اکسیژن درمانی – قسمت سوم

هدف :  بررسی تاثیر تنفس سطحی بر روی FIO_۲

مثال ۲ : حال اگر بیمار قبل با فلوی اکسیژن, RR=20/min, 6 lit/min I/E= داشته باشد، FI O_۲ حاصل را محاسبه کنید.

Tidal Volume=300cc

• ۵۰cc اکسیژن ۱۰۰% خالص در فضای ذخیره ای موجود است که با شروع دم وارد ریه می گردد.
• در ۱ sec زمان مربوط به دم با توجه به اینکه فلوی اکسیژن ۱۰۰ cc/sec محاسبه شد، ۱۰۰cc اکسیژن ۱۰۰% خالص وارد ریه ها می شود.
• باقیمانده حجم جاری برابر با (۳۰۰-(۱۰۰+۵۰))=۱۵۰cc است که از هوای اتاق تامین می گردد و حاوی حدود ۲۰% اکسیژن می باشد.

(۵۰×۱۰۰%) + (۱۰۰×۱۰۰%) + (۱۵۰×۲۰%) =۱۸۰cc

از ۳۰۰cc حجم جاری ۱۸۰cc آن اکسیژن صد در صد خالص است که به عبارتی ۶۰% حجم جاری اکسیژن خالص خواهد بود. نتیجیه می گیریم بیمار فوق با ۶ lit/min اکسیژن نازال و RR=20 TV=300و I/E = در حال دریافت FIO_۲=۶۰% است.

نتیجه گیری : در صورتیکه بیمار سطحی تر نفس بکشد، میزان FIO_۲ دریافتی وی با همان فلوی اکسیژن بیشتر خواهد شد.

جدول ۳-۲ : تنوع FIO_۲ هنگام استفاده از سیستم های با جریان کم اکسیژن (کانولای بینی) و نماهای تهویه ای متنوع بیماران

	۲۵۰cc =حجم جاری	۵۰۰cc = حجم جاری
رزروآناتومیک ( فضای پشت دهان و بینی)	۵۰ccO۲	۵۰ccO۲
اکسیژن وارد شده در فاز دمی ( ۱ ثانیه)	۱۰۰ccO۲	۱۰۰ccO2
میزان هوای وارد شده از اتاق	۱۰۰cc	۳۵cc
میزان O۲  وارد شده از هوای اتاق	۲۰ccO۲	۷۰ccO۲
حجم جاری / حجم اکسیژن	۱۷۰cc/250cc	۲۲۰cc/500cc
درصد اکسیژن دمی (FIO۲)	۶۸%	۴۴%

هدف :      بررسی اثر تنفس کندتر بر روی FIO_۲

مثال ۳ : اگر فردی با کانولای بینی با فلوی اکسیژن,RR=10/min,TV=500cc    ۶lit/min,  I/E  داشته باشد، میزان FIO_۲ حاصل را محاسبه کنید.                        Tidal Volume=500cc

• ۳lit/min= 3000cc/60sec=50cc/sec بنابراین در عرض نیم ثانیه آخر بازدم ۲۵cc از فضای ذخیره ای پشت دهان و بینی برمی گردد.
• در ۱ s زمان مربوط به دم با توجه به اینکه فلوی اکسیژن ۵۰cc/sec است، ۵۰cc اکسیژن ۱۰۰% خالص وارد ریه می شود.
• باقیمانده حجم جاری (۵۰۰-(۵۰+۲۵))=۴۲۵cc می باشد که از هوای اتاق تامین می شود و حاوی حدود ۲۰% اکسیژن می باشد.                            (۲۵×۱۰۰%)+(۵۰+۱۰۰%)+(۴۲۵×۲۰%)=۱۶۰cc

بنابراین از ۵۰۰cc حجم جاری ۱۶۰cc آن اکسیژن صد در صد خالص است، به عبارتی ۳۲% حجم جاری اکسیژن خالص خواهد بود.

نتیجه گیری : با ۳ لیتر در دقیقه اکسیژن، FIO_۲ برابر ۳۲% خواهد بود. در مثال شماره ۱ هم نشان داده شد که با جریان ۶ لیتر در دقیقه میزان FIO_۲ برابر ۴۴% فراهم می شود که همان قانون هر لیتر در دقیقه افزایش فلوی اکسیژن، ۴% افزایش FIO_۲ را نشان می دهد. این قانون در فلوهای بالاتر از ۶ لیتر در دقیقه صدق نمی کند.

