ویروس کرونا میتواند با اثر بر سیستم عصبی مرکزی و کاهش کیفیت زندگی روزمره باعث اختلالات اضطرابی و افسردگی و یا هردوی آنها به صورت توام در افرادی که زمینه ای از اختلالات مذکور نداشته اند شود.
خلاصه
طی مطالعات قبلی نشان داده شده است که کووید طولانی یا تداوم علائم COVID-19 برای ماه‌ها پس از عفونت اولیه، بر زندگی افراد مبتلا تأثیر می‌گذارد. مطالعه حاضر به دنبال بررسی روابط بین کووید طولانی، استرس مرتبط با COVID-19، افسردگی، اضطراب و پیامدهای افسردگی و اضطراب میباشد. داده ها در زمستان ۲۰۲۱-۲۰۲۲ از جمعیت بزرگسالی که در حداقل یک دوره در چندین پردیس دانشگاه شهر نیویورک (CUNY) ثبت نام کرده بودند، جمع آوری شد. فرکانس‌ها و آزمون‌های مجذور کای برای ارزیابی دموگرافیک و روابط با تشخیص‌های احتمالی افسردگی و اضطراب، و رگرسیون‌های لجستیک باینری برای ارزیابی احتمال افسردگی و اضطراب احتمالی همراه بر اساس جمعیت‌شناسی، عوامل استرس‌زا کووید طولانی مدتمحاسبه شد. زنان شرکت کننده شانس بالاتری برای پیامدهای احتمالی افسردگی را گزارش کردند و سطوح استرس زا همبستگی قابل توجهی با پیامدهای احتمالی اضطراب داشتند. شرکت کنندگان زن ، در مقایسه با مردان، شرکت کنندگان با SES پایین، در مقایسه با شرکت کنندگان با SES بالاتر، شرکت کنندگان با سطوح استرس مرتبط با COVID-19 بالاتر ، در مقایسه با افراد با سطوح پایین، و شرکت کنندگان با استرس کووید طولانی مدت در مقایسه با افراد بدون این ویژگی، شانس بیشتر برای افسردگی و اضطراب احتمالی همراه داشتند. این یافته‌ها اهمیت موقعیت اجتماعی، استرس، و کووید طولانی مدت، به عنوان همبستگی سلامت روانی در طول همه‌گیری را برجسته می‌کنند.
مقدمه
همه‌گیری کووید-۱۹ آسیب روانی گسترده‌ای به جمعیت‌های متعدد وارد کرده است (ابدالا و همکاران، ۲۰۲۱؛ برسلاو و همکاران، ۲۰۲۱؛ چن و همکاران، ۲۰۲۰؛ دالی و رابینسون، ۲۰۲۱؛ اتمن و همکاران، ۲۰۲۰، ۲۰۲۰. رودنستین و همکاران، ۲۰۲۰، ۲۰۲۲ a). انزوای اجتماعی، تعارضات بین فردی، و بسیاری از عوامل استرس زای اقتصادی و مرتبط با سلامت، ناشی از COVID-19 و که برای بسیاری مزمن شد، به افزایش قابل توجهی در پریشانی روانی کمک کرده است (ابدالا و همکاران، ۲۰۲۱؛ دالی و رابینسون، ۲۰۲۱ ، اتمن و همکاران، ۲۰۲۱، ؛ فروه ویرث و همکاران، ۲۰۲۱؛ لاخان و همکاران، ۲۰۲۰؛ لودز و همکاران، ۲۰۲۰؛ مگسون و همکاران، ۲۰۲۱؛ پانکانی و همکاران، ۲۰۲۱). علاوه بر این، تداوم علائم فیزیکی بیش از یک ماه پس از عفونت اولیه، در قالب “کووید طولانی مدت” به خوبی مستند شده است (Leow et al., 2005; Moldofsky & Patcai, 2011; Sugiyama et al., 2022). علائم طولانی مدت COVID-19 شامل خستگی، تغییر در الگوهای تنفسی، خطرات قلبی عروقی، تغییرات شناختی، و تحریف در چشایی و بویایی برای هفته‌ها و ماه‌ها پس از شروع کووید-۱۹ است (کروک و همکاران، ۲۰۲۱؛ پاولی و همکاران، ۲۰۲۱; Raveendran و همکاران، ۲۰۲۱).
