مقدمه
اکسیژن Hyperbaric (HBO) یک روش درمانی است که عموماً با غلظت اکسیژن خالص ۱۰۰٪ و فشار بیش از دو اتمسفر (ATA) در داخل یک محفظه انجام داده می شود. این روش باعث جذب اکسیژن در پلاسمای خون شده و در نتیجه اکسیژن رسانی خون را افزایش می دهد. نشان داده شده است که قرار گرفتن در معرض HBO باعث بهبود زخم و بهبود خستگی می شود. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض HBO می تواند فعالیت سیستم عصبی خودمختار را نیز تعدیل کند. چندین بیماری مانند سندرم روده تحریک پذیر و فیبرومیالژیا به دلیل عدم تعادل سیستم عصبی خودمختار ایجاد می شوند. با این حال، اثرات نامطلوب HBO نیز گزارش شده است. به دلیل افزایش فشار اتمسفر و/یا افزایش غلظت اکسیژن، عوارض جانبی مانند مسمومیت با اکسیژن، باروتروما، پنوموتوراکس، نارکوز ناشی از گاز بی اثر و تولید بیش از حد گونه‌های اکسیژن فعال ممکن است با قرار گرفتن در معرض HBO با فشار بیش از دو اتمسفر ایجاد شود. به طور خاص، استرس اکسیداتیو برای اکسیژن هایپرباریک اساسی است. یک مطالعه افزایش سطوح رادیکال آزاد را در خون انسان پس از درمان با HBO گزارش کرد. علاوه بر این، اثرات سمی HBO نیز به دلیل آسیب DNA اکسیداتیو در میان داوطلبان سالم گزارش شده است. در حالی که این گزارش‌ها استفاده از اکسیژن هیپرباریک را به عنوان درمان پیشنهاد می‌کنند، این احتمال وجود دارد که HBO در اتمسفر بالاتر از ۲.۰ ممکن است برای افراد سلامت افراد سالم همراه با ریسک باشد.
در مقابل، اکسیژن هیپرباریک خفیف (HBO خفیف) شامل در معرض ۲۵ تا ۴۰ درصد اکسیژن در حدود ۱.۲-۱.۴ ATA قرار گرفتن میباشد. مطالعات قبلی اثرات مفید HBO خفیف را در درمان سندرم متابولیک، بیماری‌های مرتبط با سبک زندگی و فشار خون بالا گزارش کرده‌اند. تحقیقات قبلی ما نشان داده است که HBO خفیف فعالیت پاراسمپاتیک و جریان خون را در پوست و بافت‌های محیطی افزایش میدهد، در حالی که قرار گرفتن در معرض HBO خفیف با اکسیژن ۳۶٪، ۱.۲۵ ATA به مدت ۵۰ دقیقه نمی‌تواند باعث افزایش بیش از حد استرس اکسیداتیو در بین زنان سالم شود. در این راستا، اکسیژن هیپرباریک خفیف به عنوان درمانی برای افزایش بیش از حد فعالیت پاراسمپاتیک که ایمن، غیرتهاجمی و عاری از عوارض جانبی است، با جلوگیری از استرس اکسیداتیو بیش از حد، امیدبخش است.
