بیش از ۱۲۵ میلیون نفر در سراسر جهان، حدود ۲-۳ درصد از کل جمعیت، به پسوریازیس مبتلا هستند. مطالعات نشان می دهد که بین ۱۰٪ تا ۳۰٪ از افراد مبتلا به پسوریازیس همچنین دچار آرتریت پسوریازیس (PsA) هستند. پسوریازیس در کودکان امری عادی نیست. حدود یک نفر از سه نفر مبتلا به پسوریازیس گزارش می دهد که یک خویشاوندی مبتلا به پسوریازیس دارد. اگر یک والد پسوریازیس داشته باشد، یک کودک با احتمال حدود ۱۰٪ به پسوریازیس مبتلا خواهد شد. اگر هر دو والدین پسوریازیس داشته باشند، یک کودک با احتمال حدود ۵۰٪ در ابتلا به بیماری مواجه است. سابقه خانوادگی مثبت، عوامل موثر در پیشگیری و سن شروع، تا حدودی موجب پیش بینی پیش آگهی بیماری در کودکان است. سابقه خانوادگی مثبت در کودکان ۲۳.۴-۷۱٪ از کودکان مبتلا به پسوریازیس گزارش شده است. ۱,۲ دوقلوهای هم سان شانس بیشتری برای تظاهر پسوریازیس نسبت به دوقلوهای غیر هم سان دارند. ۳
این بخش از موضوع تحت عنوان زیر مورد بررسی قرار می گیرد:
- تاریخچه و ارزیابی
- انواع بالینی
- انجمن ها
تاریخ و ارزیابی
این یک هنر برای کشف تاریخ و ارزیابی یک بیمار با هر گونه بیماری است، بیشتر با یک بیماری مانند پسوریازیس، که در حال حاضر یک اختلال سیستمیک با پیامدهای روحی بسیاری همراه است. دانش کمک خواهد کرد تا تاریخچه درستی را که به درمان مناسب کمک می کند، بیابیم. ضمن اینکه کشف تاریخچه بسیار مهم است صرف زمان با بیمار برای به دست اوردن گزارش برای دکتر بیمار خوب است، که راهی طولانی را برای کنترل موثر بیماری در پیش دارد. اعتماد به نفس بیمار اولین گام در رضایتش خواهد بود.
جنبه های زیر باید در هنگام ارزیابی بیمار مورد توجه قرار بگیرد:
- سن شروع
- تحریک و تشدید عوامل
- سیگنال پسوریازیس
- درجه بندی
- انجمن ها
سن شروع
تغییرات در مطالعات مربوط به سن شروع پسوریازیس وجود دارد. اولین تظاهرات پسوریازیس ممکن است در هر سنی از زمان تولد تا سن پیری وجود داشته باشد، البته زنان با بروز زود هنگام علائم ابتلا به این بیماری نسبت به مردان مواجه هستند. میانگین سنی شروع برای ظهور اولین علائم پسوریازیس می تواند بین ۱۵ تا ۲۰ سالگی باشد و اوج آن می تواند در ۵۵ سالگی تا ۶۰ سال باشد.۴ سن شروع در موارد پسوریازیس کودکان بین ۸ سال و ۱۲ سال است. سابقه خانوادگی در خصوص پسوریازیس می تواند بیماری زودرس را پیش بینی کند.۶ مدت بیماری ممکن است از چند هفته تا یک عمر متفاوت باشد. این دوره غیر قابل پیش بینی است و تغییرات زیادی دارد. پسوریازیس نوع I و نوع II با سن دو حالته در شروع (شکل ۱ و ۲) مشخص می شود.
نوع I در ۴۰ سالگی یا قبل از ان شروع می شود؛ نوع II بعد از سن ۴۰ سالگی شروع می شود. نوع I بیش از ۷۵٪ موارد بیماری را تشکیل می دهد.
عوامل ایجاد و تشدید
عوامل پیش آگهی در اطفال بیشتر از پسوریازیس افراد بالغ است. این مواورد تا حد زیادی شامل تروما، عفونت، داروها و استرس می باشد. ظهور ضایعات پسوریازیس در پوست غیر درگیر در محل های آسیب های قبلی، به عنوان پاسخ ایسومورفیک یا پدیده کوبنر شناخته می شود. هر نوع تروما شامل آسیب فیزیکی، شیمیایی، حرارتی، جراحی یا التهابی می تواند سبب تشدید پسوریازیس گردد.
فارنژیت استرپتوکوک یا درماتیت استرپتوکوکی پریانال معمولا سبب تشدید پسوریازیس می شود و پسوریازیس پاستولی دوران کودکی می تواند توسط آنتیژن استرپتوکوک ایجاد شود. ۷,۸
عفونت با ویروس نقص ایمنی بدن انسان می تواند پسوریازیس را تشدید کند. ۹ در حالیکه استفاده از عوامل ضد انعقادی و لیتیوم یک عامل شناخته شده پسوریازیس در بیماران بالغ است (شکل ۳ و ۴)، ضد مالاریا و ترک کورتیکواستروئیدهای موضعی یا خوراکی نقش مهمتری در بازگشت یا القاء پسوریازیس دوران کودکی دارد. ۱۰-۱۲ علاوه بر این، مطالعات متعددی بر تأثیر عوامل روانشناختی مانند استرس یا عدم حمایت اجتماعی در دوره پسوریازیس تأکید دارند. ۱۳ تمرکز التهابی، شایع ترین عامل مهمی بود که توسط Barisic-Drusko و Rucevic مشاهده شد. ۱۴ باید درک کرد که Gradation در میان بیماران مبتلا به پسوریازیس و در همان فرد در طول زمان وجود دارد که مواردی اعم از علائم ظاهرا سالم تا علائم جزئی وعلائم بالینی واضح هستند.
حتی قبل از توسعه پاپول کلاسیک یا پلاک پسوریازیس، بیمار ممکن است با هر یک از علائم ظریف زیر همراه باشد که نباید کنار گذاشته شود:
- بدتر شدن پلاک اریتماتوز پیش از آن
- شروع ناگهانی پوسچول ها
- عفونت اخیر، به ویژه گلودرد استرپتوکوکی یا تونسیلیتیس
- درد در پلاک بدون علامت در مجاورت مفصل آسیب دیده
- خارش (گاهی اوقات در پسوریازیس گوتات)
- ناخن های دیستروفیک
- بثورات درازمدت با وجود درد جدید در مفاصل
- درد مفصل بدون هیچ گونه یافته های پوستی قابل مشاهده
علائم به اصطلاح خفیف، معمولا تحت دسته پسوریازیس”stigmata”، به آسانی مورد غفلت قرار گرفته و بررسی نشود در این صورت تشخیص انها به تعویق می افتد
شایع ترین عوارض پوستی ماکول ها، پاپول ها و پلاک ها هستند. به طور معمول، ماکول ها در ابتدا دیده می شوند و این موارد بر اساس ماکولوپاپول ها و نهایتا سلول های نابالغ، غیرقابل انطباق، سیلورایتی که روی یک اریتم همگن براق قرار دارند پیشرفت می کند. ناحیه درگیر شده پوست با فرم پسوریازیس متفاوت است. انواع بالینی پسوریازیس به شکل بیشتر یا کمتر در بزرگسالان و کودکان با تغییراتی در شیوع انواع ان متفاوت هستند.