هدف : بررسی نتیجه افزایش فلوی اکسیژن بیشتر از ۶ lit/min با کانول بینی بر درصد اکسیژن هوای استنشاقی

 

مثال ۵ : بیماری در حال دریافت اکسیژن به کمک کانولای بینی می باشد. در صورتیکه با فلوی اکسیژن  RR=20, TV=500cc, 8 lit/minو I/E = داشته باشد، میزان FIO_۲ حاصل را محاسبه کنید. (Tidal Volume=500cc)

• ۵۰ سی سی اکسیژن ۱۰۰% خالص در فضای ذخیره ای موجود است.
• =۱۳۳/۳ cc/sec 8 lit/min=

در ۱s زمان مربوط به دم با توجه به اینکه فلوی اکسیژن ۱۳۳cc/sec محاسبه شد ۱۳۳cc اکسیژن ۱۰۰% خالص وارد ریه ها می شود.

• باقیمانده حجم جاری ۵۰۰-(۵۰+۱۳۳)=۳۱۷cc می باشد که از هوای اتاق تامین می شود که تقریبا حاوی حدود ۲۰% اکسیژن می باشد.

(۵۰×۱۰۰%) + (۱۳۳×۱۰۰%) + (۳۱۷×۲۰%) =۲۴۶/۴cc بنابراین از ۵۰۰cc حجم جاری ۲۴۶cc آن اکسیژن صد در صد خالص است که به عبارتی حدود ۵۰% حجم جاری اکسیژن خالص خواهد بود.

بنابراین نتیجه می گیریم بیمار فوق با ۸Lit/min اکسیژن نازالTV=500cc,RR=20/min  و I/E  در حال دریافت FIO_۲=۵۰% است.

نتیجه گیری : به دلیل اینکه حجم محفظه ذخیره ای پشت دهان و بینی (حلق) حدود ۵۰ سی سی است و این ۵۰ سی سی با فلوی اکسیژن ۶ لیتر در دقیقه کاملا پر می شود، فلوی اکسیژن بالاتر از ۶ Lit/min تاثیری در قسمت اول معادله اکسیژن نخواهد گذاشت و در نتیجه افزایش فلوی اکسیژن به میزان مورد انتظار ۴% به ازای هر یک لیتر در دقیقه FIO_۲ را بالا نخواهد برد. میزان FIO_۲ حاصل از جریان ۶ lit/min به کمک کانولای بینی برابر ۴۴% بوده و میزان FIO_۲ حاصل از جریان ۸ lit/min برابر ۵۰% می باشد.

برای اینکه بتوانیم در فلوهای بالاتر از ۶ لیتر در دقیقه هم FIO_۲ را با نسبت بیشتری بالا ببریم، می توانیم با به کار بردن ماسک، فضای ذخیره ای را افزایش دهیم و دوباره بدین ترتیب FIO_۲ متناسب با افزایش فلوی اکسیژن بر حسب سایز محفظه می توند بالاتر برود.

۲-۳-۲ وسایل تعدیل کننده مصرف اکسیژن^۱

کاتترهای ترانس تراکئال اکسیژن، کانولهای ذخیره کننده و سیستم اکسیژن دهنده وابسته به پالس اخیرا درمان با اکسیژن را توسعه بیشتری داده اند. به خصوص در مواردی که از اکسیژن درمانی به صورت طولانی مدت استفاده می شود.

تصویر ۴-۲ کاتتر ترانس تراکئالالف) کاتت ترانس تراکئال^۲

تئوری درمان با اکسیژن از طریق کاتتر ترانس تراکئال اولین بار توسط هایم لیخ^۳ در سال ۱۹۸۲ توضیح داده شد.

قرار دادن کاتتر نیاز به جراحی مختصری دارد. استنت پلاستیکی داخل تراشه بیمار بین دومین و سومین رینگ تراشه قرار می گیرد. استنت حدود یک هفته در این محل قرار می گیرد تا از ایجاد یک مسیر دائمی بین تراشه و پوست مطمئن شویم و سپس به کمک سیم راهنما^۴، استنت را خارج می کنیم و یک کانتر را داخل می کنیم. توصیه می شود قبل از ۹۰ روز و پیش از اینکه کاتتر پیچ بخورد یا توسط چرک و ترشحات بسته شود، کاتتر تعویض شود. باید توضیحات کافی به بیماران جهت جلوگیری از عوارض کاتتر داده شود. مراقبت عمومی شامل پاک کردن، لاواژ و استفاده از وسایل تمیز کننده جهت خارج سازی ترشحات و جلوگیری از انسداد مسیر می باشد.

