاد این پنداشت که ازن همواره سمی است و برنامه پزشکی آن باید ممنوع شود، کمک کرده است. با این حال این مورد نشان داده خواهد شد که این مقوله با مقایسه عملکرد اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در سطح ریوی در برابر خون انسان پشتیبانی نمی شود. بدیهی است که باید گفت که اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) هرگز توسط کسی در کلینیک استنشاق نمی شود. با این حال، به نظر می رسد که ممکن است اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در بدن ما شبیه به NO، CO و H2S تولید شود: این مورد گزارش شده است که مسیر اکسیداسیون آب کاتالیز شده با آنتی بادی مولد مولکولی اضافی با امضای شیمیایی به اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) مربوط است [۲۴]. همچنین این گونه ها در طول انفجار اکسیداتیو نوتروفیل های فعال شده انسان و در طی التهاب ایجاد می شوند [۲۵].

در این راستا نکات اساسی که باید در نظر گرفته شوند عبارتند از: توپوگرافی، ویژگی های تشریحی و بیوشیمیایی روزانه اندام هایی که در معرض اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) هستند و مقایسه انها با ظرفیت آنتی اکسیدان قوی خون که در معرض دوز کم و محاسبه شده اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) برای چند دقیقه. چگونگی عملکرد سیستم تنفسی تحت استرس اکسیداتیوی مزمن که می تواند به آرامی آزاد شود امری واضح است، اما به طور پیوسته، مقدار زیادی از ترکیبات سمی که قبلا ذکر شده اند قادر به عمل موضعی هستند و وارد گردش خون شده و باعث آسیب جدی می شوند.

۱.۳ منشاء، توزیع و نتیجه ترکیبات سمی آزاد شده توسط سیستم ریوی در طی و پس از قرار گرفتن در معرض اوزون(  ازن – اوزن- ازون )

در سطح هوا، سلول های آلوئولار به طور مداوم توسط یک فیلم ساخته شده از آب، نمک ها و بی شمار بیومولکول ها مانند مجموعه ای از فسفولیپید های سورفاکتانت و مقدار بسیار کمی از پروتئین، آنتی اکسیدان های لیپوفیل و هیدروفیل هیدرولیکی پوشیده شده اند. هر گازی، بسته به غلظت و فشار نسبی آن، باید قبل از رسیدن به میکروسیروئلا آلوئولی و اریتروسیت ها و قبل از رسیدن به لایه های آب، حل شود. این فرایند در بر دارنده یک انتقال فیزیکی می باشد که توسط یک گرادیان فشار و یک فرآیند انتشار یافته تنظیم می شود. از سوی دیگر، این مورد شناخته شده است که اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در تماس با آب بیولوژیکی از قانون هنری پیروی نمی کند و اگر چه ده برابر محلول تر از اکسیژن می باشد، اما به مویرگ های آلوئولار منتقل نمی شود زیرا بلافاصله با بیومولکول های موجود در لایه پوشش آلوئولار (ALL) واکنش می دهد. باید تاکید کرد که ضخامت متوسط ​​ALL تنها ۰.۲ میکرون است [۲۶].

همانطور که فرض شد [۱۱]، اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) به سلول نفوذ نمی کند، اما اکسیداسیون آنتی اکسیدان های موجود و واکنش سریع با اسیدهای چرب غیر اشباع سطحی (PUFA) موجود در رابط برای ایجاد گونه های واکنشی اکسیژن (ROS)، مانند پراکسید هیدروژن و مخلوط LOP های ناهمگن شامل رادیکال های لیپورپوکسل، هیدروپراکسید، مالونیدیلدید، ایزوپروستان ها، اسیدها و الکانال ها، به ویژه

HNE [27-29] -4 را در پی دارد. همانطور که کلسترول جزء مایعات باقی مانده پوشش (ELF) می باشد و چون پیوند دوگانه آن به راحتی توسط اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) مورد حمله قرار می گیرد، لذا می تواند باعث افزایش اکسیسترول های فعال بیولوژیکی [۳۱،۳۰] شود که

(b-hydroxy-5-oxo-5,6-secocholestan-6-al (CSeco 3  در سمیت ریوی، بیماری آلزایمر و آترواسکلروز دخیل می باشد.

ظرفیت آنتی اکسیدانی موجود در انسولین انسان بسیار محدود است و اگرچه ممکن است بخش های مختلف دستگاه تنفسی سطوح مختلفی از آنتی اکسیدانی را داشته باشد، اما همواره نسبت به مقدار آنتی اکسیدان موجود در خون که به راحتی واکنش پذیری اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) را خنثی می کنند، مقدار ان بی اهمیت است. اول از همه، با توجه به گستردگی سطح آلوئولار ( وزن بدن به m2 / kg  ۱ ) در ۷۰ کیلوگرم انسان، می توان محاسبه نمود که حجم نرمال ALL تنها بین ۱۷ و ۲۵ میلی لیتر است، در حالی که ۵ لیتر خون شامل حدود ۲.۷ لیتر پلاسما می باشد. علاوه بر این، توده اریتروسیت، حدود ۲.۳ کیلوگرم وزن دارد، که به دلیل آنتی اکسیدان های هیدرولیپوفیلی و آنزیم هایی قابلیت زیادی جهت کاهش هر آنتی اکسیدان در چند دقیقه را داراست [۳۲]. اریتروسیت ها، از طریق فعالیت گلوکز ۶-فسفات دهیدروژناز در چرخه پنتوز، می توانند به طور مداوم به معادل های کاهش دهنده NADPH را تامین کنند. مقدار آلبومین پلاسمی -که به عنوان یک ترکیب قربانی در برابر اکسیدان ها عمل می کند- (۹۹.۹٪ بالاتر از ALL) است. علاوه بر این، اریتروسیت ها حاوی مقدار GSH در حدود ۲.۲ میلی مول (تقریبا ۸۰۰ برابر بیشتر از پلاسما) هستند و بنابراین دارای ذخایر زیادی می باشند. در جریان تکامل، موجودات هوازی یک سیستم آنتی اکسیدان پیچیده ای را در برابر اکسیژن ایجاد کرده اند و اگرچه حدود ۲ درصد از اکسیژن استنشاقی آنون را تولید می کند، این حالت معمولا در فشار گاز ریوی pO2  ۱۰۰میلی متر جیوه خنثی می شود. با این وجود، این موضوع مفید است که توجه داشته باشیم که با اکسیژن خالص در موش صحرایی (فشار آلوئول در حدود ۷۰۰ میلی متر جیوه) طی ۶۰-۶۶ ساعت می میرد [۳۳]، اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) بسیار واکنشگرتر از اکسیژن است و هوای تنفسی حاوی ppm 10.0 اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) ظرف ۴ ساعت باعث مرگ موش صحرایی می شود. به منظور درک اثرات قرار گیری روزانه ۸ ساعت در معرض اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) (آوریل-اکتبر)، ما باید سطح متوسط ​​اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) را که به دلایلی متفاوت است، بطور قابل توجهی متفاوت کنیم. قانون هوای ایالات متحده یک سطح ازن  ppm 0.06 را به عنوان یک غلظت متوسط ​​۸ ساعته جهت حفاظت از سلامت کارگران تعیین کرده است (سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، ۲۰۰۵). ارزیابی مطالعات اخیر [۳۴،۳۵] امکان ایجاد غلظت میانگین اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) با محیط ppm 0.01 ± ۰.۰۹ را فراهم می اورد. با این حال، غلظت اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در هوای شهر می تواند در شرایط آلودگی بیشتر بیش از ppm 0.8 باشد [۲۷]. به مدت ۸ ساعت در حالت استراحت (حجم جریان حدود ۱۰ لیتر در دقیقه و نگهداری اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در سطحی بیشتر یا مساوی با ۸۰ درصد)، مقدار دوز اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) برابر با مقدار ۰۷۰-۷.۷ میلی گرم در روز یا ۲۱-۲۱.۱ میلی گرم در ماه می باشد. احتمالا این مقدار مصرف حداقلی برای اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) می باشد زیرا فعالیت بدنی حجم هوای استنشاقی را افزایش می دهد و در زمان اوج، سطوح اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) به راحتی می تواند به مقدار ۲۰۰ تا ۳۰۰ ppb افزایش یابد و کاهش عملکرد ریه و افزایش خطر مرگ و میر قلبی را در پی داشته باشد [,۳۴-۳۶۲۱]). علاوه بر این، سمیت با حضور NO2، CO، SO2 و ذرات (PM10) قطعا تقویت می شود. بر این اساس چگونگی تولید ROS و LOP توسط اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در سطح ALL پس از دفع حداقلی توسط مقدار ناکافی، آنتی اکسیدان ها به عنوان سیگنال های سلولی جهت فعال سازی فاکتور هسته ای-کاپا B (NF-κB)، بدون-سنتاز ، برخی از پروتئین های کیناز واضح به نظر می رسد به این ترتیب سنتز و انتشار TNFα، IL-1، IL-8، IFNγ و TGFβ۱ و شکل گیری احتمالی گونه های نیترات را افزایش می دهد. با افزایش ورود به فضای آلوئولار نوتروفیل ها و ماکروفاژ های فعال، یک حلقه معیوب اغاز می شود که ادامه تولید بیش از حد ROS که شامل اسید هیوکورولار نیز می شود[۳۷،۳۸]. علاوه بر این، در طول تابستان، جریان مداوم اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) ورودی به فضای تنفسی وجود دارد و همچنین باید به این واقعیت اشاره داشت که اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در ALL حل شده و بلافاصله واکنش نشان می دهد؛ بنابراین، هر ثانیه ای که اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) واکنش بیشتری انجام می دهد به طوری که در یک دوره ۶ ماهه دوز تجمیعی (احتمالا تا ۳۰۰-۱۵۰ میلی گرم اوزون(  ازن – اوزن- ازون )) ایجاد می شود که واقعا زیان آور است. به طور مشابه با چندین ماه قرار گرفتن در معرض اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) یا استرس اکسیداتیو طولانی مدت به علت بیماری التهابی مزمن (آترواسکلروز، دیابت، سرطان) احتمالا سطح پلاسمایی  HNE 4- تا ۲۰-۵ میکرومولار افزایش می یابد و به رغم سم زدایی مستمر، اثرات پاتولوژیک همانطور که در مطالعات vitro اشاره شده با سلول های لوسمی [۳۹]، سلول های اپیتلیال لنز [۴۰]، سلول های T Jurkat [41] و در هنگام تست کلسترول سرئولدئید (CSeco) در کراتومیوبلاست [۳۱] انجام می شود.

جالب توجه است که سطح تحمل نسبت به اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) یا ۴-HNE نسبت به حالت پس از اکسیداسیون مداوم و سنگین [۴۲،۴۳] به راحتی با فشار اکسید شده کوچک و مکرر به دست می آید. از سوی دیگر، یک سطح طبیعی درون ۴-HNE (0.1 تا ۰.۷ میکرو مولار) به عنوان یک عامل دفاعی علیه خودش و دیگر ترکیبات سمی عمل می کند [۴۴،۱۳]. بنابراین، رفتار بیولوژیکی HNE یک مثال روشنگرانه در زمینه چگونگی تولید سطح سرمی فیزیولوژیک آلدهید سمی بالقوه توسط پراکسیداسیون طبیعی می باشد که جهت نگهداری هومئوستیس مفید است.