پسوریازیس نوع پلاک، پسوریازیس پوستی، پسوریازیس گوتات، پسوریازیس ناخن، پسوریازیس خمشی، پسوریازیس خمیری، پسوریازیس ناپایدار، پسوریازیس پوسته پوسته، نوعی پسوریازیس است که معمولا در کودکان دیده می شود. پسوریازیس مادرزادی، erythroderma پسوریازیس مادرزادی و پسوریازیس اطفال، انواع نادر پسوریازیس مشاهده شده در سال اول زندگی می باشد. پسوریازیس اریتودروماییک و PsA در مقایسه با پسوریازیس بزرگسالی مکرر هستند. دخالت مخاطی در کودکان هندی نادر است .۱۶ پسوریازیس اکنون می تواند به عنوان یک بیماری شناخته شده از “رحم به آرامگاه” در نظر گرفته شود.
بیماری در کودکان با خارش بیشتری همراه است و ضایعات نسبتا نازک تر، نرمتر و کم چرب است. پاپول یا پلاک کلاسیک اریتماتوز بیشتر به تشخیص کمک می کند.
ویژگی های زیر در تشخیص بالینی پسوریازیس مناسب و مفید هستند: ۱۷
- واکنش ایزومورفیک یا پدیده Koebner، که ظهور ضایعات در مناطق آسیب دیده است
- علامت Auspitz – خونریزی نقطه عطفی بر پایه مقیاسی است که حذف شده است
- وجود خوردگی ناخن ها، که می تواند به تشخیص بیماری کمک کند
- رنگدانه تغییر یافته با ترشحات ضایعات.
دو یافته اول برای ارزیابی فعالیت بیماری مفید است.
درجه بندی
درجه بندی شدت برای پسوریازیس معمولا بر اساس سطح و شدت انجام می شود. شاخص سطح و شدت پسوریازیس (PASI) ابزار مورد استفاده برای اندازه گیری شدت پسوریازیس است. PASI ارزیابی شدت ضایعات و ناحیه آسیب دیده را به یک نمره در محدوده ۰ (بدون بیماری) تا ۷۲ (حداکثر بیماری) ترکیب می کند.
در هر منطقه، شدت با سه علامت بالینی ارزیابی می شود: اریتم (قرمزی)، انحراف (ضخامت) و جدا شدن پوسته ها (پوسته پوسته شدن). پارامترهای شدت در مقیاس ۴-۰ اندازه گیری می شوند، که از هیچ یک تا حداکثر را شامل می شود.
سپس مجموع سه پارامتر شدت برای هر قسمت از پوست محاسبه می شود که در ان نمره ی منطقه ای آن منطقه در وزن بخش مربوطه (۰.۱ برای سر، ۰.۲ برای دست ها، ۰.۳ برای بدن و ۰.۴ برای پا) ضرب می شود.
روش ساده تر برای ارزیابی شدت می تواند خفیف، متوسط و شدید باشد که به ترتیب کمتر از ۳، ۱۰-۳٪ و بیش از ۱۰٪ سطح بدن (BSA) است.
شوره سر شدید
پلاکهای غیرقطبی هایپرکراتوتیک در سطوح عضله ای
ضایعات کراتولیزیس مانند کف دست ها و پاها
زخم های اگزاماتوس در کف دست و پاها
سطوح حاوی اریتم تند بر روی پوست آلت تناسلی مردانه
خوردگی ناخن
هایپرکراتوزیس سابونگوال و آنیکولیز
پارونیشیای چندگانه استریل
انجمن ها
برای پیدا کردن همه انجمن های شناخته شده پسوریازیس، یک تاریخچه دقیق باید کشف شود. این نکته حایز اهمیت است که یافته های مربوط به دیگر سیستم ها در مقاسه با ازون- ازن- اوزون درمانی سیستمیک یا فوتوتراپی و روش های سرکوبگر ایمنی در نظر گرفته و مقایسه می شود، استخراج شود.
متغیرهای کلینیکی
پسوریازیس از جنبه مورفولوژی، توزیع و شدت بسیار متغیر است. علیرغم موارد کلاسیک توصیف شده، مورفولوژی می تواند از پاپول های کوچک (فرم گوتات) تا اریتم تعمیم یافته و مقیاس (فرم اریترودرمیک) متغیر باشد. علاوه بر این، ممکن است یک یا چند مورد از موارد زیر وجود داشته باشد: پوست، ناخن، مخاط و مفصل. این بیماری می تواند بدون علامت، موضعی یا گسترده و غیرفعال باشد. علاوه بر این ممکن است پسوریازیس به صورت یک دوره متغیر را به عنوان پلاک مزمن و پایدار بروز یابد یا ممکن است به شدت با پیشرفت سریع و درگیر شدن گسترده رخ دهد. ممکن است پسوریازیس با علائمی همراه باشد که بیماران از خارش و سوزش شدید شکایت داشته باشند. طیف مختلف پسوریازیس در کادر ۲ مشخص شده است.
نوع بیماری
پسوریازیس از نوع پلاکی
پسوریازیس ولگاریس یا پسوریازیس پلاک نوعی بالقوه از بیماری پسوریازیس است که در کودکان و بزرگسالان با فراوانی بالغ بر ۸۰ درصد وجود دارد. پلاک کلاسیک با اریتم و مقیاس سفیدی مشخص می شود؛
کادر ۲ طیف بالینی پسوریازیس مبتنی بر
نوع بیماری – پلاک
– گوتات
– خطی
– پوسچر
– اریترودرمیک
– ناپایدار
سایت مشارکت – پوست سر
– موجی
– Palmoplantar
– مخاطی
– چشم
– ناخن – میخ
– آرتروپاتیک
تظاهرات بیماری – بی وقفه
– خفیف
– در حد متوسط
– متوسط تا شدید
– شدید
– پیش آگهی ضعف
ممکن است در این نوع پوست ملتهب با لکه های خونریزی دقیق مشخص شود، که علامت Auspitz نام دارد. با این حال، در بیماران دارای پوستی تیره، اریتم و پوسته پوسته شدن خیلی واضح نیست. محل های عمومی مورد اسیب شامل پوست سر، ناحیه پشت گوش، آرنج، زانو، ناحیه بند ناف و باسن است. ممکن است ضایعات در ابتدا در قالب ماکولهای اریتماتوز (تخت و کمتر از ۱ سانتیمتر) یا پاپولها شروع شوند و به صورت پلاسما و به صورت متناوب گسترش پیدا کنند و تا پلاکهایی از قطر یک تا چند سانتیمتر تشکیل شوند (شکل های ۱۵ تا ۲۰).