تحقیقات موجود نقش تنظیمی حیاتی سیستم عصبی پاراسمپاتیک در ایمنی را به رسمیت می شناسد. پاسخ های خون محیطی نسبت به تغییرات تونوس پاراسمپاتیک مقاوم هستند. علاوه بر این، سیستم عصبی خودمختار به طور ذاتی با سیستم ایمنی و مغز مرتبط است. تغییرات در تعادل سمپاتیک – پاراسمپاتیک بر عملکرد غیراختصاصی و اختصاصی ایمنی تأثیر می گذارد. تحریک واگ، ماکروفاژهای بافتی را از تولید سیتوکین های پیش التهابی از طریق مسیر ضد التهابی پاراسمپاتیک باز می دارد. در پاسخ ایمنی اولیه در برابر عفونت های ویروسی، سلول های کشنده طبیعی (NK) نقش اساسی دارند، به ویژه برای پاکسازی سلول های آلوده به ویروس. فعالیت طبیعی سلول های NK ممکن است نقش اساسی در پاسخ بدن به استرس روانی و حفظ یک سیستم ایمنی سالم داشته باشد. نقش سلول های NK در کشتن تومورها نیز خوبی ثابت شده است. با این حال، سلول های NK در افراد سالم نیز همچنان به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است. بر اساس متون، یک فرد سالم اگر پاسخ ایمنی خوبی داشته باشد، می تواند به طور موثرتری با بیماری مبارزه کند. سلولهای ایمنی مختلف، از جمله سلولهای NK، سیتوکین‌هایی مانند IL-6 و IL-12 را تولید می‌کنند که نقش مهمی در تنظیم پاسخ التهابی دارند که تعادل آن توسط سیستم عصبی خودمختار حفظ میشود. حوزه دیگری که نیاز به تحقیقات بیشتری دارد، رابطه بین HBO خفیف و سیستم ایمنی است. مطالعه قبلی نشان داد که سمیت سلولی سلول های NK در غواصانی که در معرض فشار قرار گرفته بودند در مقایسه با شرایط نرموکسیک به طور قابل توجهی افزایش یافته است. با این حال، بحث در مورد رابطه بین HBO خفیف و اثرات مفید آن بر سیستم ایمنی انسان حل نشده است. بنابراین، مطالعه پیش رو اثر HBO خفیف را در افزایش تعداد سلول های NK مورد بررسی قرار داده است. ما یک مطالعه متقاطع تصادفی بر روی افراد سالم انجام دادیم تا بررسی کنیم که چگونه HBO خفیف بر سلولهای NK، شمارش کامل سلول های خونی و سیتوکینها تأثیر می‌گذارد.
مواد و روشها
طرح آزمایشی و شرکت کنندگان
در این مطالعه بالینی-تجربی تصادفی متقاطع، ۱۶ زن سالم در معرض HBO خفیف در فشار ۱.۴ ATA، با غلظت اکسیژن ۳۵.۰-۳۹.۵٪ و ۱۸ لیتر اکسیژن در دقیقه تزریق شده به محفظه هایپرباریک قرار گرفتند. به عنوان کنترل، در مطالعه حاضر از اکسیژن نرموباریک (NBO) با فشار ۱ ATA و غلظت ۲۰.۸ درصد استفاده شد. هر تماس در یک محفظه HBO به مدت ۷۰ دقیقه انجام شد. شرکت کنندگان بین ۲۰ تا ۲۸ سال که هیچ یک از آنها به طور معمول هیچ دارویی مصرف نمی کردند، در این مطالعه وارد شدند. افرادی که قاعدگی داشتند، در ۳۰ روز گذشته دریافت اکسیژن هیپرباریک داشتند، سابقه عفونت ویروسی یا باکتریایی شناخته شده یا مشکوک یا دیابت شیرین داشتند، یا کسانی که مصرف کننده فعال دخانیات بودند یا واکسن های واکسیناسیون را در ماه قبل دریافت کرده بودند، از مطالعه خارج شدند.
اندازه نمونه و محاسبه توان
مطالعه قبلی داده‌های d-ROM را بر روی زنان سالم پس از قرار گرفتن در معرض HBO خفیف ارائه کرد. با در نظر گرفتن این نتایج، حجم نمونه با استفاده از حسابگر توان و اندازه نمونه محاسبه شد. با معیار معناداری ۰۵/۰ = و توان ۹/۰، حداقل حجم نمونه مورد نیاز برای این مطالعه ۱۴ محاسبه شد و حجم انتخابی ۱۶ بود.