در نهایت، لازم به ذکر است که احتمالا اگر سطح گسترده ای از پوست ساعت ها در معرض اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) و اشعه ماوراء بنفش باشد این مورد منجر به مسمومیت کلی منجر می شود: مطالعات متعدد انجام گرفته با قرار دادن موش های بدون مو در معرض اوزون(  ازن – اوزن- ازون )، نشان دهنده نه تنها تخلیه آنتی اکسیدان های پوست، بلکه القاء یک فشار اکسید کننده قابل توجه می باشد [۲۲،۲۳]. به عنوان یک نتیجه می توان گفت، انسان هایی که در کشورهای گرم و تابستان زندگی می کنند، به خصوص در معرض اشعه های اشعه ماوراء بنفش و اشعه ماوراء بنفش قرار دارند. برعکس، تقریبا در مجموع (به استثنای گردن و سر) قرار گرفتن داوطلبان انسانی در معرض غلظت بسیار پایین اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در یک کابین سونا به مدت ۲۰ دقیقه منجر به افزایش بسیار زیاد LOP در گردش خون محیطی می شود که اثرات درمانی را در بیماران مبتلا به ایسکمی اندام مزمن [۴۵،۴۶] به دلیل القاء آنزیم های آنتی اکسیدانی و HO-1 در پی دارد. در نتیجه، اگرچه اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) تنها عامل مجاز برای اثرات نامطلوب بهداشتی قلمداد نمی شود، اما به طور قابل توجهی موجب تشدید بیماری های تنفسی و افزایش مرگ و میر در حدود ۴۰ درصد کل جمعیت ایالات متحده می شود [۲۱]. این مشکل با غلظت غلظت غیر نرمال اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) و تشدید تولید ترکیبات خطرناک به علت سوختن بیش از حد زغال سنگ، نفت و جنگل های بکر می باشد. در طول این قرن، اگر فعالیت های انسانی انجام شده در مورد جو زمین در میزان واقعی انتشار گازهای گلخانه ای ادامه یابد، زمین یک پالئوسن-ائوسن با حداکثر حرارتی یا “دوره تب” با عواقب قابل توجهی را تجربه خواهد کرد. مسمومیت کلی با توجه به تداخل پایدار اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در ریه ها و تا حدودی در پوست در معرض خطر همراه با کارایی نسبی سیستم سم زدایی همراه است که به تدریج توسط فشار چند ساله محو می شود و با اثرات پاتولوژیک مانند التهاب و انحطاط سلول به ویژه در ریه ها، کبد (فیبروز)، قلب، کلیه ها و مغز همراه است [۴۸،۴۷]. در نتیجه ارگان های حیاتی باید مورد توجه قرار بگیرند تا به نوعی “باران سمی” تولید شده در سیستم ریه مورد بررسی واقع شود. بدیهی است، این دانش، ایده مسمومیت با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) را مشهور کرده است، اما در بخش بعدی، روشن است که تعمیم این مفهوم نادرست می باشد.

جدول ۱

درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) می تواند پاسخ های بیولوژیکی زیر را ایجاد کند

2. دوز مناسب اوزون( ازن – اوزن- ازون ) بر روی خون انسان چه عملکردی دارد؟

در طول دوره های ۲۰۰۰-۱۹۷۰، روش خود درمانی با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) به عنوان یک روش تجربی غیر دقیق جهت تولید کننده های اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) و به دلیل عدم شناخت مکانیسم سیستم ایمنی  عملکرد ازون در خون انسان مورد استفاده قرار گرفت. با این حال، تا سال ۱۹۹۸، دو رویداد مهم موجب تغییر چشم انداز گردید: اولا، ژنراتورهای جدید اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) با فوتومترهای دقیق که قادر به اندازه گیری دقیق (در ۲۵۳.۷ نانومتر) غلظت اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) بودند در دسترس قرار گرفتند و در مرحله دوم، این موضوع که اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در زمان ترکیب با خون ex vivo چه عملکردی دارد [۵۰،۴۹]. اکسیژن با آب خارج سلولی و داخل عروقی قبل از اتصال به هموگلوبین تعادل برقرار می کند تا اینکه به طور کامل از اکسیژن پر شود، به طوری که با افزایش سریع pO2 از حدود ۴۰ تا ۴۰۰ میلی متر جیوه مواجه شود. اوزون(  ازن – اوزن- ازون )، ده برابر بهتر از هیدروژن در اکسیژن حل می شود و لذا به راحتی در محیط آبی پلاسما حل می شود و تا حدودی (بین ۲۰ تا ۴۰ درصد) با آنتی اکسیدان های هیدروفیلی مانند گلوتاتیون، اسید آسکوربیک و اسید اوریک که به عنوان ترکیبات قربانی عمل می کنند، خنثی می شود، و این در حالی است که مقدار انبوه با PUFA انتقال یافته با آلبومین واکنش می دهد. پنجره “درمانی” با دقت تعیین شده و محدوده ان بین ۱۰ تا ۸۰ میکروگرم در میلی لیتر (۰.۲۱-۱.۶۸ میکرو مول بر میلی لیتر) از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در هر میلی لیتر خون است. این یک استرس اکسیداتیو کوچک و دقیق را ایجاد می کند که اثربخشی پزشکی را به همراه داشته اما هیچ سمیتی ندارد. لازم به ذکر است که اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) به عنوان داروی پیشرفته عمل می کند، زیرا در طی این واکنش سریع، اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) ناپدید می شود، اما دو عنصر حیاتی را تولید می کند: مورد اول، H2O2 است، و دومی مخلوطی از LOP است که در نهایت توسط HNE 4-(از امگا – ۶ PUFA) و HHE 4- (ترانس ۴ هیدروکسی-۲-هگزنال از PUFA امگا ۳) داده می شود.

رفتار و فارماکودینامیک H2O2 این مورد را ثابت کرده است که: تشکیل اولیه گرادیان بین پلاسما و اب درون سلولی [۵۱] اجازه می دهد تا ورود آن به اریتروسیت ها، لنفوسیت ها و پلاکت ها ممکن شود، اما غلظت آن در حدود چند میکرومول به وجود می آید زیرا به سرعت با GSH ازاد، کاتالاز و GSH-Px [52] به H2O کاهش می یابد. نیمه عمر آن کمتر از ۶۰ ثانیه است و در عین حال غلظت درون سلولی آن بسیار حیاتی می باشد، زیرا برای فعال کردن برخی از مسیرهای بیوشیمیایی (تشکیل GSSG با فعال شدن پس از چرخه پنتوز در سلول قرمز و فعال شدن یک تیروزین کیناز در لنفوسیت ها)مقدار آن باید به یک آستانه اساسی برسد که با این وجود سمیت ندارد. مفهوم آستانه از لحاظ فیزیولوژیکی مهم بوده و بدین معنی است که دوز اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) زیر ۱۰ میکروگرم در میلی لیتر گاز در هر میلی لیتر خون، در اکثر موارد بیولوژیکی بی اثر است زیرا دوز اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) توسط آنتی اکسیدان های پلاسما کاملا خنثی می شود. به عبارت دیگر، مفهوم آستانه کمک می کند تا این درک را داشته باشیم که دوز بسیار پایین اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) ممکن است ناکارآمد باشد (اثر پلاسبو)، در حالی که دوز بالاتر از یک درمان می تواند سمی باشد. تقریبا نیازی به اضافه کردن این نکته نیست که اریتروسیت های شسته شده نمکی در فسفین، حتی اگر در معرض غلظت های بسیار پایین اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) قرار گیرند، همولیز قابل مشاهده، نتیجه مصنوعی [۵۳] در پی دارند، که به مفهوم سمیت اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) کمک کرده است. با توجه به اینکه دوز اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در محدوده تعریف شده به خوبی ارائه شده است، به دلیل کارایی سیستم بازسازی [۳۲]، ظرف مدت ۲۰ دقیقه، ظرفیت آنتی اکسیدانی قوی (حداکثر ۲۵٪) از ظرفیت آنتی اکسیدان قوی پلاسما [۵۴] کاملا بازسازی می شود. هیچ آسیبی به اریتروسیت ها یا سلول های دیگر نمی رسد: همولیز ناچیز است (از ۰.۴ تا ۱.۲٪)، هیچ نشتی برای +K  وجود ندارد و متهموگلوبین در حد نرمال باقی می ماند [۵۵]. لازم به ذکر است که اریتروسیتهای اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ات، گلیکولیز بهبود یافته با افزایش سطح ATP و ۲،۳-DPG را نشان می دهند که می توانند منحنی انحلال HbO2 را به سمت راست تغییر دهند، و تأییدی بر مشاهدات بهبود تامین اکسیژن در انسداد محیطی بیماری شریانی می باشد. داده های گسترده در بررسی ها [۵۶-۵۸] و دو کتاب [۴۶،۵۰] گزارش شده است. در حال حاضر واضح است که یک دوز “فیزیولوژیک” برای اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) (اغلب بین ۲۰ و ۴۰ میکروگرم در میلی لیتر ازون در هر میلی لیتر خون) باعث استرس اکسیداتیو حاد و دقیق می شود که قادر است چندین فرآیند بیولوژیکی را که در جدول ۱-۱ آورده شده است فعال سازد. هنگام تزریق سریع خون اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه هایپر اکسید شده به پوست اهدا کننده چه اتفاقی می افتد؟ Hyperoxygenation خون (pO2، در حدود ۴۰۰ میلی متر جیوه) غیر مرتبط است، زیرا در طی دوره تزریق ۱۵ دقیقه ای، آن با خون وریدی مخلوط می شود به طوری که فشار نسبی pO2 نهایی به سختی اصلاح شده است. مخلوط اکسیژن-اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) زمانی که این مخلوط گازی در تماس با پوست انسان مرطوب [۴۵] یا مخاط مخاطب روده بزرگ و رکتال قرار می گیرد به طور مشابه رفتار می کند [۵۹]، اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) فورا در آب احاطه کننده اپیتلیوم حل می شود و با چربی پوست یا موکوپروتئین ها، مدفوع و هر مولکول دیگر موجود در فیلم مایع تولید کننده پراکسید هیدروژن و LOP واکنش می دهد. فقط LOP ها از طریق لنفاوی و مویرگهای وریدی جذب می شوند و ابتدا به کبد می رسند و سپس به جریان کلی که در آن اندازه گیری شده اند وارد می شوند [۵۹].