ممکن است در بیماری پسوریازیس پلاکی یک حلقه سفید بلانچینگ به صورت حلقه Woronoff، در پوست احاطه شده دیده شود.
علائم پوستی به طور معمول در پسوریازیس وجود دارد که به طور مشخص نقره ای سفید است و می تواند ضخامت متفاوتی داشته باشد.
ممکن است حذف پوسته با نقاط خونریزی کوچک همراه باشد (علامت Auspitz). مقدار پوسته ها بین بیماران و حتی در محل های مختلف در یک بیمار معین متفاوت است. در پسوریازیس التهابی حاد یا مزمن، پوسته پوسته شدن می تواند حداقل باشد و ممکن است علائم بالینی اریتما غالب باشد. ۱۹ پوست سر شایع ترین محل اولیه است که تحت تاثیر قرار می گیرد. شمول صورت در کودکان، در اکثر گزارشات دیده می شود که از ۱۸ تا ۴۶ درصد متغیر است. ۲۰
وجود پاسخ کوبرنر (توسعه ضایعه پوستی ایزومورفیک در طول خط تروما) نشانگر فعالیت بیماری است. اگزما گاهی اوقات وقتی که پوسته ها شل شده باشند می تواند پسوریازیس را تقلید کند. با این حال، تظاهرات علامت Auspitz به تشخیص پسوریازیس کمک خواهد کرد، هرچند علامت Auspitz به صورت pathognomonic نیست. همیشه توصیه می شود ویژگی های پنهان پسوریازیس را بررسی کنید، زیرا گاهی اوقات این سیگنال ها واقعی هستند. بیماری بوئن و لنفوم پوستی T به علت پاتولوژیک در پسوریازیس پلاک مزمن است که به درمان پاسخ نمی دهد.
پسوریازیس گوتات
پسوریازیس گوتات (گوتا به معنای یک قطره) که به صورت پاپول کوچک ماهی سالمون، با قطر ۱ تا ۱۰ میلی متر، عمدتا در تنه (شکل ۲۱ تا ۲۳) مشاهده می شود.
اینها معمولا به صورت یک سویه تقسیم می شوند، اگرچه ضایعات گوتات می تواند سر و اندام را نیز در بر بگیرد.
ممکن است ضایعات به صورت پوسته پوسته باشند. این ضایعات معمولا به صورت ناگهانی، ۲-۳ هفته پس از عفونت تنفسی فوقانی (URI) با استرپتوکوک بتا-همولیتیک گروه A ایجاد می شود که می تواند بخش قابل توجهی از پسوریازیس در کودکان یا گاهی اوقات بزرگسالان را در بر داشته باشد. گزارش شده که پسوریازیس گوتات در پی بیماری کاوازاکی شکل می گیرد. تعداد ضایعات ممکن است از ۵ یا ۱۰ تا بیش از ۱۰۰ باشد. پسوریازیس گوتات به ۲٪ موارد کل پسوریازیس تعلق دارد. در کودکان یک قسمت حاد پسوریازیس گوتات معمولا کمترین محدودیت را دارد؛ در بزرگسالان ممکن است عود گوتات بیماری پلاک مزمن را مختل کند. با وجودی که مطالعات چندانی در مورد پیش آگهی طولانی مدت کودکان مبتلا به پسوریازیس حاد ارائه نشده است، تقریبا یک سوم بیماران مبتلا به پسوریازیس گوتات در نهایت با گسترش نوع پسوریازیس پلاک مواجه هستند. پیتیریازیس رزا و پاپول اولیه لیچه پلانوس می توانند به غیر از شدت خارش که در طرح لیچه ما ذکر شده است بسته به تکامل بیماری متفاوت باشند.
پسوریازیس خطی
پاپول ها یا پلاک هایی که به دنبال خطوط Blaschke هستند، از ویژگی های این پسوریازیس نادر، متغیر و خطی هستند. برخلاف لنفادین اپیدرمال خطی التهابی (ILVEN)، خارش و یا خفیف خارش وجود ندارد (شکل ۲۴).
وجود پدیده Koebner و تظاهرات علامت Auspitz به تشخیص بالینی کمک می کند که می تواند با بیوپسی بیشتر تایید شود، که بافت شناسی آن ویژگی های پسوریازیس را نشان می دهد. سابقه خانوادگی پسوریازیس در بیماران مبتلا به پسوریازیس خطی Blaschko مثبت است. ۲۲ بیان کمتری در مورد کراتین ۱۰ در پسوریازیس نسبت به سطح طبیعی ILVEN وجود دارد. در حالی که سطح پایین تر نشانگرهای بیان سطح سلول از زیر مجموعه های T -cell مانند CD8، CD45RO، CD2، CD94 و CD161، از ویژگی های ILVEN هستند. ۲۳
پسوریازیس پوسچورال
پسوریازیس پوسچورال به صورت پوسته های استریل به نظر می رسد که به صورت موضعی یا نفوذی در بدن ظاهر شود (شکل های ۲۵ تا ۳۴).
ممکن است چرخه پسوریازیس پوسچولار از طریق اریتم، پوسته های و سپس پوسته پوسته شدن ایجاد شود. پسوریازیس پوسچولار می تواند دونوا یا در بیمار مبتلا به پسوریازیس ولگاریس ایجاد شود. برای رویکرد بالینی، پسوریازیس پوسچولار می تواند به صورت موضعی یا عمومی تعریف شود (کادر ۳). پسوریازیس پوسچولار موضعی عمدتا شامل دست ها و پاها می شود، در حالی که پسوریازیس پوسچولار عمومی (GPP) وقتی که به عنوان اریترومرد معرفی می شود، می تواند منجر به نارسایی چندگانه ای شود.
پالموپلانتار پوسچولوزیس: ارتباط پالموپلانتار پوسچولوزیس (PPP) با پسوریازیس ولگاریس بحث انگیز است. “سیگار کشیدن به عنوان یک عامل تحریک کننده احتمالی نشان داده شده است. ۲۶ PPP قبلا به صورت پسوریازیس پوسچولار در نظر گرفته شده بود، اما حدود ۱۰-۲۰٪ از بیماران مبتلا به PPP دارای پسوریازیس در محل های دیگر هستند. در حال حاضر این مورد شناخته شده است که آنها شرایط متمایز با زمینه های مختلف ژنتیکی هستند. پالموپلانتار پوسچولوزیس بسیار شایع است. این فکر وجود دارد که گیرنده های فعال نیکوتین در غدد تعریق باعث فرآیند التهابی می شوند.
Acrodermatitis continuo از hallopeau: اغلب از نوک انگشت شروع می شود، پوست قرمز می شود و پوسته پوسته ایجاد می شود، و سپس ممکن است بستر ناخن درگیر شده و در ناخن دیستروفی و حتی onycholysis ایجاد شود. پوسچول های Vesiculo به دنبال حاشیه ای از اپیدرم تضعیف شده با پوست قرمز ایجاد می شوند.