پروتکل آزمایشی
پس از تأیید کمیته اخلاق علوم بهداشتی دانشگاه کوبه (شماره تأییدیه IRB: 990)، داوطلبان ثبت‌نام شدند و رضایت کتبی آگاهانه از شرکت‌کنندگان منتخب اخذ شد. شرکت کنندگان از آوریل ۲۰۲۱ تا دسامبر ۲۰۲۱ جذب شدند. این روش مطالعه مطابق با استانداردهای اخلاقی تعیین شده در اعلامیه ۱۹۶۴ هلسینکی انجام شد. کلیه اطلاعات به دست آمده در این مطالعه کاملاً محرمانه خواهد بود. فرم های رضایت آگاهانه و سایر اطلاعات شناسایی جدا از داده ها نگهداری می شوند. هشت شرکت کننده ابتدا در معرض HBO خفیف قرار گرفتند و سپس در هفته بعد در معرض اکسیژن نورموباریک قرار گرفتند. هشت شرکت‌کننده دیگر ابتدا در معرض اکسیژن نورموباریک قرار گرفتند و سپس در هفته بعد در معرض HBO خفیف قرار گرفتند. مدت زمان ماندگاری اثرات اکسیژن هیپرباریک خفیف ناشناخته است. پس از در نظر گرفتن پیشنهاد “دوره شستشو” از یک مطالعه قبلی در کارآزمایی‌های بالینی، مدت زمان ۱ هفته به عنوان دوره شستشو تعیین شد. از شرکت کنندگان در مطالعه خواسته شد که از ورزش شدید و مصرف الکل در روز قبل از آزمایش خودداری کنند (شکل ۱). ابزار مورد استفاده در این آزمایش غیر تهاجمی و قابل حمل بودند. از این رو، حداقل خطر برای شرکت کنندگان وجود داشت.
اندازه گیری ها
متغیرهای زیر قبل و بعد از قرار گرفتن در معرض NBO و HBO خفیف اندازه‌گیری شدند.
مشخصات شرکت کنندگان
(PAL) با استفاده از یک برنامه نرم افزاری کامپیوتری FFQg ((Food Frequency Questionnaire based on Food Group) نسخه ۶.۰ (Kenpakusha Co., Ltd., Tokyo, Japan) اندازه گیری شد. این به عنوان کل مصرف انرژی تقسیم بر نرخ متابولیک پایه محاسبه می شود. برای افراد بین ۱۸ تا ۲۹ سال، PAL 1.4 تا <1.6 به عنوان سطح I، PAL 1.6 تا ۱.۹ به عنوان سطح II و PAL > ۱.۹ تا ۲.۲ به عنوان سطح III طبقه بندی شد. ترکیب بدن شرکت کنندگان با دستگاه Tanita dua frequency body composition analyzer DC-320 (Tanita Co., Ltd., Tokyo, Japan) اندازه گیری شد.
تجزیه و تحلیل الکتروکاردیوگرافی
الکتروکاردیوگرافی (CheckMyHeart، Daily Care BioMedical، Taoyuan، تایوان) برای اندازه گیری ضربان قلب (HR) با قرار دادن اولین الکترود در انتهای بالای استرنوم، بین نوک استخوان کولار و الکترود دوم در قسمت زایفوئید استفاده شد. امکان سنجی بالینی دستگاه ECG دستی در مطالعه قبلی تایید شد. اندازه گیری ها برای ۳۰۰ ثانیه انجام شد. ما HR و فعالیت پاراسمپاتیک را دو بار، یک بار در وضعیت استراحت قبل از قرار گرفتن در معرض اکسیژن و دوباره در دقیقه ۶۵ در طی درمان اندازه‌گیری کردیم. نتایج اندازه گیری شده با استفاده از نرم افزار CheckMyHeart تجزیه و تحلیل شد. اندازه گیری دامنه فرکانس مورد بررسی قرار گرفت و تجزیه و تحلیل فرکانس انجام شد.