 

تصویر ۵-۲ کاتتر ترانس تراکئال

مزایای TTC

• کاتتر ترانس تراکئال (TTC) هزینه اکسیژن را کاهش می دهد زیرا نیاز به جریان کمتری از اکسیژن جهت جلوگیری از هیپوکسی دارد و بیماران می توانند از سیلندرهای کوچک تر و سبک تر استفاده کنند.
• مزیت دیگر TTC افزایش پذیرش بیمار به دلیل آشکار نبودن لوله اکسیژن و جلوگیری از تحریک بینی می باشد.

معایب TTC

• عیب اولیه استفاده از TTC مرتبط با عوارض جراحی محدوده می باشد. ( شامل هموپتیزی، عفونت و آمفیزم زیر جلدی)
• انسداد لوله ( توسط تجمع موکوس در انتهای تحتانی لوله) ممکن است منجر به عوارضی شود که این عوارض با مراقبت هایی همچون پاک کردن دوره ای به کمک سرم نمکی به حداقل می رسند.

مثال : یک بیمار در منزل از اکسیژن استفاده می کند و نیاز به استفاده از کانول بینی با جریان  ۲ Lit/min دارد. بعد از مدت کوتاه به دلیل علایم هیپوکسی در بیمارستان بستری شد. وقتی از او پرسیده شد که آیا از اکسیژن توصیه شده به او استفده کرده است یا نه، او گفت که فقط به طور متناوب از آن استفاده کرده است زیرا مصرف آن برای او ناراحت کننده بوده و در محیط عمومی از آن استفاده نمی کرده است. چگونه به او پیشنهاد می کنید که بر این مشکل غلبه پیدا کند.

تصویر ۶-۲ کاتتر ترانس تراکئال

پاسخ : شکایات شایعی از بیمارانی که کانول بینی را برای استفاده طولانی مدت از اکسیژن به همراه دارند وجود دارد. شما می توانید پیشنهاد کنید که او ترانس تراکئال اکسیژن تراپی (TTC) را نیز در نظر داشته باشد.

این وسایل برای بیمارانی که نیاز به درمان طولانی مدت با اکسیژن دارند راحت تر است و به طور کلی توسط بیمار راحت تر تحمل می شود و از نظر زیبایی برای بیماران نسبت به کانول های بینی قابل قبول تر است. در صورت پذیرش بیمار باید در مورد نحوه مراقبت از این وسیله به او توضیح دهیم. در مورد هر نوع وسیله مصرف اکسیژن طولانی مدت، مهم ترین میزان تحمل و همکاری بیمار در مورد آن وسیله است.

 ب) ماسک تراکئوستومی

مزایای ماسک تراکئوستومی

این ماسک جهت بیمارانی که دارای تراکئوستومی هستند کاربرد دارد و بجای Tpiece می تواند استفاده شود.

 

تصویر ۷-۲ ماسک تراکئوستومی

معایب ماسک تراکئوستومی

• نیاز به تمیز کردن مکرر دارد.
• هنگامی که از آن جهت رساندن رطوبت استفاده کنیم هم آلودگی صوتی دارد و هم نیاز به تنظیم دستگاه جهت رساندن FIO_۲ بالای ۵۰% دارد.

 

تصویر شماره ۸-۲ ماسک تراکئوستومی با رطوبت بالا یا کلار که بر روی تراکئوستومی یا لوله لارنژکتومی قرار داره می شود. (در مقابل ماسک سوراخی جهت بازدم وجود دارد.)

ج) کانولای ذخیره کننده

شکل ۱۰-۲ و ۱۱-۲ دو کانول ذخیره ای قابل دسترس و رایج را نشان می دهد که به نام کانولای موستاچی و کانولای پندانت معروفند.

تصویر ۹-۲ کانولای پندانت

تصویر ۱۰-۲ کانولای موستاچی

در این کانولا ها فلوی اکسیژن در انتهای بازدم محفظه اضافی را پر می کند و دردم ابتدا این اکسیژن ۱۰۰% وارد بینی بیمار می شود.