ممکن است تغییرات استخوانی رخ دهد که منجر به پوکی استخوان فالانگز دیستال می شود. پایان آزاد انگشت ممکن است با اختلال در عروق خونی مواجه شود.
شکل ۲۶ به پوسچول های همراه با اریتم و پوسته های زودرس مرحله آکرودرماتیسم مداوم توجه کنید
Acrodermatitis continua، هرچند که یک بیماری برای کودکان است، اما ممکن است در بزرگسالان مورد ابتلا به GPP تبدیل شود. ممکن است ترک برداشتن زبان و یا مهاجر حلزونی در پسوریازیس پوسچولار تحت تاثیر قرار گیرد. Tweena manuum معمولا در توزیع و تظاهرات عناصر قارچی نامتقارن است که در ایجاد و تشخیص کمک می کند که بعضی اوقات به چالش کشیده می شود. می توان درماتیت تماسی را با تست پچ مورد تأیید قرار داد.
Parakeratosis pustulosa در کودکان می تواند به طور مداوم نشان دهنده acrodermatitis rmmrc باشد. با این حال، بروز pustules نادر است. در این حالت مقیاس غالب و دیستروفی ناخن وجود دارد. معاینه بافت شناسی پسوریازیس را تأیید می کند که نشان دهنده میکرو ابسه های نوتروفیل می باشد.
پسوریازیس پوسچولار عمومی: در میان بسیاری از عوامل پیش بینی کننده، به نظر می رسد برداشت استروئید شایع ترین مورد است. داروهای زیادی وجود دارد که می تواند GPP را افزایش دهد (کادر ۴).
برای پسوریازیس پوسچولارعمومى حاد (van Zumbusch): دو گروه اصلی تشخیص داده شده است. در ابتدا، پسوریازیس معمولی با شروع اولیه پس از چند سال، که بعدها پس از یک عامل تحریک کننده به پسوریازیس پوسچولار تبدیل می شود. در مرحله دوم، پسوریازیس با پیشرفت خود به خودی به صورت پوسچولار ظاهر می شود. ۲۹ ممکن است این شروع همراه با احساس سوزش و خشکی پوست باشد. شروع ناگهانی تب بالا و اختلال شدید پیش از توسعه فاز عمومی به طور کامل از پوسچرهای دقیق مشخص شده است. لایه های اریتم و پوسچولاسیون برای گسترش پوستی که قبلا تحت تاثیر قرار نگرفته اند، مناطق آسیب دیده و ناحیه تناسلی را به طور خاص درگیر می کنند. پیکره بندی های مختلف مانند پوسچول های جدا شده، دریاچه های پوس، ضایعات دایره ای، پلاک های اریتم با حلقه های پوسچول یا اریترودرام تعمیم یافته دیده می شود. ممکن است امواج پوسچولاسیون یکدیگر را به دنبال داشته و پوسچول ها خشک شوند.
ناخن ها با ضخیم شدن و یا از بین بردن دریاچه های سوبونگوال نیمه خنثی می شوند. ممکن است مخاطی بینی و زبان درگیر باشد، زبان “جغرافیایی” و زبان ضخیم، از نشانه های دهانی مشترک هستند. ۳۰ علائم بهبودی در چند روز یا چند هفته اتفاق می افتد. خستگی، سمیت یا عفونت علت شایع مرگ در موارد درمان نیافته است. بهبودی به وسیله erythroderma یا بازگشت به حالت اولیه است. عود بیماری امری رایج است.
پسوریازیس پوسچولار در نوزادان و کودکان: پسوریازیس پوسچولار در دوران کودکی یک بیماری نادر است که معمولا در ۲ تا ۱۰ سالگی ظاهر می شود و کمتر از ۱٪ از پسوریازیس کودکان را تشکیل می دهد. ۳۱,۳۲ یک بررسی در خصوص ۱۲۶۲ مورد پسوریازیس کودکان، میزان ۰.۶ درصد از انواع پوسچولار را نشان می دهد. چهار نوع بالینی پسوریازیس پوسچولار در کودکان معرفی شده است: یعنی GPP orvon Zumbusch، پسوریازیس پوسچر حلقوی (APP)، پسوریازیس پوسچولار exanthematic و پسوریازیس پوسچولار موضعی. به نظر می رسد اشکال حلقوی شایع ترین نوع هستند. آنها الزاما و متقابلا منحصر به فرد نیستند و ممکن است انواع مختلف نیز امکان پذیر هستند.۳۳ در کودکان، الگوی بالینی GPP (شکل حاد، اپیزودیک و نوع بالقوه تهدید کننده پسوریازیس برای زندگی) به طور کلاسیک به عنوان لایه های گسترده ای از پوسچولار استریل در پوست erithematous روشن است که در طی ۳-۴ روز، با امواج مکرر التهاب رفع می شود. پوسته شدن حاد معمولا با تب و تغییرات سمی مرتبط است. ۳۴,۳۵ در مقایسه با فرمهای بزرگسالان، اولین مورد GPP معمولا در کودکان شدیدتر می باشد، که با تب بالا همراه با پوسچول های عمومی به وجود می آید. بعضی از این موارد در نهایت پسوریازیس ولگاریس را گسترش می دهند. ۳۶ ممکن است قبل تر از سن شروع، وضعیت شدیدتر بیمار رخ داده باشد.
کادر ۳ انواع پسورازیس پوسچولار
- پسوریازیس پوسچورال موضعی:
- پالموپلانتار پوسچولوزیس
- Acrodermatitis مداوم
- پسوریازیس پوسچولار عمومی (GPP):
- حاد
- در مورد بارداری
- نوزادان و نوجوانان
- Circinal، حلقوی، خط
سالیسیلات ها
یدید
لیتیم
فینیل بوتازون
Oxyphenbutazone
پروژسترون
تربینافین
Amfebutamone
خروج سیکلوسپورین
سیرسینات، فرم های حلقوی و خطی پسوریازیس پوسچورال:
نوع سیرسینات پسوریازیس پوسچولار به صورت مناطق گسسته اریتما ظاهر می شود که افزایش می یابد و تورم به دنبال دارد. پوسچول ها در لبه های ضایعات دور ظاهر می شوند، حلقه ها ایجاد می شوند، به صورت سانتریفیوژ پخش می شوند و ممکن است سانتریفیوژ erythema annulare را تقلید کنند. پوسچول ها خشک می شوند و ضایعات در حال گسترش هستند. ضایعات حلقوی و دیگر الگوهای ضایعات در GPP حاد دیده می شود، اما مشخص تر از فرم های بین نیمه مزمن یا مزمن پسوریازیس پوسچولار گسترده است. ممکن است این مورد به تنهایی یا به صورت یک مرحله در تکامل GPP رخ دهد. اشکال خطی پسوریازیس پوسچولار گاهی اوقات در زمینه پوسچولوزیس بیشتر تعمیم یافته مشاهده می شود.