آنالیز فلوسایتومتری
نمونه خون از نوک انگشت در صبح پس از یک شب ناشتایی (بیش از ۱۰ ساعت) گرفته شد. شرکت‌کنندگان نوک انگشتان خود را با سواب‌های الکلی ضدعفونی کردند و از یک لانست خودکار یکبار مصرف (Terumo Tokyo Japan) استفاده کردند (با رعایت «راهنمای آزمایشگاه‌ها و اندازه‌گیری نمونه» (MHLW، آوریل ۲۰۱۴)). تعداد سلول های NK با استفاده از یک آنالایزور هماتولوژی خودکار pocH80i (شرکت Sysmex، کوبه، ژاپن) ارزیابی شد. تقریباً ۲۰ میکرولیتر خون از هر دو نقطه زمانی (قبل از قرار گرفتن در معرض اکسیژن، پس از قرار گرفتن در معرض) با ۴۸۰ میکرولیتر با محلول PocH رقیق شد و با آنالایزر هماتولوژیک تجزیه و تحلیل شد. سپس نمونه ها با سرعت ۳۰۰۰ دور در دقیقه به مدت ۵ دقیقه در دمای ۲۱ درجه سانتی گراد سانتریفیوژ شدند تا ۲۰۰ میکرولیتر از محلول خارج شود. سلول های NK انسانی و سلول های NK فعال کننده به ترتیب به عنوان CD3-CD56 و CD3-CD56-CD69تعریف شدند. اولی عمدتاً سلول های NK تنظیم کننده را نشان می دهد، در حالی که دومی شامل سلول های فعال کننده است و همچنین قابل ذکر است که سپس CD45 و CD3 و CD69 و CD56 به محلول باقی مانده اضافه شدند. PBMC ها با آنتی بادی های مونوکلونال انسانی کنژوگه شده با فلوروفور در دمای اتاق به مدت ۶۰ دقیقه رنگ آمیزی شدند. سپس ۱۰۰۰ میکرولیتر محلول سلول لیزینگ برای لیز گلبول های قرمز اضافه شد. پس از ۱۵ دقیقه، نمونه ها به مدت ۱۰ دقیقه با دور ۲۰۰۰ rpm در دمای ۲۱ درجه سانتی گراد سانتریفیوژ شدند. نمونه دو بار با ۹۰۰ میکرولیتر PBS شسته شد و فلوسایتومتری نیز انجام شد. تنظیم سیتومتر و کالیبراسیون جهت اطمینان از اینکه اندازه‌گیری‌های شدت فلورسانس طی تمام آزمایش‌ها پایدار است، انجام شد. برای حذف بقایای سلولی از تجزیه و تحلیل استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از برنامه CytExpert (نسخه ۲.۳ Beckman Coulter, Inc., Brea, CA, USA) فلوسایتومتر CytoFLEX انجام شد.
استرس اکسیداتیو اندازه گیری شده با آزمایش d-ROMs
نمونه خون جمع آوری شده در ۱۳۰۰۰ Xگرم به مدت ۲ دقیقه در دمای ۳۷ درجه سانتی گراد سانتریفیوژ شد و مایع رویی جمع آوری شد. پلاسما از خون تازه انسان با استفاده توام از سانتریفیوژ و فیلتراسیون تهیه شد. سطوح d-ROM ها قبل و بعد از قرار گرفتن در معرض شرایط NBO یا HBO خفیف با استفاده از دستگاه تعیین رادیکال آزاد (آنالایزر رایگان Carrio Duo Redox؛ Wismerll Tokyo Japan) برآورد شد. نمونه های خون (~۲۰ میکرولیتر) که از نوک انگشتان قبل و بعد از قرار گرفتن در معرض اکسیژن جمع آوری شده بودند تحت آزمایش d-ROM قرار گرفتند که طبق دستورالعمل سازنده انجام گرفت. نتایج به صورت یک واحد دلخواه به نام واحد کاراتلی (U.CARR) بیان می شود. مقادیر نرمال بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ U.CARR است (=۰.۰۸mg/100ml H2o2 1Carr). میانگین سطح d-ROM برای افراد سالم تقریباً ۳۰۰ واحد Carr است.