گام مهم بعدی جهت ارزیابی توزیع، سرنوشت و اهمیت بیولوژیکی alkenals می باشد. پس از گذشت ۵ دقیقه از مخلوط کردن خون با مخلوط گاز ex vivo، خون اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه آماده تزریق مجدد به بیمار اهدا کننده می باشد. هر دوی اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) و پراکسید هیدروژن کاملا مصرف شده اند اما آلکنال ها به همراه کیست ۳۴ آلبومین یا / و GSH تشکیل شده اند و به گردش خون بیمار تزریق می شوند. آنها با سلولهای اندوتلیالی و سپس با میلیاردها سلول از اندام های مختلف ارتباط برقرار می کنند[۴۶]. فقط در صورتی که درمانگر ناکارآمدی از دوز بیش از حد اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) استفاده کند، ممکن است Cys 34 را به اسید سولفنیک شود: RSOH که با این وجود دوباره می تواند کاهش یابد.

توزیع HNE 4-  و آلکنال های مشابه دارای اهمیت دارویی و سمی هستند: با توجه به سمیت ذاتی الدهیدها، مهم است که متابولیسم و ​​نتیجه آنها را بدانیم: Alary و همکاران [۶۰] گزارش کرده اند که در حدود ۷۰ درصد از HNE 4- در ادرار در عرض دو روز پس از تزریق داخل وریدی در موش ها دفع می شود. [۶۱] Siems و Grune، پس از بررسی متابولیسم HNE 4- در چندین سلول و اندام های پستانداران، نشان داد که HNE 4-  در غلظت μM 100 در طی ۳ دقیقه انکوباسیون در دمای ۳۷ درجه سانتی گراد تخریب شد و تنها زمان ۱۰-۳۰ ثانیه ای جهت بازگرداندن سطح فیزیولوژیکی در حدود μM 0.2 نیاز بود. سینتیک ناپدید شدن خونی که با ارامی اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه شده از مواد واکنش پذیر اسید تیوباربیتوریک اسید (TBARS)، از جمله MDA و HNE 4-، در شش بیمار مبتلا به دژنراسیون ماکولا (ARMD) با توجه به نیمه عمر انها معادل ۱.۷ ± ۴.۲ بود دقیقه اندازه گیری شد [۶۲]. از سوی دیگر، هنگامی که نمونه های مشابه در محیط آزمایشگاهی (در دمای ۳۷ درجه سانتیگراد و pH 7.3) انکوباسیون شدند، سطح LOP ها در ۹ ساعت بعدی به میزان قابل توجهی کاهش یافت، که نشان دهنده پایداری آنها در محیط زیست است و نشان دهنده ارتباط کاتابولیسم سلولی  می باشد[۴۹] . به طور کلی، به نظر می رسد که پستانداران مکانیزم سم زدایی کارآمدی را برای متابولیسم HNE 4- و به حداقل رساندن سمیت آن توسعه داده اند: Awasthi et al. [42] نه تنها شش آنزیم را نشان داده اند: گلوتاتیون S-ترانسفرازها، آلدکتاتوادوکات ها، آلدئید ردوکتاز، آلدئید دهیدروژناز Cyp450 4A و آنزیم های اکسیداسیون بتا که در متابولیسم ۴-HNE مهم هستند، اما آنها و سایر نویسندگان [۴۰،۴۳،۴۴ ] تاکید کرده اند که سلول های پیش اماده فشار HNE 4- می توانند پاسخ سازگاری قابل توجهی با بالا بردن سنتز لیگاز سیتستین γ-گلوتامات، γ-گلوتامیل ترانسفراز، γ-گلوتامیل ترانسپپتیداز، HSP-70، heme oxygenase-1 و انواع آنزیم های آنتی اکسیدانی داشته باشند. هم اکنون اهمیت القای تلرانس سلولی نسبت به سطوح زیرمیکرومولار HNE 4- وجود دارد[۱۶,۶۳,۶۶]. در این مرحله، به نظر می رسد که مفید است که اشاره داشته باشیم که ارگانیسم های پستاندار برای کنترل سمیتHNE 4- به دلیل استرس اکسیداتیو و حفظ آن در سطح پلاسمای فیزیولوژیکی  μM 0.7-0.3 ، فرآیندهای زیر را اعمال می کنند:

الف) محلول، یک محاسبه ساده نشان می دهد که یک تزریق بولوس با دوز ۵۰۰ میکرو مولار HNE 4-  که در ۱۰ میلی لیتر پلاسما، هنگامی که در یک حجم مایع خارج سلولی ۱۲ لیتر، صرف نظر از هر فرآیند دیگری، حل می شود دارای غلظتی به اندازۀ ۰.۰۴ میکرو مولار می باشد.

ب) سم زدایی، به دلیل انسداد مستقیم HNE 4- با GSH و آسکوربات و یا تعامل با میلیاردها سلول که با آنزیم های ضد سم زدایی ارتباط دارند[۴۲]

ج) دفع ادرار به صفرا و ادرار بعد از سم زدایی از کبد [۶۷] و دفع کلیوی [۶۰] و

د) انجماد سلولی، این یک نقطه بسیار مهم و جالب می باشد زیرا که در پی ان اثرات زیست محیطی منفی یا مثبت وجود دارد. چندین ماه قرار گرفتن در معرض استنشاق اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) یا استرس اکسیداتیو طولانی مدت ناشی از بیماری مزمن (آترواسکلروز، دیابت، التهاب) احتمالا می تواند سطح پلاسمایی ۴-HNE را تا ۲۰-۵ میکرومتر افزایش دهد و به رغم سم زدایی مستمر می تواند اثرات پاتولوژیک در پی داشته باشد. انچه که جالب توجه است تلرانس نسبت به اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) یا HNE 4- است که به راحتی با فشار های اکسید شده کوچک و مکرر به دست آمده از اکسیداسیون مداوم و سنگین محقق می شود [۴۳،۴۲]. از سوی دیگر، یک سطح طبیعی داخلی HNE  ۴- (۰.۱ تا ۰.۷ میکرو مولار) به عنوان یک عامل دفاعی علیه خود و دیگر ترکیبات سمی عمل می کند. در این مرحله، آلکینال ها ارزش زیادی را از جنبه فرضیه ای در زمینه ایجاد مکانیزم های مولکولی به دست می اورند که موجب می شود تا اثربخشی پزشکی بدون سمیت حاصل شود. این جنبه در بخش بعدی مورد بحث قرار گرفته است.

3. استرس اکسیداتیو و عوامل مشخصه هسته در کارسینوژنز

التهاب مزمن در رشد و تکامل نئوپلاستی (تحریک) و همچنین بسیاری از بیماری های دیگر نقش حیاتی دارد. التهاب از طریق فعال سازی NFκB بوسیله عوامل مختلف التهابی، مانند LPS و استرس اکسیداتیو شدید مشتق شده از داروهایی که منیزیم های iNOS، COX-2 و سیتوکین های التهابی ایجاد می کنند، القا می شود. این عوامل باعث بقا، رشد و تکثیر سلول های تومور می شود و موجب نئوپلاسی می شود [۶۸]. بنابراین، مهار NFκB یک هدف مهم برای پیشگیری و درمان سرطان تلقی می شود. به عنوان مثال، این مورد شناخته شده است که مهارکننده های NFκB، مانند ویتامین E، رزوراترول، کورکومین، کاتچین و آسپرین می توانند رشد تومور را تاخیر داده و یا سرکوب کنند.

۳.۱ مکانیزم های ضد نورولوژیک Nrf2

التهاب مزمن نقش مهمی در رشد نئوپلاستی و همچنین بسیاری از بیماری های التهابی دارد. بنابراین مهار NFkB یک هدف مهم در پیشگیری و احتمالا درمان سرطان می باشد. آیا Nrf2 در اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی نقشی دارد؟ لی و همکاران [۶۹] نشان دادند که Nrf2، یک پروتئین مهم برای رمزگذاری هسته ای سیتوپروتئینی می باشد که موجب مهار فعال سازی NFκB می گردد. همانطور که در شکل ۱ نشان داده شده است (سمت چپ)، Nrf2 معمولا در داخل سیتوزول به عنوان یک مجتمع با پروتئین Keap-1 وجود دارد. سوال این است که آیا آلکینال ها قادر به جداسازی این مجموعه هستند؟ ممکن است پروتئین Keap-1 دو گروه SH و شکل گیری آدوکات ها باعث ایجاد تغییرات سازنده ای در جهت تقسیم آن شود.علاوه بر سایر مسیرهای آزمایش شده و استرس اکسیداتیو خفیف، Nrf2 از این مجموعه آزاد می شود و به هسته منتقل می شود. Nrf2 منتقل شده یک مجموعه جدید را با پروتئین Maf تشکیل داده و باعث ایجاد آنزیم های مختلف آنتی اکسیدان و فاز II سم زدایی از طریق اتصال با عنصر پاسخ آنتی اکسیدانی (ARE) در DNA می شود. آنزیم های آنتی اکسیداتیو خاص فعال شده شامل SOD، کاتالاز (CAT)، GSH، GSH-ردوکتاز، GPx ، GSH-S-transferase (GSTr)، HO-1، NADPH quinine-oxidoreductase 1 (NQO1)، پروتئین شوک حرارت ۷۰ (HSP70) و آنزیم های فاز II هستند. ممکن است این آنزیم ها اثرات ضد نورولوژیکی ایجاد کنند.

شکل ۱

سولفورفان (SFN)، یک جزء بروکلی، شایع ترین فیتوشیمیایی است که از طریق فعال شدن Nof2 موجب ایجاد آنزیم های آنتی اکسیدان می شود. در واقع ممکن است تنها SFN به عنوان یک عامل استرس زای اکسید کننده در سلول ها عمل کند.

۳.۲ فیتوشیمیایی های ضدویروسی در مورد موش های نابود شده توسط Nrf2 موثر نیستند

در بخش قبلی، اثرات ضد رتینوئیدی فیتو شیمیایی مانند SFN با توجه به فعال شدن آنها از طریق Nrf2 توضیح داده شده است. این مورد به خوبی شناخته شده است که SFN از طریق القاء آنزیم های ضد سم زدایی سلولی / آنتی اکسیدان به واسطه Nof2 دارای اثرات شیمیایی اثرگذار می باشد [۷۰]. اگر این اثرات واقعا با واسطه Nrf2 مواجه هستند، در این صورت اقدامات SFN باید در موش های نابود شده Nrf2 غیر فعال شوند و در مورد موش های نوع وحشی فعال باشند. در واقع، این مشاهدات توسط Xu و همکاران [۶۸] در هنگام بررسی اثربخشی شیمی درمانی SFN در موش های نابود شده Nrf2 نوع وحشی (+ / +) و نوع (- / -) مورد بررسی قرار گرفت. استفاده موضعی از ۱۰۰ نانو مولار SFN یک بار در روز به مدت ۱۴ روز قبل از درمان ۷،۱۲-دی متیل بنز (a) آنتراسن / ۱۲ – O – -tetradecanoyl فروبل – ۱۳ استات باعث کاهش شیوع تومورهای پوستی در موش های Nrf2 (+ / +) در مقایسه با گروه تحت درمان با وسیله متحرک گردید. مهمتر از همه، هیچ اثرات شیمیایی ناشی از پیش درمانی SFN در موش های Nrf2 (- / -) یافت نشد. این نتایج برای اولین بار نشان می دهد که موش های Nrf2 (- / -) حساسیت بیشتری نسبت به تومور زایی پوست دارند و اینکه اثرات شیمی درمانی SFN به واسطه فعال سازی Nrf2 انجام می شود.