شکل موضعی GPP: این مورد باید از PPP یا acropustulosis متمایز باشد. شاید اصطلاح “پسوریازیس با پوسچول” تناسب بیشتری داشته باشد. ممکن است یک یا چند پلاک از پسوریازیس ولگاریس پوسچول ها را ایجاد کند، که به ویژه پس از درمان موضعی بسیار مضر است.
پسوریازیس اریترودرمیک
پسوریازیس اریتودرمی به صورت اریتم تعمیم یافته، درد، خارش و پوسته شدن می شود؛ اشکال مختلف پاسچولی نیز وجود دارد. معمولا این نوع تقریبا کل BSA را پوشش می دهد (شکل ۳۵ تا ۴۵).
ممکن است این نوع با تب، لرز، هیپوترمی و کم آبی بدن همراه باشد، که به دلیل درگیری زیاد با BSA می باشد. بیماران مبتلا به پسوریازیس شدید پوسچولار یا اریترومتری ممکن است برای کنترل متابولیسم و درد به بستری شدن در بیمارستان نیاز داشته باشند. ممکن است بیماران سالمند مبتلای به پسوریازیس اریترومایس بی ثباتی قلب و فشار خون ناشی از شانت زیاد عضلانی در پوست را تجربه کنند.
ادمای پدال، به ویژه در اطراف مچ پا، ممکن است همراه با عفونت نیز گسترش یابد. اختلال در مکانیزم حرارتی منجر به لرزش بخش می شود. عفونت، پنومونی و نارسایی احتقانی قلب ناشی از پسوریازیس اریترومایسمی میتواند خطرناک باشد. پسوریازیس اریتروترومیک یک نوع خاص التهابی از پسوریازیس است که اغلب بر روی اکثر سطوح بدن تاثیر می گذارد. این نوع به طور کلی در افراد مبتلا به پسوریازیس پلاکی ناپایدار وجود دارد که در ان ضایعات به وضوح مشخص نیستند. این ویژگی به صورت دوره ای و قرمزی فراوان در پوست مشخص می شود. تایید هیستوپاتولوژیک برای بررسی علت پسوریازیس اریترودرما همیشه در طول مراحل حاد میسر نیست. هنگامی که بیمار برای اولین بار بدون ارزیابی سابقه پسوریازیس، مورد بررسی قرار می گیرد، باید منتظر فاز حاد در تشخیص باشیم. استروئیدهای سیستمیک باید در مواردی با نهایت احتیاط استفاده شود.
پسوریازیس اریتودرمی در کودکان: پسوریازیس اریترودرمیک، یک بیماری بالقوه نادر در پسوریازیس دوران کودکی است. ممکن است این نوع از هر نوع دیگر و معمولا از نوع پلاک ایجاد شود. ممکن است از هر گونه پسوریازیس ناشی شود. مواد دارویی، عوامل زیست محیطی، روانشناختی و متابولیکی می توانند باعث ایجاد فرم ارثی در این بیماری شوند. این طیف پسوریازیس با اریتم تعمیم یافته، ادم، پوست و سازگاری سیستمیک مشخص می شود. کودک با تب، کم آبی، ناراحتی و سوء تغذیه مواجه است. ظهور کلی می تواند از فرم خفیف تا شدید باشد. شکل اریترودرمی در حدود ۱.۴٪ موارد پسوریازیس در کودکان و نوجوانان رخ می دهد. به طور کلی، کمتر از ۳٪ از پسوریازیس دوران کودکی با اریترودرمات ظاهر می شود.
پسوریازیس مادرزادی ارثی دردناک: پسوریازیس مادرزادی، به این معنی است که پسوریازیس در هنگام تولد یا ظهور در دوره نوزادی امری استثنایی است. وقوع مادرزادی پسوریازیس، که به عنوان توسعه ی هر یک از انواع بالینی آن در هنگام تولد و یا در طول اولین روزهای زندگی تعریف شده، بسیار نادر است. همبستگی کلینیکوپاتولوژیک در تایید عفونت ادراری مادرزادی ناشی از پسوریازیس امری ضروری است.
پسوریازیس نامنظم
پسوریازیس نامنظم یک مورد اضطراری پوستی است. ممکن است مورد افراد مبتلا به پسوریازیس پلاک مزمن پایدار به طور ناگهانی به پسوریازیس ناپایدار تبدیل شود. همچنین این موضوع شامل اشکال مانند فرم اریترودرمیک و فرم پوسچولار است که می تواند به سرعت در حال پیشرفت بوده و باعث عواقب خطرناک و حتی کشنده پزشکی، حتی مرگ در پی داشته باشد. اریتم و پوسته پوسته شدن پوست اغلب با خارش و درد شدید همراه است. پسوریازیس اریترودرمیک یک نوع خاص پسوریازیس التهابی است که اغلب بر روی اکثر سطوح بدن تاثیر می گذارد. این نوع در افراد مبتلا به پسوریازیس پلاک ناپایدار ظاهر می شود، جایی که ضایعات به وضوح مشخص نشده اند، با دوره ای و قرمزی گسترده و آتشین در پوست (شکل ۴۶) مشخص می شود.
این چنین پسوریازیس اریترودرمیک موجب “پرتاب شدن” شیمیایی بدن می شود که در پی ان کمبود پروتئین و مایع رخ می دهد که می تواند به بیماری شدید منجر شود. عوامل شاخص رایج شامل عفونت، داروها، الکل و توقف ناگهانی استروئیدها می باشد. دوره بیماری غیر قابل پیش بینی است و این وضعیت یک مورد اورژانس پزشکی است و به مراقبت های چند جانبه نیاز دارد.
محل های مورد ابتلا
پسوریازی پوست سر
پسوریازیس پوست سر در حدود ۵۰٪ از بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. پوست سر معمول ترین جای مورد ابتلا در کودکان و بزرگسالان می باشد. خارش و ریزش مو، علائم شایع هستند، هرچند که این موضوع در همه موارد دیده نمی شود. پوست سر را می توان یا به عنوان یک جای غیر ابتلا و به عنوان بخشی از نوع پسوریازیس پلاکی، پسوریازیس پوسچولار و پسوریازیس اریترودرمیک در نظر گرفت. پوسته پوسته شدن و اریتما معمولا به خط موی جلوی سر اسیب می زند و البته به تمایز ان با درماتیت سبورئیک کمک می کند. گاهی اوقات تنها برخی پلاکها دراین نوع نمایان می شوند. پلاک های pityriasis amiantacea بر روی پوست سر با وجود پوسته هایی مانند آزبست. ریزش موی موضعی در کودکان همراه با pityriasis amiantacea دیده می شود. ممکن است ریزش مو در افراد مبتلا به پسوریازیس اریترومایسمی وجود داشته باشد. این پلاک ها به صورت پلاک های برجسته اریتماتوزی با پوسته های سفید رنگ ظاهر می شوند، که اغلب با درماتیت سبورئیک اشتباه گرفته می شود. پوسته ها سفید رنگ هستند و پلاک فراتر از حاشیه مو گسترش می یابند که همانند درماتیت سبورئیک، پوسته ها چرب است و پچ به ناحیه مقاوم مو محدود می شود (شکل های ۴۷ تا ۵۲).