آنالیز سیتوکین ها
۱. IL-6
سطوح سیتوکین IL-6 در پلاسما با استفاده از کیت های Human IL-6 ELISA Matched Antibody (Tonbo-Biosciences San Diego, CA, USA) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از یک میکروپلیت خوان (MTP-300، Corona Electric Co., Ltd.، Hitachinaka، ژاپن) تجزیه و تحلیل شدند.
۲. IL-12p70
سطوح IL-12p70 با استفاده از کیت ایمونواسی پروکوانتوم انسانی Invitrogen IL-12p70 (ThermoFisher Scientific) با نمونه پلاسمای ۲ میکرولیتری اندازه گیری شد. سنجش ها طبق دستورالعمل سازنده انجام شد. برای آنالیز نمونه از Applied Biosystems 7500 Fast Real-time PCR استفاده شد.
تغییرات در محاسبات حجم پلاسما
شرکت کنندگان در حالت نشسته به مدت ۷۰ دقیقه در معرض NBO و HBO خفیف قرار گرفتند. با توجه به اینکه کاهش حجم پلاسمایی ممکن است باعث افزایش ویسکوزیته خون شود، مقادیر نشانگرهای خونی برای تغییرات حجم پلاسما (%DPV) با استفاده از معادلات زیر تنظیم شدند.
تجزیه و تحلیل های آماری
برای تایید توزیع نرمال داده ها برای همه متغیرها از آزمون شاپیرو-ویلک استفاده شد. داده‌های d-ROM، IL-6 و IL-12p70 توزیع نرمال داده‌ها را تأیید کردند. بنابراین، این داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر (ANOVA) و آزمون t زوجی، تفاوت معنی‌داری را تعیین می‌کنند. از آزمون‌های ANOVA برای توضیح تضاد بین دو شرایط اکسیژن درمانی (NBO و HBO خفیف) برای متغیرهای توزیع شده معمولی استفاده شد. این داده ها به صورت میانگین و انحراف معیار بیان می شوند. مقایسات زوجی Post hoc با تنظیمات Bonferroni برای مقایسه‌های چندگانه انجام شد. داده‌های مربوط به سلولهای HF، NK و سلولهای NK فعال‌کننده توزیع غیرطبیعی را تایید کردند. بنابراین، این موارد با آزمون فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. این داده ها، به جز داده های HF، به صورت میانه و محدوده های بین چارکی بیان می شوند. مقادیر احتمال p<0.05 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد. تمام تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از IBM SPSS Statistics برای نسخه ۲۳.۰ (IBM, Armonk, NY, USA) انجام شد.
نتایج
HBO خفیف به خوبی توسط همه داوطلبان تحمل شد و هیچ عارضه جانبی در طول یا بعد از مطالعه ثبت نشد. میانگین سن و شاخص توده بدنی شرکت کنندگان در مطالعه به ترتیب
۲(±) ۲۴ و ۲.۸(±) ۲۱.۲ بود. قبل و بعد از قرار گرفتن در معرض NBO، HR به ترتیب ۷۱ (±) bpm 8 و ۸ (±) 68 bpm و قبل و بعد از قرار گرفتن در معرض HBO خفیف ۷ (±) 68 bpm و ۹ (±) ۶۵ بود. میانگین نمره PAL 1.72 بود. فعالیت بدنی شرکت کنندگان در مطالعه حاضر در سطح II مقیاس PAL قرار دارد. جدول ۱ داده های ترکیب بدنی شرکت کنندگان در مطالعه را خلاصه می کند.
فعالیت پاراسمپاتیک
طیف توان با فرکانس بالا که به عنوان شاخصی برای بررسی فعالیت اعصاب پاراسمپاتیک است ، پس از قرار گرفتن در معرض NBO ، ms2 418 ± ۵۴۹ و ms2 544 ± ۶۴۸ پس از قرار محاسبه شد. پس از قرار گرفتن در معرض HBO خفیف، افزایش قابل توجهی در این شاخص از ۹۶۷ ± ۸۸۶ ms2 به ۱۵۹۵ ± ۱۴۶۴ ms2 نشان داده شد. HF نیز از قرار گرفتن در معرض HBO خفیف به طور قابل توجهی افزایش یافت (۰۵/0p<) (شکل ۲).