۳.۳. استرس اکسیداتیو ناشی از ورزش در حد متوسط، باعث فعال شدن Nrf2 می شود

ورزش در حد متوسط ​​و شدید باعث تولید ROS در عضلات و اندام های داخلی می شود. ROS نه تنها سمی می باشد، بلکه نقش مهمی در سیگنالینگ سلول و تنظیم بیان ژن دارد. ورزش در حد متوسط بر خلاف ورزش شدید به عنوان یک عامل مفید برای سلامتی شناخته شده است. با این حال، مکانیسم سیستم ایمنی  عمل ROS تولید شده در طی تمرین به طور کامل درک نشده است.

تولید ROS در طول ورزش به وضوح به علت اختلالات انتقال الکترونی میتوکندری ناشی از افزایش مصرف اکسیژن، موجب افزایش فعالیت NADPH-اکسیداز ناشی از ایسکمی و رپرفیوژن اندام های داخلی و التهاب ناشی از نفوذ سلول های التهابی مانند ماکروفاژها و نوتروفیل ها می گردد. ممکن است سطوح تولید ROS نیز به شدت به ورزش وابسته باشد.

گومز کابررا و همکاران [۷۱] گزارش دادند که ورزش در حد متوسط ​​باعث فعال شدن MAP kinases و مسیر NFκB شده و در نتیجه eNOS، iNOS و MnSOD را به دنبال دارد. جالب توجه است، تمام این تغییرات در زمانی که تولید ROS با آلوپورینول، یک مهارکننده NADPH-oxidase در حال کنترل است، ملغی می گردد. این یافته ها نشان می دهد که تولید ROS ناشی از ورزش موجب ظهور و فعال شدن آنزیم های آنتی اکسیدانی مانند MnSOD و GPx می شود که عمدتا از طریق فعال سازی مسیر NFκB دنبال می شوند.

با این حال، هنوز هم شواهد مربوط به القای آنزیم های آنتی اکسیدان از طریق مسیر NFκB وجود دارد. بنابراین، ما نمی توانیم این احتمال را رد کنیم که Nrf2 نیز فعال باشد. بنابراین فرض بر این است که تمرینات متوسط ​​باعث ظهور آنزیم های آنتی اکسیدانی می شود و تولید ROS موجب فعال شدن NFκB و Nrf2 می شود، اما هنوز هم این موضوع نیازمند بررسی می باشد.

۳.۴. پاسخ های بیولوژیکی ناشی از فعال سازی Nrf2 / Keap1 / ARE

Nrf2 توسط استرس اکسیداتیو خفیف فعال می شود و مشخصه ARE ، [۷۲,۷۳] را افزایش می دهد. ممکن است این مکانیسم در برابر اثرات ضد نورولوژیکی این مسیر وجود داشته باشد. دیگر پاسخ های بالقوه بیولوژیکی که از طریق فعال شدن مسیر Nrf2 / Keap1 / ARE بوجود می آیند، در جدول ۲-۲ آورده شده است. در این راستا آیتم های ۱ تا ۷ توسط Dinkova-Kostova [74] مورد بحث قرار گرفته است، در حالی که آیتم های ۸ و ۹ در بخش های بعدی مورد بررسی قرار می گیرند.

جدول ۲

پاسخ های بیولوژیک ناشی از فعال شدن Nrf2 / ARE با استرس اکسیداتیو خفیف

۳.۵ Nrf2 با آپوپتوز و ترمیم DNA ارتباط دارد

گزارش های متعددی نشان می دهند که استرس اکسیداتیو باعث افزایش سطوح آپوپتوز و آنتی اکسیدان ها مانند افزایش سطح HO-1 ، حفاظت سلولی را در مقابل آپوپتوز می گردد. HO-1 توسط Nrf2 القا می شود و از آپوپتوز جلوگیری می کند. به عنوان مثال، کار پیچیده برانت و همکاران [۷۵] نشان داد که آپوپتوز سلول های عضلانی عروقی انسان توسط H2O2 القا می شود و فعال سازی پروموتر HO-1 از طریق Nrf2 موجب حفاظت این سلول ها در برابر اثرات آپوپتوزی H2O2 می شود. علاوه بر این، آپوپتوز ناشی از طریق کروم[۷۶] VI)) یا LPS [77] نیز توسط القای HO-1 وابسته به Nrf2 محافظت می شود. این یافته ها نشان می دهد که اثرات ضد آپوپتوزی به علت فعال شدن سیستم های حفاظت آنتی اکسیدانی ناشی از فعال شدن Nrf2 می باشد.

همچنین این مورد نشان داده شده است که Nrf2 در ترمیم DNA (شماره ۹ در جدول ۲) دخیل است. Villeneuve et al [78] دریافتند که Nrf2 به طور قابل توجهی با ترمیم DNA مرتبط است. در حقیقت، هر دو Nrf2 و p21 با کنترل سطوح ROS تعادل خوبی بین زندگی و مرگ برقرار می کنند. بدین معنی که اثرات سیتوپروتئین، مخصوصا مربوط به بهبود DNA یا آپوپتوز، به احتمال زیاد وابسته به مقدار استرس اکسیداتیو می باشد. بنابراین، فعال سازی p21 توسط مسیر سیگنال nf2 ممکن است اولین مکانیسم دفاعی مورد استفاده برای کاهش ROS در شرایط تنش کم باشد. در سطوح پایین استرس اکسیداتیو، p21 فعال پاسخ آنتی اکسیدانی وابسته به Nrf2 می باشد که سلول را در برابر آسیب سلولی ناشی از ROS محافظت می کند. در سطوح متوسط ​​استرس اکسیداتیو، که شامل آسیب DNA است، p21 باعث توقف چرخه سلولی می شود تا DNA را ترمیم کند. در سطوح استرس اکسیداتیو بالا یا در نقطه عدم بازگشت، Nrf2 تخریب می شود و در نتیجه، واکنش پروبی حامل وابسته Nrf2 مهار می شود و پاسخ پروپوآپپتوزیک موجب آغاز آپوپتوز می شود.

در نتیجه، واکنش آنتی اکسیدانی وابسته به Nrf2 برای محافظت در برابر بیماری های مرتبط با استرس اکسیداتیو مانند بیماری های سرطان [۷۹،۸۰]، بیماری های نورودنراتیو [۸۱،۸۲]، بیماری های قلبی عروقی [۸۳-۸۵]، آمفیزم ریه [۸۶] ، التهاب [۸۷،۸۸] و پیری [۸۹] به کار می رود. این پس زمینه جهت ارزیابی نقش Nrf2 مفید خواهد بود، اما با توجه به آزمایشات انتخاب شده مرتبط با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی، ارتباط واقعی آن هنوز مشخص نشده است.

4. پاسخ های بیولوژیک و اثرات درمانی ناشی از درمان با اوزون( ازن – اوزن- ازون )

تنوع کاربردهای اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی بسیار چشمگیر است، اما در این راستا برخی محدودیت ها نیز وجود دارد و بنابراین استفاده از اوزون(  ازن – اوزن- ازون )، درمان مناسبی نیست. از داده های موجود این استنباط وجود دارد که، بیماری های عروقی و برخی از بیماری های دژنراتیو مناسب ترین موارد جهت درمان هستند، در حالی که بیماری های عفونی حاد و مزمن مانند عفونت HIV و هپاتیت مزمن C کاندید مناسبی جهت درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) نیستند زیرا هر دو ویروس و سایر پاتوژن ها پلاسما و یا سلولهای موجود در داخل سلول ها را نمی توان توسط فرستنده های اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) غیرفعال کرد و در واقع با ظرفیت آنتی اکسیدانی قوی خون محافظت می شود.

۴.۱ نتایج بالینی مربوط به بیماری های شریانی انسدادی محیطی (POAD)

از ابتدای کار Rokitansky [90]، چندین مطالعه بالینی کوچک بر روی POAD نشان می دهد بهبود قابل توجهی از گردش خون موضعی پس از ۱۸-۱۳ چرخه اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ی AHT [با بررسی در Bocci، ۴۶] ایجاد شده است. این مورد به خوبی شناخته شده است که حتی انسداد مداوم سرخرگ های اندامی به علت آترواسکلروز، دیابت یا بیماری بوگرر (ترومبوآنتیو بی بی سی) منجر به کاهش شدید جریان خون به اندام می شود.

ایسکمی بافتی و هر گونه ترومای جزئی، تشکیل زخم را تسهیل می کند که به علت کاهش اکسیژن، کمبود مواد مغذی و عوامل رشد ضروری برای روند ترمیم، بهبود نمی یابد. درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در ابتدا به فعال شدن گلیکولیز با افزایش آدنوزین تری فسفات (ATP) و ۲،۳-دی فوزو گلیسرات (۲،۳-DPG) منجر می شود. در نتیجه منحنی اتصال سیگموئید اکسیداتیو Hb به سمت راست حرکت می کند و انتشار اکسیژن را در بافت های ایسکمی افزایش می دهد. ورودی متوسط، اما اساسی H2O2 در erythrocyte به سرعت آن را از طریق عمل GSH به آب کاهش می یابد. افزایش تشکیل GSH اکسیداسیون در اثر تغییر نسبت GSH / GSSG با GSSG انجام می شود، اما این تغییر به سرعت توسط اصلاح برخی از GSSG یا کاهش آن از طریق GSH-ردوکتاز به اسید آسکوربیک یا تیرودوکسین اصلاح می شود. قابل توجه است که این بازیافت حیاتی به مدت ۳ دقیقه ادامه می یابد [۳۲]. علاوه بر این فعال شدن گلوکز ۶-فسفات دی هیدروژناز (G6PDH) می تواند موجب کاهش قدرت و سطح گلیکولیز شود [۹۱]. لازم به ذکر است که سطح متابولیک خون اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه عملا بیش از خون اکسیژنه می باشد [۹۲].