سوریازیس فلکسورال / پسوریازیس معکوس
نوعی از پسوریازیس است که سطوح عضله معمولی را جایگزین می کند و روی زمینه های بی نظیری (یعنی axillae، folds inept، creases inframammary) با مقادیر پوسته کم تاثیر می گذارد. با توجه به ماهیت مرطوب منطقه ای که این نوع پسوریازیس قرار دارد (ضایعات ۵۳ تا ۵۶)، ضایعات صاف و ملتهب بدون پوسته پوسته شدن مشخص می شود.
Candida intertrigo باید در نظر گرفته شود و می تواند رشد بیش از حد کاندیدا در پسوریازیس خمشی وجود داشته باشد. پسوریازیس فلکسورال در حدود ۱۰٪ پسوریازیس مربوطه دوران کودکی دیده می شود. بعضی اوقات جای گیری اریتماتوز، پلاک های ضخیم پوستی، از جمله زیره و کشاله ران، می تواند با پسوریازیس نوع پلاک در سایر جاها مرتبط باشد. در نوزادان، درماتیت پوشک ممکن است با پسوریازیس اشتباه گرفته شود و بالعکس. ممکن است این روند با ضایعات ارتیماتو گسترده در پوست کل بدن دنبال شود. در بزرگسالان چاق، پسوریازیس خمشی کشاله ران و زیر بغل به راحتی با Candida Intertrigo اشتباه گرفته می شود.
پسوریازیس پالموپلانتار
پسوریازیس کف دست و پا می تواند به سه روش متفاوت ظاهر شود:
- بخش های قرمز رنگ شبیه به پسوریازیس در هر جای دیگر
- ضخیم شدن و پوسته پوسته شدن کف دست و پاها (keratoderma)
- لایه های کوچک پوسچول های زرد قهوه ای (PPP).
پسوریازیس پالموپلانتار به سمت یک بیماری مکرر مزمن گرایش دارد. در بسیاری از بیماران، پسوریازیس پالموپلانتار، یک بیماری دردناک است، محدود کردن فعالیت های روزمره، منجر به عملکرد ضعیف شغلی می شود.
پسوریازیس پالموپلانتار ، یکی از مواردی است که با بیشترین ناراحتی همراه است، و در حدود ۱۲.۸٪ از کودکان مبتلا به پسوریازیس در مطالعه هندی به این نوع مبتلا بودند. قبل از تشخیص عوامل ضد انعقادی به عنوان درمان (اشکال ۵۷ تا ۷۰) باید از عوارض Tinea pedes، eczema و keratoderma بنا به دیگر دلایل باید مستثنا شوند.
پسوریازیس مخاطی
درگیر شدن مخاطی در ۷٪ کودکان دیده می شود. ممکن است پلاک های حلقوی در زبان در بیماران مبتلا به پسوریازیس قابل مشاهده باشد. زبان جغرافیایی نمونه ای متداول از پسوریازیس پوسچر است
ترک در زبان یکی دیگر از تظاهرات پسوریازیس پوسچر می باشد.
پسوریازیس چشم (مشارکت چشم)
ممکن است علائم چشمی در حدود ۱۰٪ بیماران پسوریازیس رخ دهد
میزان درگیر شدن چشم در مردان بیشتر از زنان است. ابتلایی چشمی قبل از ورود درگیر شدن پوست به پسوریازیس امری نادر است. شیوع پسوریازیس چشمی می تواند به طور گسترده ای متفاوت باشد و ممکن است شامل شرایط چشمی مانند xerosis, symblepharon, trichiasis, blepharitis, conjunctivitis,uveitis و iritis و همچنین موارد گزارش شده مربوط به درگیر شدن قرنیه ثانویه باشد که به کراتیت منجر می شود. uveitis مزمن به ویژه در بیماران مبتلا به PsA مشاهده شده است. ۳۶ مشکلات چشمی ممکن است به طور مستقیم به زخم های در اطراف چشم و یا به علت یک بیماری که روی چشم تاثیر گذار است بروز پیدا کند که همچنین در صورت عدم مداوا می تواند به مشکلات در داخل چشم منجر شده و حتی می تواند موجب از دست دادن دائم بینایی شود. پسوریازیس میزان سرایت زودرس و چشمگیری دارد که گاهی اوقات نسبت به مفاصل سریع تر است.
پسوریازیس در ناخن
یافته های بالینی در ارتباط با بیماری پسوریاتیک ناخن، با محل آناتومی واحد ناخن که تحت تاثیر بیماری قرار دارد، ارتباط دارد (کادر ۵).
قطره روغن یا پودر سالمون در محل بستر ناخن موجب یک رنگ پریدگی، تغییر رنگ زرد – قرمز در بستر ناخن می شود که شبیه یک قطره روغن در زیر صفحه ناخن است. این پچ شایع ترین علامت تشخیصی برای پسوریازیس ناخن است.
پیتینگ ناشی از دست دادن سلولهای پاراکواتیک از سطح ناخن می باشد.
خطوط Beau خطوط عرضی ناخن هستند که به علت التهاب متناوب باعث توقف رشد می شوند.
Leukonychia یا صفحه ناخن سفید به علت فوم پاراکراتوسی در داخل بدنه صفحه ناخن هستند.
Subungual hyperkeratosis بر بستر ناخن و hyponychium تاثیر می گذارد. تکثیر بیش از حد بستر ناخن می تواند منجر به بروز آنتیکولیز گردد.
Onycholysis یک نوع جداسازی دیتالیستی عملکرد صفحه ناخن از بستر ناخن می باشد. این امر موجب آسیب زدن به صفحه ناخن دیستال می شود که منجر به احتمال کلونیزاسیون ثانویه میکروبی می شود.
ممکن است صفحه ناخن دچار عارضه ضخیم شدن، دیستروفی و تغییر رنگ شود. فرو رفتن ناخن در نتیجه ضعف صفحه ناخن و ناشی از روند بیماری است.
خونریزی های کوچک خطوط سیاه طولی هستند که به علت کمبود فضاهای خونی بین بستر و صفحه ناخن ایجاد می شوند. این مورد نیز همانند علامت Auspitz در پوست می باشد.
لونولای خال خال چیزی جز پچ های اریتماتوز لونولا نیست.