مزیت کانولای موستاچی و پندانت

• به طور مشخصی اکسیژن مورد نیاز را در مقایسه با کانولای بینی با جریان مداوم کاهش می دهند و حتی می توانند نیاز به اکسیژن را تا ۵% کاهش دهند.

عیب کانولای موستاچی و پندانت

• هزینه بالاتر
• حجم و وزن بیشتر

۳-۳-۲ ماسک ساده اکسیژن^۱

ماسک اکسیژن به شکل مخروطی است که دو سوراخ طرفی دارد و بر روی بینی و دهان بیمار گذاشته می شود و به کمک باند لاستیکی دور سر محکم می شود.

در طول دم، بیمار هم از اکسیژنی که از طریق لوله به ماسک می رسد و هم از اکسیژن اطاق که از طریق سوراخ های طرفی وارد ماسک می شود استفاده می کند. این سوراخ ها سبب ورود اتاق و خروج هوای بازدمی می شوند.

تصویر ۱۱-۲ : ماسک ساده اکسیژن

 

تصویر ۱۲-۲  ماسک ساده اکسیژن

ماسک اکسیژن بالغین حجمی در حد ۱۰۰-۲۰۰cc دارد و این باعث می شود که فضای ذخیره ای آناتومیک را افزایش دهد زیرا بیمار در طول زمان دم محتویات ماسک را نیز وارد ریه می کند. به دلیل همین اثر ذخیره ای، ماسک نسبت به کانولای بینی FIO_۲ بالاتری را برای بیمار فراهم می کند. باید دقت کرد که جریان اکسیژن به داخل ماسک به اندازه کافی باشد ( حداقل ۵lit/min) تا از تجمع و تنفس مجدد گازهای خروجی بازدمی با غلظت بالای دی اکسید کربن جلوگیری شود.

به طور کلی ماسک ساده می تواند با جریان اکسیژن ۵-۸ Lit/min سبب فراهم شدن FIO_۲ به میزان ۳۵% تا ۶۰% شود.

به دلیل محدود بودن فضای ذخیره ای ماسک با افزایش جریان اکسیژن بیشتر از ۸ لیتر در دقیقه FIO_۲ به اندازه کافی بالا نمی رود ( به دلیل محدود بودن فضای ذخیره ای ماسک). در این صورت برای افزایش بیشتر FIO_۲ لازم است از ماسکهای با کیسه اضافی استفاده کرد تا حجم هوای ذخیره ای باز هم بیشتر افزایش یابد. البته باز FIO_۲ ای که واقعا به بیمار می رسد بستگی به سرعت جریان اکسیژن، سایر ماسک و نحوه تنفس بیمار دارد.

جدول ۴-۲ : راهنمای تخمین FIO_۲ با سیستم فراهمی اکسیژن با جریان کم ماسک ساده اکسیژن

FIO۲	۱۰۰% O۲ Flow rate (lit/min)
۴۰%	۶-۵
۵۰%	۷-۶
۶۰%	۸-۷

 

مزایای ماسک ساده اکسیژن

• استفاده از آن ساده و راحت است
• می توان از آن با بخور استفاده کرد
• جهت انتقال اکسیژن در طی اعمال جراحی کوچک و شرایط اورژانسی ایده آل هستند
• سبب فراهم شدن FIO_۲ تا حد ۶۰% می شوند.

معایب ماسک ساده اکسیژن

• بیمار هنگام صحبت کردن گاهی نیاز به برداشتن ماسک پیدا می کند
• محدود شدن بیمار جهت تخلیه ترشحات، خوردن، نوشیدن و سایر نیازها
• احتمال آسپیره شدن مواد استفراغی
• در صورتی که بیمار لوله نازوگاستریک و یا اوروگاستریک دارد، استفاده از این ماسک مشکل است
• در صورتی که بیمار دچار تروما یا سوختگی در محل صورت باشد استفاده از این ماسک مشکل است
• ممکن است سبب خشکی و تحریک چشم شود
• FIO_۲ تامین شده توسط ماسک به طور مشخصی متفاوت است و کاربرد آن برای بیمارانی که نیاز به غلظت اکسیژن دمی دقیقا مشخص دارند محدود است. FIO_۲ تامین شده توسط ماسک وابسته به طرح تنفس بیمار (تعداد و عمق تنفس) می باشد و در بیماران متفاوت با میزان اکسیژن مشخص می تواند FIO_۲های متفاوتی ایجاد کند.
• اگر جریان اکسیژن جهت بیرون راندن گازهای بازدمی کافی نباشند تنفس مجدد CO_۲ رخ می دهد، به همین دلیل حداقل باید جریان ۵ lit/min فراهم شود.