با توجه به طبقه بندی Fontaine-Leriche، بیماران در هر یک از مرحله های  II (زخم متناوب و درد گذرا) یا مرحله III (درد مداوم، سیانوز و احتمالا زخم های اولیه) بهترین نتایج را به دست می آورند. مرحله IV شامل آغاز نکروز انگشتان پا و درد غیرقابل تحمل منجر به جراحی قطع عضو می باشد که در حدود ۵۰٪ موارد می تواند با Ozonated-AHT کاهش یا به تأخیر بیفتد. در مقایسه با پنتوکسیفیلین و پروانستوئید (استاندارد طلایی درمان ارتودککس)، AHT اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه روشی موثرتر و بدون عوارض جانبی جهت بیماری های عروقی ایسکمی می باشد. تفاوت قابل ملاحظه ای در خصوص نتایج با استفاده از AHT یا خون اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه خارج رگی – که یک روش تهاجمی و گران است- وجود ندارد. با استفاده از روش قبلی [۹۳.۹۴]، ۲۸ بیمار به صورت تصادفی در قالب دو گروه خون اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه یا استفاده از یک دوره تزریق پروستات سیکلین مورد بررسی قرار گرفتند. همه بیماران درمان متعارف با داروهای استاتین، داروهای ضد فشار خون و ضد تجمع پلاکت را ادامه دادند. اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی از لحاظ کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی اثربخشی بیشتری نسبت به پروستات سیکلین داشت اما در مورد عروق کرونر اندام تحتانی در هر دو گروه، به احتمال زیاد به دلیل مدت کوتاه درمان (۱۴ تست در ۷ هفته) نتیجه معنی داری را در پی نداشت. در این پاتولوژی پیچیده، ممکن است درمان های طولانی تر با درمان موضعی با روغن اوونوئید منجر به بهبود زخم رضایت بخش شود، زیرا این مورد اشتباه است که درمان را خیلی زود متوقف کند. در واقع این درمان باید با درمان های مکرر ادامه پیدا کند. یک برنامه بهبود یافته در پروسه ای که در حال انجام است، شامل دو AHT اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه (۲۲۵ میلی لیتر خون به همراه ۲۵ میلی لیتر از محلول سدیم سدیم ۳.۸ درصد) است که حداقل ۴ ماه در هفته تجویز می شود. در بیمارانی که در مرحله III و IV قرار دارند، درمان موضعی هنگامی که با آب و روغن اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه انجام می گیرد اهمیت بیشتری دارد زیرا به بهبود زخم کمک می کند. به نظر می رسد که هر چقدر  AHT اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه عملکرد بهتری داشته باشد این موضوع شاهدی بر این واقعیت است که درد مزاحم شبانه پس از دو تا سه درمان اولیه از بین می رود و نشان دهنده بهبود جریان خون در بافت های ایسکمیک و عدم “دزدیده شدن” خون از عضلات تحت فشار می باشد.

تأیید آزمایش در زمینه فعالیت Nrf2 در مورد مکانیسم سیستم ایمنی  مثبت القاء سیستم های حفاظت آنتی اکسیدانی، ضروری می باشد. علاوه بر این ممکن است Nrf2یک مکانیزم محتمل در تنظیم مقادیر آنزیم های آنتیاکسیدانی سلولی و القای HO-1 و HSP70 باشد (جدول (جدول ۱,c). در حال حاضر این مورد نشان داده شده است که غلظت های اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی می تواند زمینه القا برای HO-1 و HSP70 [95] را ایجاد کند، اما نقش Nrf2 هنوز مشخص نشده است.

به نظر می رسد واضح است که فعالیت های اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی در POAD به دلیل بهبود جریان خون و تحویل اکسیژن در ناحیه ایسکمیک باشد. علاوه بر این اخیرا این مورد نشان داده شده است که فاکتور رونویسی هسته، عامل  ۱α القای هیپوکسیا (HIF-1 α) ممکن است در بهبود نتایج بافت های ایسکمیک سهم داشته باشد [۹۸-۹۶]. HIF-1α، یک مولکول ظهور یافته در همه جا می باشد و  تعدادی از ژن ها (یعنی عناصر واکنش هیپوکسی، HRE ها) را تنظیم می کند که پاسخ های جبرانی را در طی حالت های هیپوکسی، سازش متابولیکی و استرس اکسیداتیو در پی دارد. فعال شدن HIF-1α موجب افزایش فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF)، erythropoietin (EPO) و آنزیم های گلیکولیتی می شود که همه آنها باعث افزایش تکثیر و بقاء سلولی می شوند. علاوه بر این، افزایش بیوسنتز VEGF می تواند neoangiogenesis را تحریک، و در نتیجه بهبود جریان خون و افزایش بیوسنتز از اریتروپویتین – که باعث افزایش تحرک اکسایش می شود – را در پی داشته باشد. افزایش آنزیم های گلیکولیتی باعث افزایش متابولیسم گلوکز می شود و در نتیجه باعث افزایش بیوسنتز NO و CO می شود که جریان خون و انتقال اکسیژن را به بافت های هیپوکسیک تحریک می کند. بنابراین ممکن است این پاسخ های بیولوژیکی تأثیرات عالی درمان استرس اکسیداتیو ناشی از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) را در POAD ایجاد کنند. علاوه بر این ممکن است، نقاط a) و b) در جدول ۲ با نقش HIF-1α توضیح داده شود. در حالت نوموکسیک، HIF-1α توسط هورمون های پرولین (PHDs) و VHL در داخل سیتوزول غیرفعال می شود. از سوی دیگر، در هیپوکسی، PDHs و VHL با استرس اکسیداتیو خفیف غیرفعال می شوند و HIF-1α از PHD ها و VHL آزاد می شود و به Hif-1β منتقل می شود و HIF-1α یک heterodimer با HIF-1β را تشکیل می دهد و عناصر پاسخ هیپوکسی (HREs) در DNA را نتیجه می دهد. این مورد گزارش شده است که حدود ۲۰۰۰ ژن در HRE توسط HIF-1α [۹۹] تنظیم شده است که از جمله انها ژن های دخیل در تنظیم آپوپتوز، تنظیم pH، و پروتئولیز، و همچنین آنژیوژنز، اریتروپوئیز و متابولیسم گلوکز قابل اشاره هستند. یکی دیگر از اظهار نظرها در مورد این فرضیه از این قرار است که انتقال ۴-HNE به محیط مغز استخوان ممکن است باعث آزاد سازی سلول های استامینا شود، که ممکن است قادر به تغییر آنژیوژنز در بافتهای ایسکمی باشد. این امیدواری وجود دارد که هر یک از این فرضیه ها در آینده نزدیک معتبر باشند.

میلیون ها نفر از ایسکمی مزمن اندام، مغز و قلب رنج می برند که علت اصلی مرگ در سراسر جهان می باشد. این موضوع تاثیر اجتماعی و اقتصادی زیادی نیز به ویژه در کشورهای در حال توسعه در پی دارد. اگر فقط داروهای ارتودکس، AHT اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه را به عنوان یک داروی استاندارد در بر داشته باشند، در این صورت یک جهش بزرگی پیش خواهد آمد. بیشترین تاسف مربوط به علت کمبود حامیان مالی و بودجه می باشد که هنوز نمی توان به دقت بررسی نتایج بالینی کنترل شده در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلبی یا سکته مغزی پرداخت.

۴.۲ ارتباط اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی در مورد مبتلایان به سکته مغزی با اقتضای سنی (ARMD)

تنها در انگلستان، حدود ۲۵۰۰۰۰ بیمار مبتلا به فرم “خشک” (آتروفیک) ARMD جهت درمان AHT اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه مناسب هستند، اما در سراسر جهان بیش از ۳۰ میلیون نفر در جستجوی درمان می باشند. با این حال، چشم پزشک ها تنها می توانند آنتی اکسیدان ها و روی را تجویز کنند که اثر حداقلی دارند. از سال ۱۹۹۵، حدود ۱۰۰۰ بیمار با فرم خشک ARMD در پلی کلینیک سینا (ایتالیا) با AHT اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه تحت درمان قرار گرفته اند و سه چهارم انها با بهبودی یک تا دو خط در نمودار چشمی بینایی (با بازبینی در ۴۶) مواجه بوده اند. همچنین این مورد نیز وجود دارد که بیماری در طول اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی پیشرفت نمی کند. معمولا ۱۵-۱۸ مرتبه درمانی با غلظت اولیه اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) به اندازه ۲۰ میلی گرم در میلی لیتر گاز در هر میلی لیتر از خون، به آرامی به ۶۰ میلی گرم بر میلی لیتر (دو بار در هفته) می رسد و به دنبال آن دو جلسه ماهانه در قالب درمان نگهدارنده، موجب بهبودی می شود. گرچه با روند کنترل نشده، اما این مطالعه بر این نکته تأکید دارد که درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) تنها درمانی است که می تواند به طور چشمگیری کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشد. در این بیماری دژنراسیون پیشرفته و مرگ فورئوسپتورهای fovea centralis و اپیتلیوم شبکیه رنگی (PRE) به عنوان یک نتیجه از چندین عامل وجود دارد که یکی از آنها هیپوکسیا مزمن می باشد. گرچه O3-AHT موجب پاسخ پلیرتروپیک می شود، اما مزیت اصلی از این قرار است که افزایش تحرک اکسیژن به شبکیه – که بافتی از بدن با بالاترین میزان اکسیژن می باشد – را در پی دارد. شایان ذکر است که AHT بی فایده و حتی در فرم اگزوداتیکی ARMD و در اختلالات چند گانه و پیشرفته (مثلا بیماری Retinitis pigmentosa و Stargardt) مضر می باشد. فرم اگزوداتیو که با رشد عروق کرویئی و پرفشار نفوذپذیری عروق در زیر شبکیه و PRE مطرح می شود، به علت ایسکمی بدتر شده است که باعث آزاد شدن فاکتور رشد اندوتلیال عروق می گردد [۹۹]. در خصوص شکل اگزوداتیکی این مورد به نظر می رسد که تزریق داخل کیسه ای آنتی بادی ضد VEGF می تواند به طور موقت آنژیوژنز را با بهبود اندک عملکرد کاهش دهد.

باید تأکید داشت که O3-AHT (در شکل خشک) نه تنها فعالیت بصری را بهبود می بخشد، بلکه حداقل تا حدی کمک می کند تا بیمار بتواند ظرفیت زندگی مستقلی را مجددا به دست بیاورد. در نهایت جالب است بدانیم که تنها در طی ماه گذشته یک آزمایش اولیه در این خصوص که آیا تزریق داخل چشم تزریقی PRE پیش از بیهوشی در بیماران کور با بیماری استارگاردت قادر به بازگرداندن بینایی خواهد بود یا خیر انجام شده است. با وجودی که بیماران درمان سرکوب ایمنی را دریافت می کنند، خطرات دیگری وجود دارد اما بعد از ده سال مطالعات اولیه، ازمایش نیز باید انجام شود.

۴.۳. اثرات اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی در مورد دیابت

نفروپاتی دیابتی که ناشی از دیابت می باشد با استرس اکسیداتیو ارتباط دارد. اثرات بالقوه درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در موش های صحرایی دیابتی مبتلا به استرپتوزوتوسین (STZ) مورد بررسی قرار گرفت [۱۰۰]. القاء دیابت به طور قابل توجهی موجب افزایش فشار خون، HbA1c، BUN، کراتینین و سطوح بافت کلیه MDA شد در حالی که فعالیت های SOD، CAT و GPx به طور قابل توجهی کاهش یافتند. درمان با هر دو روش درمان با انسولین و یا اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) به طور قابل توجهی اثرات دیابت را تغییر داد. علاوه بر این، استفاده از ترکیبی از هر دو درمان انسولین و اوزون(  ازن – اوزن- ازون )، اثرات دیابت را در مقایسه با یک مونوتراپی بیشتر تغییر داد. بنابراین تجویز اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در مورد موشهای دیابتی، سطوح نشانگرهای استرس اکسیداتیو و فعالیت آنزیم آنتی اکسیدان کلیوی را به خصوص هنگامی که موش ها با ترکیبی از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) و انسولین درمان شدند کاهش داد. این نتیجه اولیه نشان می دهد که ممکن است اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی جهت درمان بیماران دیابتی، به ویژه با واسطه واکنش های آنتی اکسیدانی مفید باشد. شواهد بالینی نشان می دهد که ممکن است اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی مفید است چرا که به دفعات متعدد توسط پزشکان خصوصی اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) این مورد گزارش شده است اما یک کارآزمایی بالینی معتبر مورد بررسی قرار نگرفته است. ایسکمی مزمن عروقی اغلب با دیابت نوع ۲ همراه است و این بیماران با استفاده از AHT اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه مورد درمان قرار گرفته اند [۴۶]. نیاز به کاهش دوز انسولین، نشان می دهد که ترشح انسولین بهبود یافته یا / و حساسیت گیرنده افزایش یافته است، این مورد یک مشاهده معمولی است.