سلول های NK و فعال سازی نشانگر سلول NK
شکل ۳ تشخیص سلول های NK و تغییرات قبل و بعد از در معرض اکسیژن قرار گرفتن را نشان می دهد. شمارش سلول های NK قبل و بعد از قرار گرفتن در معرض NBO، ۷۵/۳ ± ۴۵/۲ و ۸۲/۳ ± ۹۸/۲ سلول در میکرولیتر بودند، در حالی که وقتی در معرض HBO خفیف قرار گرفتند، از ۲.۷۶ ± ۲.۲۸ به ۴.۴۴ ± ۳.۴۵ سلول در میکرولیتر افزایش یافتند. مقادیر سلولی DNK برای مقایسه تفاوت شمارش سلولی محاسبه شد. مقدار سلول DNK (تعداد سلول‌ها پس از قرار گرفتن در معرض منهای تعداد قبل از قرار گرفتن در معرض) بعد از قرار گرفتن در معرض NBO 0.53 ± ۲.۲۳ سلول / میکرو لیتر بود و بعد از قرار گرفتن در معرض HBO خفیف ۲.۱۶ ± ۱.۷۲ سلول / میکرو لیتر بود (شکل ۴). مقدار سلول DNK پس از قرار گرفتن در معرض HBO خفیف بیشتر از قرار گرفتن در معرض NBO خفیف بود (۰۵/0p<) (شکل ۴). تعداد سلول های فعال NK (مارکر CD69) قبل و بعد از قرار گرفتن در معرض NBO به ترتیب ۸۲/۵ ± ۳۵/۵ تا ۰۵/۷ ± ۲۵/۶ سلول در میکرو لیتر بود (شکل ۵) و قبل و بعد از قرار گرفتن در معرض HBO خفیف، این افزایش به ترتیب ۷.۵۷ ± ۶.۳۱ تا ۶.۶۴ ± ۸.۲۷ سلول در لیتر بود. نشانگر فعالسازی سلول NK پس از قرار گرفتن در معرض NBO 0.90± ۵.۰ بود و پس از قرار گرفتن در معرض HBO خفیف ۴.۹ ± ۱.۹۶ بود که در واقع هیچ تغییر قابل توجهی پس از هر دو مواجهه نشان داده نشد. (شکل ۵).
سیتوکینها
سطوح IL-6 و IL-12p70 پس از هیچ کدام از دو مواجهه تغییر نکرد (جدول ۲). همانطور که پیش‌بینی می‌شد، غلظت سیتوکین‌های در گردش در داوطلبان سالم بسیار کم بود و هیچ تغییر آماری معنی‌داری در سیتوکین‌های اندازه‌گیری شده در طول زمان پس از قرار گرفتن در معرض NBO یا HBO خفیف وجود نداشت.