تغییرات ناخن در پسوریازیس ممکن است تا میزان ۴۰٪ مشاهده شود
سوراخ شدن ناخن شایع ترین علامت است. درگیر شدن ناخن می تواند پیش از آن، همزمان با پسوریازیس یا پس از آن رخ دهد و حتی ممکن است به ندرت به صورت جداگانه ظاهر شود. عارضه های ناخن در PsA و درگیری پوستی انگشتی بیشتر دیده می شود. پسوریازیس ناخن ها در حدود سه چهارم بیماران مبتلا به پسوریازیس با آرتریت اتفاق می افتد، اما تنها در حدود یک سوم افراد مبتلا به ضایعات پوستی ظاهر می شود.
پسوریازیس آرتروپاتیک
پسوریازیس آرتروپاتیک / PsA یک التهاب “اتسوستروئیدی استئوپاتی” است که در افراد مبتلا به پسوریازیس یا دارای سابقه ابتلا به پسوریازیس ظاهر می شود و احتمال دارد شامل فضاهای جانبی و / یا محوری باشد و ممکن است منجر به تظاهرات فوقانی مفصلی گردد. PsA در حداقل ۵٪ از بیماران گسترش می یابد و اغلب یک oligoarthritis seronegative با ویژگی های متمایز اما متفاوت از ابتلای مفصل دیستال و mutilans آرتروز است. تقریبا نیمی از بیماران مبتلا به PsA دارای علایمی از spondyloarthropathy و آنتی ژن B27 (CLA-B27) آنتی ژن لوسکسی انسانی هستند. از این رو، می توان آن را در میان اسپوندیلاروتراپی سرولوژیکی طبقه بندی نمود. بیماری مفصلی محیطی در ۹۵٪ بیماران مبتلا به PsA ظاهر می شود، در حالی که در ۵٪ دیگر، درگیر شدن محوری ستون فقرات به طور انحصاری رخ می دهد.
در اغلب موارد، بیماری پوستی پیش از ابتلای مفصلی و گاهی اوقات پس ازچندین سال رخ می دهد. هنگامی که علائم آرتریت با پسوریازیس رخ می دهد، آن را PsA می نامیم. حدود ۲۰٪ از افرادی که با گسترش PsA مواجه هستند، در نهایت گرفتگی ستون فقرات را تجربه می کنند که psoriatic spondylitis نامیده می شود. التهاب در ستون فقرات می تواند به همجوشی کامل منجر شود – همانطور که در مناطق ankylosing spondylitis و یا نواحی که مورد نظر نیستند – که برای مثال در آن فقط کمر و گردن درگیر هستند – مشاهده می شود. افرادی که درگیر عارضه ستون فقرات هستند با احتمال بیشتری برای مثبت بودن علامت HLA-B27 مواجه هستند.
همبستگی بین شدت پسوریازیس پوست و دخالت آرتروپاتیک و همچنین شدت پسوریازیس مربوط به الگوی درگیری مفصل سازگار نیست. اما این مورد به طور پیوسته گزارش شده است که بیماران مبتلا به پسوریازیس پوسچر بیشتر مستعد ابتلا به اختلال مفصلی هستند.
شروع PsA در سالخوردگی، یک شروع شدیدتر و نتیجه مخربتری نسبت به PsA که افراد جوانتر مربوط می شود در پی دارد. دوره PsA معمولا با عود و تجدید عوارض مواجه می شود. ضایعات پوستی در حدود دو سوم از بیماران مبتلا به آرتریت مشاهده شد، ضایعات پوستی آرتروز در یک پنجم و تقریبا ۱۶٪ در پوست و درگیری مفصلی تقریبا همزمان بود. اوج شروع آرتریت در این سری در سنین ۶۰-۴۰ بود.
الگوهای ابتلای PsA به شرح ذیل است:
- آرتروز ناهمواری الگوی مفصلی
- پلی آرتریت متقارن
- آرتروپاتی بینابینی دیستال
- Arthritis mutilans
- Spondylitis با یا بدون sacroiliitis.
Arthritis mutilans شایع ترین، اما شدیدترین نوع پسوریازیس است که در حدود ۵٪ بیماران مبتلا به PsA رخ می دهد. این شکل از بیماری منجر به تخریب گسترده مفاصل می گردد. هنگامی که این نوع از بیماری دست را تحت تاثیر قرار می دهد، می تواند منجر به یک پدیده ای شود که گاهی اوقات از آن با عنوان “انگشتان تلسکوپی” یاد می شود. در عین حال ممکن است تغییرات مشابه در پاها رخ دهد.
برای یک رویکرد ساده تر، PsA را می توان به سه گروه اصلی تقسیم کرد:
- آرتروز نامتقارن، معمولا، اما نه همیشه شامل تعداد کمی از مفاصل با موارد کمی از فرسایش و جلوگیری خوب از عملکرد می باشد.
- پلی آرتریت متقارن، اغلب فرساینده، همراه با تغییر شکل و عملکرد غیر فعال، اما متمایز از آرتریت روماتوئید و مرتبط با ابتلای مفاصل بین مهره ای دیستال، اسپوندیلیت و عامل روماتوئید منفی (RF) (titer < 1:80)
- اسپوندیلیت غالب، شبیه به ankylosing spondylitis ، احتمالا همراه با آرتریت محیطی است، اما مستقل از آن عمل می کند.
ستون فقرات، مفصل temporomandibular، مفصل sternal، سایر مفاصل نادر درگیر در پسوریازیس هستند. ویژگی های اضافی مفصلی مانند گره های زیر جلدی، مانند آرتریت روماتوئید، در PsA مشاهده نمی شود. در نقطه مقابل، ضایعات چشم التهابی مانند بیماری Reiter و اختلال قلبی مشابه مواردی که در ankylosing spondylitis دیده می شود گزارش شده است.
نشانه قطره روغن: بستر ناخن
سوراخ شدن، خطوط beau: ماتریس Proximal ناخن
Leukonychia : ماتریس متوسط
Subungual hyperkeratosis: Hyponychium
Onycholysis: بستر ناخن و hyponychium ناخن
Dystrophy, crumbling: صفحه ناخن
خونریزی Splinter: مویرگی پاپیلاری
لونولا خال خال: ماتریس دیستال
معیارهای طبقه بندی برای آرتریت پسوریازیس (CASPAR) عبارتست از بیماری مفصلی التهابی ایجاد شده با حداقل ۳ مورد از ویژگی های زیر:
پسوریازیس کنونی: ۲
سابقه پسوریازیس (در غیاب پسوریازیس جاری): ۱ سابقه خانوادگی پسوریازیس (در صورت عدم وجود جریان یا سابقه پسوریازیس): ۱
داکتیلت: ۱
شکل جدید استخوان Juxta-articular: 1
منفی بودن RF:
دیستروفی ناخن: ۱
پسوریازیس آرتروپاتیک در کودکان: احتمال بروز آرتریت پسوریاتیک در کودکان نسبتا غیر معمول است؛ ممکن است با پسوریازیس یا پلاکت یا گوتتا رخ دهد و ممکن است قبل از ابتلای پوستی ظاهر شود. شیوع پیش بینی شده PsA در همه بیماران مبتلا به پسوریازیس از ۵٪ تا ۳۰٪ متغیراست .۳۸ , ۳۷
سن آغاز یافته ها در دوران کودکی بین ۹ تا ۱۲ سالگی متغیر است.