همانطور که اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در تمام بیمارستان های کوبا مورد استفاده قرار می گیرد، درمانگران اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در کوبا یک کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده در مورد بیماران دیابتی با بیماری های شریانی محیطی و پای دیابتی را به انجام رسانده اند [۱۰۱]. یک گروه (۵۱ نفر) توسط تزریق واکسن اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) از طریق رکتال با مقدار ۲۰۰ میلی لیتر گاز با دوز اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) ۱۰ میلی گرم و همراه با استفاده موضعی از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) به صورت گاز و روغن اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه مورد درمان قرار گرفتند. گروه نمونه (۴۹ نفر) با آنتی بیوتیک های سیستمیک و موضعی درمان شدند. اثربخشی این روش های درمانی با مقایسه سطح گلوکز، ناحیه زخم ها و چندین نشانگر بیوشیمیایی پس از ۲۰ روز درمان مورد ارزیابی قرار گرفت. یک بی فایدگی در اثر عدم پیگیری کافی پس از ۲۰ روز از گذشت درمان بود. گروه تجربی پس از دریافت دوز کل ۲۰۰ میلی گرم اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) با یک کنترل گلیسمی بهبود یافته، استرس اکسیداتیو کاهش یافته، افزایش SOD، بهبود قابل توجه در مورد ضایعات بدون عوارض جانبی و با قطع عضو کمتری نسبت به گروه شاهد مواجه بودند. پای دیابتی انسانی یک بیماری مزمن است و حتی این نتایج شگفت آور است و دلیل ان نه تنها به واسطه گذشت ۲۰ روز از درمان می باشد بلکه همچنین به دلیل اینکه در بین پنج روش اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی تجویز شده است می باشد (در ۱۰۲ بازبینی شده است)، یعنی: (۱) خود درمانی اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه ماژور و مینور (۲) گردش عضلانی خون در برابر اکسیژن-اوزون(  ازن – اوزن- ازون )؛ (۳) قرار گرفتن در معرض اکسیژن و اوزون(  ازن – اوزن- ازون )؛ (۴) تزریق داخل حفره، زیر جلدی، تزریق عضلانی و (۵) تزریق اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) از طریق رکتوم، مسیری است که کمترین قابلیت اطمینان را دارد زیرا ما هیچ یک از دوزهای واقعی اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) به داخل رکتوم را نمی دانیم. علاوه بر این در اروپا حداقل ۴۰٪ از بیماران: (i) از مصرف مجدد اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) از طریق رکتوم امتناع ورزیدند؛ (ii) ممکن است بخشی از دوز اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) پس از استعمال گاز بلافاصله حذف شود؛ (iii) محتوای مدفوع و موکپوپروتئین های فراوان قطعا بخش دوز اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) را خنثی می کنند و (iv) در همه موارد اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی، بر خلاف اکسیژن، جذب توسط مخاط رکتال انجام نمی شود. در آزمایش های قبلی خرگوش [۵۹] مشخص شد که فقط محصولات پراکسیداسیون می تواند در خون پورتال شناسایی شوند. این مورد به این دلیل است که اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) بلافاصله با انواع مختلف بیومولکول های موجود در محتوای لومینال واکنش می دهد و تنها برخی از ترکیبات تولید شده جذب می شوند و ممکن است فعالیت های درمانی را اعمال کنند. غلظت ازن (۵۰ میلی گرم / میلی لیتر) که در بیماران کوبایی مورد استفاده قرار می گیرد، بیش از حد بالا و غیرواقعی است، زیرا ممکن است موجب گرفتگی دردناک روده گردد. علاوه بر این باید در نظر داشته باشید که Eliakim و همکاران [۱۰۳] بعد از تکرار انما در موش های صحرایی با آب اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه، ظاهر یک کولیت میکروسکوپی گزارش شده است. به عنوان یک نتیجه، حتی اگر نتایج چشمگیر باشد، باید آنها را با نه تنها تکرار ازمون، بلکه ترجیحا با استفاده از استراتژی قابل اطمینان در مورد هموتراپی خودکار با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) تأیید کرد [۱۰۴].

بر این اساس، ضروری است که یک آزمایش بالینی مناسب جهت ارزیابی اینکه آیا یک دوره ابتدایی شامل حداقل ۳۲ مرتبه درمانی در طی چهار ماه (دو بار در هفته) می تواند پارامترهای حیاتی شامل سطح گلوکز و C واکنش پذیر، گلوکززایی غیر انزمی، فعالیت آلدوز ردوکتاز، glycated endoscopic (AGEs) پیشرفته و تعادل آنتی اکسیدان-prooxidant را تصحیح کند. گرچه روشی گران تر است اما استئیچومتری دقیق روش AHT  اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه می تواند اطلاعات دقیق تری را نسبت به انسداد رکتوم در پی داشته باشد. به نظر می رسد استراتژی اتخاذ شده “شروع به کم کردن، آهسته کردن” بیشترین تلرانس جهت تحمل اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) و ایجاد تعادل مجدد برای سیستم بازسازی را به همراه داشته باشد [۴۶]. با توجه به اینکه ممکن است O2-O3 سطح گلیسمیک را تغییر دهد، کنترل شدید سطح انسولین ضروری می باشد.

بحث در مورد یک کاربرد علمی اثبات یک رویکرد تکمیلی بر اساس دانش موجود می باشد که O3-AHT می تواند استرس اکسیداتیو مزمن را کاهش دهد، تاخیر عوارض جدی و بهبود کیفیت زندگی بیماران دیابتی را در پی داشته باشد [۱۰۴].

۴.۴ مکانیسم سیستم ایمنی  احتمالی جهت فعال سازی سیستم ایمنی با استفاده از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی

سلول های T نقش بسیار مهمی در حفاظت از بدن ما در برابر اجزای خارجی ایفا می کنند: هنگامی که گیرنده آنتی ژن سلول T (TCR) هر آنتی ژن خارجی را تشخیص می دهد، مولکول ZAP-70 تحت یک فسفوریلاسیون تریروزین قرار می گیرد و سپس فسفولیپاز C γ۱ (PLCγ۱ ) [۱۰۵] فعال می شود. PLCγ۱ فعال شده موجب هیدرولیز phosphatidylinositol-4،۵-bisphosphate (PIP2) ، یک لیپید غشاء، برای تولید پیام رسان دوم، inositol تری فسفات (IP3) و diacylglycerol (DG)  می گردد. IP3 به گیرنده آنزیم تری فسفات (IP3R) روی غشای اندوپلاسمی رتیکولوم (ER) متصل می شود و منجر به ازاد سازی Ca^+۲ از ER به سیتوزول می شود. افزایش در سیتوسولیک Ca^+۲ موجب فعال سازی کلسینیرین (CN)، فسفاتاز وابسته به Ca ^{+ ۲} / کالمودولین می شود، که فسفرولیلیت T-cell را فعال می کند (NFAT) و انتقال آن به هسته را افزایش می دهد. سپس NFAT باعث رونویسی از سیتوکین ها مانند IL-2، TNFα، IL-6 و IFNγ و عناصر پاسخ ایمنی در DNA می شود که سپس به پروتئین های آنها منتقل می شود [۱۰۶]. سیتوکین های تولید شده و محصولات رونویسی عناصر واکنش ایمنی از عملکرد سیستم ایمنی بدن ما حمایت می کنند. NFAT نیز در سلول ها و بافت های دیگر بیان می شود و می تواند با عناصر DNA ترکیب شود. با این حال، ترکیبی از NFAT با DNA، عمدتا از طریق همزیستی پروتئین فعال (AP-1)، یک عامل رونویسی هسته ای ایجاد شده است. AP-1 از طریق مسیر Ras-MAPK (کیناس پروتئین فعال شده میتوژن) که ان نیز توسط DG کنترل می شود فعال می گردد.

این مورد از قبل گزارش شده است که داروهای سرکوب کننده ایمنی مانند سیکلوسپورین A و KF506 (تاکرولیموس) می توانند از عدم فسفوریلاسیون NFAT ناشی از CN جلوگیری کنند و به همین ترتیب انتقال NFAT به هسته [۱۰۷] را مهار سازند. آگونیست های Ca^+۲ ، مانند داروهای ضد فشار خون، مانع نفوذ Ca ^{+ ۲} به سیتوزول و سفت شدن سلول های عضلانی صاف عروقی می شوند. با این حال، مطالعات اپیدمیولوژیک متعدد نشان می دهد که ممکن است استفاده طولانی مدت از آنتاگونیست های Ca^۲+ به تومورها یا پیشرفت بیماری های مزمن منجر شود. Ca^{۲ +} antagonist مهار جذب Ca ^{+ ۲} به سلول های T و فعالیت CN را سبب می شود. بنابراین همچنین ممکن است آنها NFAT de-phosphorylation و انتقال آن به هسته را ایجاد کنند. در نتیجه، بیوسنتز سیتوکین ها نیز مهار می شود. ممکن است این مورد توضیح دهد که چرا استفاده طولانی مدت از آنتاگونیست Ca2 + ممکن است تومورها یا بیماری های مزمن را در پی داشته باشد. علاوه بر این، این مورد به خوبی شناخته شده است که این فاکتورهای رونویسی هسته نیز با استرس اکسیداتیو خفیف ایجاد می شوند. به عنوان مثال، Maziere و همکاران [۱۰۸] دریافتند که سطح بالای اشعه ماوراء بنفش مانع از سیستم CN-NFAT می شود و سطح پایین UVA سیستم CN-NFAT را فعال می کند. بنابراین، استرس اکسیداتیو خفیف ناشی از درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) ممکن است NFAT و AP-1 را فعال کند تا تومورهای ایمنی را فعال سازد. ممکن است این مورد در مورد نقطه d) در جدول ۲ توضیح داده شود. با این حال هنوز این سوال وجود دارد که آیا درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) ملایم واقعا سیستم CN-NFAT را فعال می کند یا خیر.