۴-۳-۲ ماسک با محفظه ذخیره ای با امکان تنفس دوباره هوای بازدمی^۱

 

تصویر ۱۴-۲ : نمایش نحوه جریان هوا داخل ماسک با محفظه ذخیره ای با امکان تنفس دوباره هوای بازدمی، در شکل، فلش ها نشان دهنده جهت جریان گاز در طی دم (A) و بازدم (B) هستند.

 

 

 

تصویر ۱۵-۲ : ماسک با محفظه ذخیره ای با امکان تنفس دوباره هوای بازدمی

این نوع ماسک شبیه ماسک ساده اکسیژن است که یک کیسه ذخیره کننده اکسیژن نیز به قاعده آن متصل شده است.

در ماسک نوع بالغین با کیسه ذخیره ای، حجم ذخیره ای حدود ۳۰۰-۵۰۰cc خواهد بود و این خاصیت افزایش ذخیره اکسیژن سبب دسترسی به FIO_۲ بیشتر از ۶۰% می شود.

در طول دم، هوا از ماسک، کیسه ذخیره کننده و سوراخ های طرفی ماسک وارد سیستم تنفسی  بیمار می شود. ماسک باید بطور کامل روی صورت گذاشته شود و سرعت جریان اکسیژن باید به درستی تنظیم شود تا کیسه ذخیره کننده اکسیژن حداکثر به اندازه حجم پر شده آن در دم خالی شود.

در طول بازدم هم گازهای خروجی به داخل کیسه ذخیره کننده برمی گردد. از آنجائیکه گازهای خروجی از فضای مرده آناتومیک ( یعنی فضای حلق و حنجره و نای که در آن تبادلی صورت نگرفته و هنوز از میزان اکسیژن آن کم نشده است) می آید، بنابراین همچنان غنی از اکسیژن گرم و مرطوب می باشد و حاوی مقادیر اندک دی اکسید کربن است. در صورتیکه جریان اکسیژن به سیستم به اندازه کافی باشد مانع از بسته شدن کیسه بیشتر از حجم آن در طول دم می شود و دی اکسید کربن باز دم شده، داخل کیسه ذخیره ای تجمع نمی یابد و تنها حجم هوای مرده فیزیولوژیک با CO_۲ ناچیز که در بازدم وارد آن شده در دم بعدی تنفس می شود به عبارتی جریان اکسیژن باید طوری تنظیم شود کهکیسه ذخیره کننده در طول دم فقط به طور نسبی دچار کلاپس شود. این ماسک ها با جریان اکسیژن ۶-۱۰ lit/min می توانند FIO_۲ را از ۶۰% تا ۸۰% جهت بیمار فراهم کنند.

 

تصویر ۱۶-۲ : نمایش نحوه جریان هوا داخل ماسک با محفظه ذخیره ای با امکان تنفس دوباره هوای بازدمی در طی دم، توجه کنید که بخش اول گاز بازدمی از فضای مرده آناتومیک وارد کیسه ذخیره ای می شود و در زمان دم بعدی وارد ریه ها می گردد.

 

جدول ۵-۲ : راهنمای تخمین FIO_۲ با سیستم ماسک با محفظه ذخیره ای با امکان تنفس دوباره هوای بازدمی

FIO۲	Mask with reservoir bag 100% O۲ flow rate (lit/min)
۶۰%	۶
۷۰%	۷
۸۰%	۸
۸۰%	۸

 

 

 

مزایای ماسک با محفظه ذخیره ای با امکان تنفس دوباره هوای بازدمی

• در موارد هیپوکسی متوسط تا شدید سبب فراهم شدن ۶۰% می شود
• اکسیژن بازدمی از فضای مرده آناتومیک مجددا قابل استفاده است.

معایب ماسک با محفظه ذخیره ای با امکان تنفس دوباره هوای بازدمی

• در صورتی که سرعت جریان اکسیژن کافی نباشد منجر به تنفس مجدد CO_۲ می شود
• گذاشتن ماسک روی دهان بیماران دچار هیپوکسی شدید ممکن است سبب ترس بیمار گونه از قرار گرفتن در فضای بسته شود. ( کلاستروفوبیا Claustrophobia)
• ماسک دسترسی به دهان جهت خوردن، نوشیدن و تخلیه ترشحات را محدود می کند
• جریان بالای اکسیژن می تواند سبب خشکی و تحریک چشم ها شود.