بررسی‌های مربوط به پریشانی روانی در طول همه‌گیری، افزایش شیوع علائم افسردگی و اضطراب را ثبت کرده است (دیلی و رابینسون، ۲۰۲۱؛ اتمن و همکاران، ۲۰۲۰؛ هولینگ و همکاران، ۲۰۲۰؛ رودنستین و همکاران، ۲۰۲۰؛ ژانگ و همکاران، ۲۰۲۰). یک بررسی در سال ۲۰۲۲ پیامدهای سلامت روان مرتبط با بیماری همه گیر را بررسی کرد و تغییرات در پریشانی پس از عفونت کووید-۱۹ را با پریشانی بیشتر در مراحل حاد عفونت و ادامه پریشانی در افراد ماه‌ها پس از عفونت اولیه ثبت کرد (Zürcher et al., 2022). مطالعه قبلی در مورد بررسی سایر اختلالات مربوطه ، درد مزمن را به عنوان یک همراهی مهم با اختلالات خلقی و اضطراب نشان داده است که نشانگر آن است که درک کامل تر از رابطه متقابل کووید طولانی مدتبا پریشانی روانی گام مهمی در جهت درک این بیماری و تأثیرات بلندمدت آن بر سلامت جمعیت است. (Alciati et al., 2012; Gadalla, 2008; Thieme et al., 2004; Yalcin & Barrot, 2014).
با توجه به پیامدهای نامتناسب مادی و روانی همه گیری در این جوامع در مقایسه با جوامع با منابع بیشتر، بررسی روابط متقابل بین عوامل استرس زای مرتبط با کووید-۱۹ به ویژه جمعیت های کم منابع و دارای تنوع قومیتی حائز اهمیت است (ماتوس دوس سانتوس و همکاران ۲۰۲۰؛ ژانگ و همکاران، ۲۰۲۰). در میان کسانی که مطالعات کووید طولانی مدترا گزارش می‌کنند، طیفی از چالش‌های مداوم یافت شده است که استرس‌های روزانه را افزایش می‌دهد. طیفی که از موانعی برای بازگشت به کار تا دشواری در حفظ فعالیت‌های روزانه را شامل میشود (آنایا و همکاران، ۲۰۲۱؛ لمهوفر و همکاران، ۲۰۲۱؛ پرین و همکاران .، ۲۰۲۰؛ تاباکف و همکاران، ۲۰۲۲).
تا به امروز، افزایش پریشانی ثبت شده در طول COVID-19 در رابطه با عوامل استرس زای مربوطه مشخص شده است (اتمن و همکاران، ۲۰۲۱؛ فروه ویرث و همکاران، ۲۰۲۱؛ گیبسون و همکاران، ۲۰۲۱، ۲۰۲۱؛ ماتوس دوس سانتوس، ۲۰۲۰؛ ناگاتا و همکاران. همکاران، ۲۰۲۲؛ رودنستین و همکاران، ۲۰۲۰، ۲۰۲۱، ۲۰۲۲a؛ ژانگ و همکاران، ۲۰۲۰). مطالعات خاص تأثیر روانشناختی متفاوتی را بر کسانی که منابع اقتصادی کمتری دارند و همچنین برای جمعیت های رنگین پوست به طور کلی نشان داده است (ماتوس دوس سانتوس، ۲۰۲۰؛ ژانگ و همکاران، ۲۰۲۰). تأثیر نامتناسب COVID-19 بر جمعیت‌هایی که از لحاظ تاریخی به حاشیه رانده شده‌اند، در ارتباط با نرخ ابتلا به کووید-۱۹ و عوامل استرس‌زای روزانه، توجه بیشتر به سلامت روانی این جوامع را ضروری می‌سازد.
نتیجه
علیرغم وجود این محدودیت ها، این اولین مطالعه ای است که ما از آن آگاه هستیم که به نقش کووید طولانی مدت در شکل دادن اثرات کووید بر سلامت روان پرداخته است. یافته‌های کنونی اهمیت درک همبستگی‌های مختلف پریشانی را که افراد را در طول همه‌گیری در حال تغییر تحت تأثیر قرار می‌دهند، برجسته می‌کند. موقعیت اجتماعی، استرس و تجربیات پزشکی در کنار هم به علائم روانپزشکی مربوط می شوند و باید در راستای تقویت رفاه روانی در طول یک بیماری همه گیر به در نظر گرفته شوند.
متن کامل مقاله را میتوانید در فایل PDF زیر مطالعه کنید
<