بنابراین، در کنار این مسیر ممکن، باید در نظر داشت که مطالعات متعدد [۱۰۹-۱۱۱] با استفاده از خون طبیعی انسان تحت درمان با غلظت ازون در داخل “پنجره درمانی” انجام شده است. با استفاده از این پارامترها، اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) بر روی خون انسان اثر می گذارد و یک اثر دوز واکنش دهنده بدون سمیت دارد [۱۱۲]. پس از انکوباسیون تا ۹-۸ ساعت، پلاسما جداسازی شد و چندین سیتوکین سنتز شد و سلول های ایمنی مانند IFNγ، TNFα، IL-2، IL-6 و IL-8 را آزاد کرد و اندازه های کوچک اما منسجم آنها وابسته به غلظت اوزون(  ازن – اوزن- ازون )

در طی هر جلسه درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون )، این تحریک ایمونولوژیک منجر به تنها ۴ درصد از لنفوسیت ها و مونوسیت های موجود در خون در معرض ozone ex vivo می شود [۴۶]. این مورد فرض شده است که درصد کمی از ایمونوسیت ها با H2O2  موجب فعال سازی ex vivo شدند، ممکن است از طریق NFkB فعالیت vivo بعد از تزریق خون اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه به بیمار اهدا کننده منتقل شود. در واقع، پس از تزریق خون به اهدا کننده، لنفوسیت های فعال، با آزاد کردن سیتوکین ها، می توانند سلول های دیگر را در in vivo فعال کنند [۴۶]. اگر این مورد صحیح باشد، ممکن است جلسات درمان مکرر در واقع وضعیت افسردگی ایمنی را معکوس کند. در واقع این مشاهدات استفاده از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی در مورد عفونت های باکتری و ویروسی حاد و مزمن را پیشنهاد کرده اند، توجه داشته باشید که همه پاتوژن ها، آزاد یا پلاسمایی آزاد یا داخل سلولی واقع شده، از نظر توانایی آنتی اکسیدان قوی خون و سلول ها به خوبی محافظت می شوند. این مورد به این دلیل است که با غلظت ازن که توسط شاخص درمانی تعیین شده است، نه اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) و نه فرستنده های آن نمی توانند اثر ضد باکتری یا ویروکسیدهی را تحمل کنند. در واقع، بر خلاف آنچه که معمولا تصور می شود، اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) تنها می تواند به عنوان یک درمان حمایت کننده در مورد بیماری های عفونی عمل کند و ما هم اکنون می دانیم که هر دو عفونت HIV و هپاتیت مزمن C تنها با درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمان نمی شود مگر اینکه ما به طور همزمان با دوز مناسب داروهای ضد ویروسی ترکیب کنیم.

علاوه بر این ما کاملا باید این مورد را کشف کنیم که آیا اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی می تواند در بیماری های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید، مولتیپل اسکلروز و پسوریازیس مفید باشد یا خیر. یک بار دیگر پزشکان اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی در خصوص درمان این بیماری ها ادعا می کنند که نتایج مثبتی را به دست اورده اند، که در مجلات پزشکی هرگز گزارش نشده است. مشکل کلیدی کشف غلظت ایده آل اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) جهت خنثی کردن فعالیت سلول های T سیتوتوکسیک و افزایش تعداد و فعالیت سلول های تنظیم کننده CD4 + T می باشد [۴۶].

۴.۵. آیا اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) می تواند سلول های سرطانی را از بین برده و اثرات درمانی داشته باشد؟

یک مقاله اولیه توسط Sweet et al [115] باعث افزایش شور و شوق شد و نشان داد که اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) موجب رشد بسیاری از سلول های سرطانی انسان در vitro می شود. متاسفانه این رویکرد وضعیت بیمار را منعکس نمی کند، زیرا اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) به گونه ای می باشد که هرگز قادر به دستیابی به سلول های سرطانی در بدن نیست. یکی دیگر از احتمالات جهت بازگرداندن نوروماکسیا و آپوپتوز سلول های تومور پس از تزریق خون اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه می باشد [۹۱]، اما تجربه بالینی بیماران مبتلا به متاستاز کبدی و / یا ریوی نشان دهنده عدم برگشت پذیری سرطان است. یک آزمایش [۱۱۶] برای مخلوط کردن یک مخزن اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) و اکسیژن به پریتونئوم در مرحله پیشرفته سرطان منجر به افزایش میزان زنده ماندن خرگوش های درمان شده (یعنی ۱۴/۷) و خرگوش های درمان شده با شام (به عنوان مثال ۱/۷) شد. در یک نامه، بوچی [۱۱۷] پیشنهاد کرده است که ممکن است این اثرات ضد توموری از طریق فعال سازی اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) / اکسیژن توسط ایمنی بدن نظارت شود، که احتمال واقعی در یک حیوان باکره می باشد. در واقع این نتایج فقط در انکولوژی تجربی، مخصوصا در خصوص موش و نه در انسان ها وجود دارد که هنگامی که سرطان کشف شد، سیستم ایمنی از قبل سرکوب شده است. برای پیگیری هدف، برخی از مطالعات بالینی که نسبتا قدیمی و کنترل نشده هستند نشان دهنده این مطلب می باشند که درمان با ازن باعث افزایش امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان می شود. این امر تا حدی درست است به این معنی است که بهبود هموتراپی خودکار همان طور که در اغلب موارد مشاهده می شود کیفیت زندگی را بهبود می بخشد [۴۶]، اما قادر به جلوگیری از پیشرفت تومور نیست. التهاب مزمن نقش حیاتی در رشد و تکامل نئوپلاستک (تبدیل) و همچنین بسیاری از بیماری های دیگر دارد. NFκB توسط عوامل مختلف التهابی مانند LPS و استرس اکسیداتیو شدید مشتق شده از داروهایی که منجر به القای iNOS، COX-2 و سیتوکین های التهابی می شود، فعال می شود. این عوامل باعث زنده ماندن، رشد و تکثیر سلول های تومور می شود و موجب نئوپلاسی می شود [۱۱۸]. بنابراین، مهار NFκB یک هدف مهم برای پیشگیری و درمان سرطان قلمداد می شود. به عنوان مثال، این مورد شناخته شده است که ممکن است مهار کننده های NFκB، مانند ویتامین E، رزوراترول، کورکومین، کاتچین و آسپرین دارای برخی اثرات کاهنده در رشد تومور باشند.

۴.۶ یک مکانیسم احتمالی که بر اثر ان اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی موجب بهبودی بیماری های عصبی می شود

پاتوژنز بیماری های نورودنژراتنی به طور قابل توجهی با استرس اکسیداتیو ارتباط دارد. افزایش استرس اکسیداتیو نیز با مرگ سلول های عصبی در طی بیماری های مزمن بیماری های مزمن نورودرژنتیک، از جمله بیماری آلزایمر (AD)، بیماری پارکینسون (PD)، بیماری هانتینگتون (HD) و اسکلروز جانبی جانبی آمیوتروپیک (ALS) همراه است. مشخص شد که همانطور که قبلا ذکر شد مسیر Nrf2 / ARE در برابر تولید نوروژنیک [۱۱۹،۸۱] محافظت می کند. شکل ۲ نشان می دهد که ممکن است PD از آپوپتوز سلول های عصبی و مرگ سلول های نیگرال القا شده از طریق ROS نتیجه شود. افزایش در ROS موجب ایجاد اختلال ناهنجاری های میتوکندریال و التهاب عصبی، یک علامت دهنده مشترک PD است.

از سوی دیگر، Nrf2 به عنوان یک هدف در حال ظهور برای مقابله با اختلال عملکردی و التهاب میتوکندری عمل می کند. Nrf2 پاسخ آنتی اکسیدان (ARE) که شامل یک باتری از ژن های محافظت کننده سیتوپروتئین مانند آنتی اکسیدان ها و ژن های ضد التهابی و چندین عامل رونویسی درگیر در بیوگنسیس میتوکندری می باشد را فعال می کند [۱۱۹].

شکل ۲

Jazwa و همکاران [۸۲] همچنین دریافتند که Nrf2 و HIF-1α نقش مهمی در محافظت از نوروپروتئین و سرکوب التهاب عصبی در بیماریهای نورودنراتیو، بویژه از طریق فعال سازی HO-1 از طریق مسیر Nof2 / ARE ایفا می کنند (برای HO-1 همچنین ادریس و همکاران [۱۲۰] را مطالعه نمایید). علاوه بر این، داروهای فعال کننده Nrf2 نیز ممکن است در ترکیب با سایر آنزیم های آنتی اکسیدان و سم زدایی کاندید خوبی برای القای HO-1 باشند. در واقع، قبلا گزارش شده است که فیتوکمیکال های زیادی وجود دارد که در حفاظت از بیماری های نورودنراتیو موثر هستند [۱۲۴-۱۲۱]. این یافته ها می توانند منطق (نقطه g) را در جدول ۱-۱ جدول توضیح دهند. بنابراین، بررسی بیشتر در مورد اثرات درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در فعال شدن مسیر Nrf2 / ARE ضروری می باشد. در واقع چندین نظرسنجی انجام شده توسط پزشکان خصوصی در زمینه AHT اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه در بیماران مبتلا به آلزایمر اولیه انجام گرفته است. متاسفانه این مشاهدات امیدوار کننده هرگز منتشر نشده است و بنابراین پارامترهای دقیق هنوز معلوم نیست. یک بار دیگر پزشکی ارتدوکس در مورد ارزش اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی شک و تردید دارد و این امر موجب دشوار شدن رونئد پیشرفت می شود.

۴.۷ استفاده موضعی از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی در مورد عفونت ها و ضایعات پوستی و مخاطی

با توجه به عفونت ها و ضایعات پوستی و مخاطی، هر دو مورد آب اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه و درجه بندی های مختلف روغن های گیاهی اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه استاندارد دو بار در روز تا بهبودی کامل مورد استفاده واقع می شوند. در حال حاضر این مورد ثابت شده است که هر دو مورد آب و روغن اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه ضد عفونی کننده های عالی و تحریک کننده های شفا بخشی بوده و موثر تر از آنتی بیوتیک های موضعی، عوامل رشد، تنها اکسیژناسیون، maggot و درمان های زخم با فشار منفی عمل می کنند. در نهایت، این مقاله با هدف تأکید بر امکان رویکرد جدید جهت بهبود  شرایط پای دیابتی، زخم های ایسکمیک و نکروز، بیضه، آبسه ها، شکاف های مقعدی، فیستول، آفتا، استومیتیس استئومیلیت، ولووواژینیت و آنیو کامیکوز ارائه شد. مطالعات تجربی [۱۲۵،۱۲۶] به وضوح نشان دهنده مزایای استفاده از روغن های اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه می باشد و شمار زیادی از اختراعات مربوطه مورد بررسی قرار گرفته است [۱۲۸،۱۲۷]. هر گونه زخم یا ضایعات باید ابتدا با آب اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه یا محلول رقیق شده H2O2 تمیز شود، زیرا حذف مواد غشایی یا فیبرین یا سلول های نکروتیک به علت وجود مواد بیولوژیکی به طور قابل توجهی باعث کاهش اثر روغن اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه می شود [۱۱۳]. تا به امروز، در کشورهای غربی، هنوز نگرش ذهنی جهت بهره گیری سودمند از روغن اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه وجود ندارد، اما هنگامی که یک بیمار آن را مورد استفاده قرار داده است، همچنان از آن استفاده خواهد کرد.