ماسک با محفظه ذخیره ای بدون امکان تنفس دوباره هوای بازدمی^۱

 

این ماسک ها مشابه ماسک های تنفسی Partial Rebreathing هستند ولی دارای سه دریچه یک طرفه می باشند. یک دریچه یک طرفه بین کیسه ذخیره کننده و قاعده ماسک قرار دارد که اجازه می دهد که موقع دم، هوا از کیسه ذخیره ای وارد ماسک شود و در طول بازدم از داخل ماسک به کیسه ذخیره برنگردد.

 

تصویر ۱۷-۲ : ماسک با محفظه ذخیره ای بدون امکان تنفس دوباره هوای بازدمی

دو دریچه دیگر روی سوراخ های خروجی قرار دارند که این دریچه ها یک طرفه عمل می کنند و از ورود هوای اتاق به ماسک در طی دم ممانعت می کنند ولی اجازه می دهند که گازهای بازدمی بیمار در طول بازدم از ماسک خارج شوند. هدف از تعبیه این دریچه های یک طرفه این است که از ورود هوای بازدمی به داخل کیس جلوگیری کنند و نیز از ورود هوای اتاق به داخل ماسک ممانعت نمایند.

 

در حین دم دریچه های طرفی بسته می شود و دریچه بین کیسه و ماسک باز می شود تا اجازه استنشاق اکسیژن ۱۰۰% را به بیمار بدهد. در طول بازدم دریچه های طرفی باز می شوند و دریچه بین کیسه و ماسک بسته می شود تا هوای بازدمی وارد هوای اتاق شود و با هوای داخل کیسه مخلوط نشود.

 

تصویر ۱۸-۲ : ماسک با محفظه ذخیره ای بدون امکان تنفس دوباره هوای بازدمی

سرعت جریان اکسیژن باید به درستی تنظیم شود تا از کلاپس کیسه ذخیره ای در هنگام دم جلوگیری شود. ( حداقل جریان بایستی ۱۰ lit/min باشد.) اگر سرعت جریان به طور دقیق تنظیم شود و ماسک نیز به طور کامل روی صورت بیمار گذاشته شود، از نظر تئوری FIO_۲ به حدود ۱۰۰% خواهد رسید.

اگرچه در واقعیت به دلیل اینکه اکثریت ماسک ها بطور کامل روی صورت قرار نمی گیرند و در نتیجه هوای اتاق از اطراف ماسک وارد می گردد FIO_۲ حداکثر تا ۸۰% بالا می رود.

مزایای ماسک با محفظه ذخیره ای بدون امکان تنفس دوباره هوای بازدمی

• به دلیل نیاز به محکم کردن ماسک روی صورت ممکن است بیمار احساس ناراحتی کند
• احساس ترس از محبوس شدن در فضای بسته وجود دارد
• دسترسی محدود به دهان جهت خوردن، نوشیدن و تخلیه ترشحات
• احتمال چسبیدن دریچه ها به خصوص هنگامی که هوای مرطوب داخل ماسک تجمع می یابد
• به دلیل جریان بالای اکسیژن در صورت عدم استفاده صحیح از ماسک احتمال تحریک چشمی وجود دارد.

 

تصویر ۱۹-۲ : ماسک با محفظه ذخیره ای بدون امکان تنفس دوباره هوای بازدمی توجه کنید که تمامی گاز بازدمی از دریچه های یک طرفه ای که بر روی قسمت های کناری ماسک تعبیه شده است خارج می شود. همچنین دریچه یک طرفه دیگری هم بین ماسک و کیسه ذخیره ای وجود دارد که وظیفه آن نیز جلوگیری از ورود هوای بازدمی به داخل کیسه ذخیره ای می باشد.

 

تصویر ۲۰-۲ : ماسک با محفظه ذخیره ای بدون امکان تنفس دوباره هوای بازدمی، در شکل پائین فلش ها نشان دهنده جهت گاز در طی دم (A) و بازدم (B) هستند.

مطب شخصی دکتر علی تارات بر اساس الگو گیری از آخرین تکنولوژی های روز دنیا و رعایت استانداردهای جهان در زمینه انواع روشهای رایج تجویز اکسیژن – اوزن طبی در خدمت شما عزیزان است.