بر اساس تظاهرات بیماری
بر اساس تظاهرات بیماری، می توان پسوریازیس را به منظور انتخاب یا اصلاح درمان و به منظور ارزیابی نتیجه بیماری طبقه بندی نمود. این طبقه بندی کاری پسوریازیس به شش مرحله به پزشک و بیمار کمک خواهد کرد تا به خوبی از وضعیت بیماری مطلع شوند و لذا آنها را قادر خواهد ساخت تا به طور موثر به انجام تحقیقات و درمان های برنامه ریزی شده بپردازند
پسوریازیس پنهان
- بهبودی و حداقل علایم پسوریازیس
- بهبودی پایدار بدون ضایعات پسوریازیس
- علائم پسوریازیس مرزی (مانند ناخن، شوره سر شدید)
- چند ضایعه جدا و ناچیز برای بیمار.
پسوریازیس خفیف
- ابتلا در سطحی کمتر از ۱۰٪ از BSA
- به صورت سطحی (یا PASI <10)
- کنترل های مناسب با درمان موضعی
پسوریازیس شدید
- درگیر شدن پوست در بیش از ۲۰٪ (و یا PASI > 20) همراه با نیاز به درمان سیستمی
- ابتلای پوستی در سطح ۲۰-۱۰٪
- ضایعات در مناطق دشوار
- اثرات مضر / ناتوان کننده
- پسوریازیس ناپایدار
- PsA
پسوریازیس با پیش علائم محافظت شده
- نارسایی پوستی
- GPP (نوع von Zumbusch)
- پسوریاتیک erythroderma.
بر اساس تظاهرات بیماری
پسوریازیس پنهان
پسوریازیس خفیف
پسوریازیس متوسط تا شدید
پسوریازیس شدید
پسوریازیس با پیش علائم محافظت شده
آرایش های مختلف پسوریازیس عبارتند از:
- پسوریازیس گیراتا: که در آن الگوهای خطی منحنی بیشتر دیده می شوند
- پسوریازیس حلقوی: که در آن ضایعات حلقه مانند در پی محو شدن مرکزی ظاهر می شوند
- پسوریازیس فولیکولاریس: در آن پاپول های ریز در دهانه فولیکول های پیلوباسیو پدیدار می شود
- پسوریازیس روپیوئید: پلاک های کوچک (قطر ۲ تا ۵ سانتیمتر) هستند و بسیار hyperkeratotic بوده و شبیه به پوسته لمنت هستند
- پسوریازیس Ostraceous: پسوریازیسی که به پلاکهای هیپرتروتیستیک با مراکز نسبتا مقعر اشاره دارد که شبیه به پوسته های صدف هستند
- به نظر می رسد تظاهراتی مانند گورخر در پسوریازیس اریتودرمی مشاهده می شود که به پیگیری ثابت و منظم نیاز دارد
موارد مرتبط با این بیماری
مطالعات ارتباط بین پسوریازیس و بسیاری از دیگر بیماری ها، اعم از پوستی و سیستمیک (شکل های ۱۰۵ تا ۱۰۸) را نشان می دهد.
عامل متداول در پسوریازیس و اتوپی سلول T می باشد و ارتباط بین پسوریازیس و اتوپی به خوبی به ثبت رسیده است.
Lichen planus,vitiligo, bullous pemphigoid به عنوان موارد مرتبط با پسوریازیس شناخته شده اند. عفونت ها شامل موارد ناشی از باکتری ها، قارچ ها؛ به خصوص درماتوفیت ها، ویروس از جمله کمبود ایمنی بدن انسان می باشد که بر این اساس
ارتباط ویروس (HIV) به خوبی ثبت شده است که در فرآیند افزایش ابتلا به پسوریازیس اتفاق می افتد. نقرس و هیپوکلسمی ارتباط متابولیکی با پسوریازیس دارند.
پسوریازیس پوسچر با بسیاری از بیماریهایی مانند بیماری کرون، به جز انواع آرتروز / آرتروپاتیها از جمله استئومیلیت مزمن مکرر چند ساله، آرترواستئوتایس پوسچر، آرتریت محوری و محیطی توام می باشد. این موضوع کشف شده است که موارد بروز قابل توجه در خصوص هایپر و هیپوتیروئیدی و حضور انتی بادی های تیروئید با پسوریازیس پوسچر ارتباط دارد. ارتباط و افزایش شیوع دیابت، سایر بیماری های مرتبط بعدا مورد بررسی قرار می گیرد.
سینووییت، آکنه، pustulosis palmaris، hyperostosis و osteomyelitis (SAPHO) یک اختلال مزمن است که پوست، استخوان و مفاصل را درگیر می کند و اولین بار توسط Chamot et al در سال ۱۹۸۷ شرح داده شده استکه شامل سینوویت، آکنه، pustulosis، hyperostosis، و osteitis می باشد. درگیری شدن مفصلی ارتباط نزدیکی با PsA دارد. سندرم SAPHO با تغییرات استخوانی متغیر (hyperostosis, arthritis, aseptic osteomyelitis) دیواره قفسه سینه، مفاصل ساکرولیاک و استخوان های بزرگ تبیین می شود. تظاهرات پوستی شامل PPP، Hidradenitis suppurativa و پسوریازیس پوسچر، سلولیت پوست سر، سندرم شیرین و بیماری Sneddon-Wilkinson می باشد. ممکن است درگیر شدن پوست و استخوان به طور همزمان رخ دهد و یا با فاصله ۲۰ سال ظاهر شود.
خلاصه
پسوریازیس، که در حال حاضر به عنوان یک بیماری سیستمیک که عمدتا پوست و مفصل را تحت تاثیر قرار می دهد شناخته می شود، به صورت بالقوه تقریبا می تواند تمام سیستم های بدن را تحت تاثیر قرار دهد و لذا باید به دقت مورد بررسی واقع شود. ضروری است که در اغاز، چه زودتر و یا دیرتر، جنبه های مورفولوژیکی ضایعات اولیه؛ درجه التهاب، عمدتا التهاب یا کراتوتیک؛ گستردگی بیماری، آیا شامل فقط یک ناحیه تحت تاثیر قرار گرفته یا خیر، بسیاری از نواحی و یا عمومی بودن ان؛ درگیر شدن و یا نشدن مفاصل؛ سرعت انتشار به صورت پایدار؛ ناپایدار یا فورانی در ارتباط با آن و سایر شرایط مانند عفونت HIV باید قبل از تکمیل روند تشخیص مورد بررسی قرار گیرد.
<