۴.۸ مشکل کمر درد و بیماری های ارتوپدی با موفقیت از طریق اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) مرتفع شده است

در واقع استفاده از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در دیسک فورنال یک پیشرفت واقعی می باشد و در حالی که استفاده از AHT اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه هنوز با سوء ظن مواجه می باشد اما استفاده از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در مورد کمر درد عملا به امری پذیرفته شده در سراسر جهان تبدیل شده است. در طی طول عمر کمر درد علائم مزاحم رایجی دارد که حداقل تا یک بار می تواند تا ۸۰٪ جمعیت را تحت تاثیر قرار دهد. تحت کنترل رادیوسکوپی، ۳ تا ۷ میلی لیتر از مخلوط گاز (معمولا اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) ۳٪ و اکسیژن ۹۷٪) با غلظت ۳۰ تا ۳۵ میکروگرم در میلی لیتر اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) به طور مستقیم به مرکز بین فضایی مربوط به فتق دیسک تزریق می شود [ ۱۲۹]. یک متخصص جراحی مغز و اعصاب می تواند آن را در حدود ده دقیقه انجام دهد و پس از استراحت مناسب، بیمار اغلب از ناپدید شدن درد شگفت زده می شود.

اما مکانیسم عمل چیست؟ در واقع این مکانیسم بسیار متفاوت از موارد مربوط به اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در خون می باشد. اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) به راحتی در آب هسته پالپوس حل می شود و با گلیکوپروتئین های ماکرومولکولار تشکیل شده از کربوهیدرات ها و زنجیره های پلیپپتیدی، یعنی پروتئول کلین ها و نوع کلاژن II و IV، واکنش می دهد. شکل گیری ROS احتمالا به دنبال تولید رادیکال های هیدروکسیل مطابق با واکنش فنتون است:

زیرا یون های کاتالیزوری به راحتی می تواند از طریق سوزن در طی تزریق آزاد شود. با استفاده از روش تله اسپین پانامغناطیسی الکترونی (EPR)، شکل گیری گذرای رادیکال هیدروکسیل که نیمه عمر ۰^-۹۱ × ۱ ثانیه در ۳۷ درجه سانتیگراد دارد، [۱۳۰] نشان داده شده است. رادیکال هیدروکسیل واکنش دهنده ترین رادیکال مهاجم بوده و در طی روند مربوطه به هر بیومولکول شکسته می شوند: جذب سریع محصولات هیدرولیتیک و آب آزاد منجر به انقباض پیشرفته هسته و اغلب نیز ناپدید شدن پیشرفته مواد دیسک می شود. پس از ان فرآیند التهابی ناشی شده از فتق نیز ناپدید می شود.

یک روش حتی ساده تر و محبوب برای درمان کمر درد از این قرار است که مصرف گاز برای عضلات پاراورتبرال مربوط به نقطه و یا به متامر دیسک فتق در نظر گرفته شود. این یک رویکرد ساده است که شامل یک یا حداکثر چهار تزریق ۱۰-۵ میلی لیتر از مخلوط گاز در هر محل می باشد که به آرامی انجام می گیرد. غلظت اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) نباید بیش از ۲۵ تا ۲۵ میکروگرم در میلی لیتر باشد، زیرا دردناک خواهد بود. در حالی که مورد اول روش مستقیمی می باشد، اما این مورد یک روش غیر مستقیم است که توسط بوکی تحت عنوان “طب سوزنی شیمیایی” مشهور شده است [۵۰]. مکانیزم های عمل روش های غیر مستقیم مورد بحث قرار گرفته است [۱۳۱] و مزایای درمان تقریبا ۸۰٪ برای روش مستقیم و حدود ۷۳٪ برای طب سوزنی شیمیایی می باشد. تا کنون هر دو روش در کانادا به چین، هند و اروپا استفاده شده است و تقریبا یک میلیون نفر از آن بهره مند شده اند.

۴.۹ استفاده از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در دندانپزشکی

این یکی دیگر از موارد تعجب آور استفاده از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) می باشد که بیشتر در مورد کودکان جهت درمان ضایعات پوسیدگی اولیه مورد استفاده قرار می گیرد که با استفاده از یک دستگاه خاص جدا کننده دندانی که با اکسیژن – اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) برای حدود ۶۰ ثانیه درمان شده است انجام می شود. این روش ضایعات دندان را استریل می کند و مجددا باعث کانی سازی دندان می شود. این روش توسط پروفسور ادوارد لینچ [۱۳۲] اختراع و اشاعه شده است و آن را به عنوان “انقلاب در دندانپزشکی” مورد اشاره قرار می دهند.

5. کیفیت زندگی (QOL) پس از درمان با اوزون( ازن – اوزن- ازون )

اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی برای تامین سلامتی شگفت انگیز در اکثر بیماران پیشنهاد شده است، که در بخشی از موارد، از طریق تحریک سیستم نوروآندوکرین به کار می رود. مکانیسم سیستم ایمنی ی که در انها اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی استروژن سیستم عصبی و عضلانی را تحریک می کند هنوز روشن نیست. اما اخیرا [۱۳۳] گزارش داده است که آسیب پذیری سلول های نوروئیدوکرین که ناشی از استرس میتوکندری و اکسیداتیو هستند، با مهار مسیر آنتی اکسیدانی Nof2 / ARE / Keap1 همراه است و حضور آنزیم های آنتی اکسیدان و فاز I / II آنژیوژن را کاهش می دهد، که اغلب اهداف رونویسی Nrf2 سیستم neuroendocrine نیز با مسیر nrf2 همراه است. متاسفانه تاکنون نمی توانیم نسبت به شدت و شکل ریتم روزانه ACTH، کورتیزول، هورمون رشد و dehydroepi-androsterone (DHEA) را در داوطلبان نرمال قبل و بعد از Oonated AHT ارزیابی داشته باشیم. علاوه بر این، آزاد شدن اندورفین ها و احتمالا افزایش آزاد شدن سروتونین برای توضیح احساس سرماخوردگی و وضعیت سلامتی بعد از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی به کار می رود.

بدیهی است که ارزیابی پزشکی در QOL در مورد اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) لازم است. در حال حاضر، Di Paolo و همکاران، [۹۴] تنها گروهی از QOL پس از اتساع خون غیر عادی و یک آنالوگ پروستاگلاندین در بیماران POAD هستند که گزارش مطابق با ارزیابی کیفیت زندگی بین المللی (IQOLA) را ارائه دادند. ارزیابی بیماران از ۰ تا ۴ بر حسب لکه بینی، درد، خارش، سنگین پاها، رفاه عمومی، بی خوابی، اشتها، ضعف، بینایی، بهبودی، هضم و درد مفاصل به دست آمد. EBOO درمانی با QOL عالی همراه بود. بنابراین، یک چنین ارزیابی برای QOL مهم می باشد زیرا همچنین ممکن است این موارد به روشن سازی اینکه آیا درمان با اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) موثر است یا خیر کمک کند. در مورد AHT  اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه، علاوه بر یک venipuncture، ارزیابی QOL حتی با عوارض جانبی حداقلی- در صورت وجود – همراه است [۱۳۵-۱۳۴،۴۶].

6. نتیجه گیری

در طی چهار دهه گذشته، میلیون ها O3-AHT در اروپا بدون هیچ گونه مشکلی انجام شده و چهار مرگ و میر ثبت شده [۱۳۵] به علت استفاده مستقیم وریدی O2-O3 بوده و انجام عمل از سال ۱۹۸۴ ممنوع شده است. اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) تولید شده خارج از محدوده اکسیژن پزشکی باید بلافاصله استفاده شود و حدود ۳٪ مخلوط گاز را در بر دارد. اریتروسیت ها پس از اتمسفر، طول عمر خود را در گردش نگه می دارند [۴۶]. این روش با استفاده از بطری های خنثی و استریل شیشه ای تحت خلاء مطلقا سمی نیست، هزینه یک بار مصرف برای هر درمان پانزده یورو می باشد و یک پرستار آموزش دیده می تواند به راحتی تمام مراحل را در حدود ۳۵ دقیقه به انجام برساند [۵۶]. تنها مورد ناراحتی، نقطه ضعفی است که بیماران با آن موافق هستند. لازم است تاکید شود که درمان نه تنها کاملا قابل تحمل می باشد، بلکه بیشتر انسدادهای ماکولار مرتبط با سن (ARMD) و بیماران مبتلا به عروق کرونر در سراسر دوره ای احساس خوبی از خود نشان می دهند. این واقعیت توضیح می دهد که چرا انطباق بیماران در طول سال ها عالی بوده است. تقریبا نیازی به گفتن نیست که اگر اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی بیماری را بهبود می بخشد، در این صورت باید ادامه درمان (دو تا سه جلسه ماهانه) برای یک دوره نامشخص در پیش گرفته شود.

استفاده از روش اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی در همه بیمارستان های دولتی هنوز با پیش قضاوت، بدون سرمایه گذاری، رقابت تجاری با داروی بزرگ و بیشتر از همه با بی نظمی ناخوشایند، اگر نگوییم با انسداد ساده، توسط مقامات بهداشتی مانند FDA در ایالات متحده آمریکا و پزشکی اروپا اتحادیه همراه است. در مقابل، معمولا در روسیه، اوکراین و چین مورد استفاده می باشد که اکثر بیماران با روش اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی تحت درمان قرار می گیرند. اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) غیر گران بوده و بدون هیچ ثبتی قابل استفاده می باشد، و متاسفانه مقامات بهداشت محلی، که به طور مداوم نسبت به افزایش هزینه های پزشکی دغدغه دارند، نمی خواهند از این روش ارزان استفاده کنند. بر خلاف دیگر رویکردهای تکمیلی، تمام مکانیسم سیستم ایمنی  بیوشیمیایی، فیزیولوژیکی و دارویی ناشی از اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) در حوزه پزشکی ارتدوکس می باشد. در حال حاضر شواهد خوبی وجود دارد که اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی در ایسکمی مزمن کمر نسبت به استاندارد طلایی (آنالوگ پروستوسکیلین) مفیدتر بوده و بیماران مبتلا به ضایعات پوستی نسبت به استفاده از روغن اوزون(  ازن – اوزن- ازون )ه بسیار راضی هستند. برای جلوگیری از پیری، یک طرح اوزون(  ازن – اوزن- ازون ) درمانی همراه با یک شیوه زندگی صحیح پیشنهاد شده است [۱۳۶،۴۶].

همانطور که برای سایر روشهای نوآورانه پزشکی نیز اتفاق افتاده است، از تلاش بسیاری از متخصصان پزشکی تشکر می شود و در نهایت توسط داروسازی ارتدوکس تایید می شود. اما این تنها زمانی اتفاق می افتد که با انجام آزمایش های بالینی تصادفی و کنترل شده در مورد بیماری های مربوطه، اعتبار و اتوکسی بودن آن به روشنی نشان داده شود.

مطب شخصی دکتر علی تارات بر اساس الگو گیری از آخرین تکنولوژی های روز دنیا و رعایت استانداردهای جهان در زمینه انواع روشهای رایج تجویز اکسیژن – اوزن طبی در خدمت شما عزیزان است.