بحث
این مطالعه اثرات HBO خفیف را بر فعالیت پاراسمپاتیک، سلولهای NK، سیتوکینها و d-ROM در زنان سالم بررسی کرد. مطالعه حاضر یک یافته جدید را نشان می دهد و آن این است که قرار گرفتن در معرض اکسیژن هایپرباریک خفیف تعداد سلول های NK محیطی و فعالیت پاراسمپاتیک را در زنان جوان افزایش می دهد. یافته مهم دیگر این بود که قرار گرفتن در معرض HBO خفیف باعث ایجاد استرس اکسیداتیو نمی شود و سطح d-ROM در محدوده طبیعی باقی می ماند. افزایش سلول های ایمنی در خون می تواند ناشی از فعال شدن در تکثیر سلولی و/یا مهاجرت لنفوسیت ها، به ویژه سلول های NK باشد. ایشیهارا گزارش داد که قرار گرفتن در معرض HBO خفیف باعث افزایش اکسیژن محلول در سلول های خونی می شود. در این مطالعه، میزان اکسیژن محلول به میزان ۳.۵ برابر (۱.۱۰ میلی لیتر در دسی لیتر پس از قرار گرفتن در معرض اکسیژن هیپرباریک خفیف / ۰.۳۱۳ میلی لیتر در دسی لیتر در شرایط نرموباریک) پس از قرار گرفتن در معرض اکسیژن هیپرباریک خفیف برآورد شد. علاوه بر این، مطالعات متعدد وضعیت افزایش غلظت اکسیژن در خون را با جلسات مکرر درمانی HBO در تکثیر و تجمع سلولهای بنیادی نشان داده‌اند. مطالعه دیگری توسط Hehenberger و همکاران افزایش تکثیر فیبروبلاست انسانی پس از یک ساعت قرار گرفتن در معرض HBO را گزارش داده است. در مطالعه حاضر، تعداد سلول های NK با قرار گرفتن در معرض HBO خفیف افزایش یافت. بنابراین، این نتایج نشان میدهد که افزایش سلولهای NK در این مطالعه میتواند به دلیل افزایش تکثیر و تحرک از طریق افزایش غلظت اکسیژن در خون باشد، زیرا هیپراکسیژناسیون ممکن است باعث تحریک سیستم ایمنی شود. از سوی دیگر، فعالیت پاراسمپاتیک پس از قرار گرفتن در معرض ۷۰ دقیقه HBO خفیف به طور قابل توجهی افزایش یافت. مطالعه قبلی ما همچنین نشان داد که یک جلسه قرار گرفتن در معرض HBO خفیف می تواند بر روی سیستم پاراسمپاتیک اثر بگذارد. فعالیت پاراسمپاتیک نقش مهمی در عصب دهی سلول های ایمنی ایفا می کند. غلبه فعالیت پاراسمپاتیک باعث افزایش تعداد لنفوسیت های در حال گردش در بدن می شود.
HBO فعالیت پاراسمپاتیک را یا از طریق افزایش اکسیژن محلول در پلاسما یا از طریق کاهش تون سمپاتیک افزایش می دهد. ما افزایش قابل توجهی در سلول های NK CD3 * CD56 پس از قرار گرفتن در معرض HBO خفیف پیدا کردیم. علاوه بر این، افزایش سلول های NK از طریق افزایش فعالیت پاراسمپاتیک گزارش شد. این نتایج نشان داد که فعال شدن عصب پاراسمپاتیک با قرار گرفتن در معرض HBO خفیف میتواند باعث افزایش تعداد سلول های NK شود. نتایج مطالعه حاضر شواهد بیشتری برای تغییرات مشخص در فعالیت پاراسمپاتیک پس از قرار گرفتن در معرض HBO خفیف نشان میدهد. این می تواند به دلیل سن کم شرکت کنندگان در مطالعه باشد. با این حال، این تغییر کوچک نیز یک یافته مهم مطالعه ما است، زیرا گسترش چشمگیر سلول های NK مضر گزارش شده و نشانه ای از اثر پاتولوژیک است. مطالعه حاضر هیچ تغییری در سطوح d-ROM، IL-6 و IL-12 پیدا نکرد، که نشان میدهد قرار گرفتن در معرض HBO خفیف به مدت ۷۰ دقیقه باعث ایجاد متابولیت‌های فعال اکسیژن یا التهاب نمی‌شود. به طور گسترده ای اعتقاد بر این است که جلسات اکسیژن درمانی هیپرباریک باعث ایجاد استرس اکسیداتیو، التهاب، ظرفیت تولید ROS و فاگوسیتوز می شود. استرس اکسیداتیو بیش از حد می تواند به ساختارهای سلولی از جمله لیپیدها، غشاها، پروتئین ها و DNA آسیب برساند. مطالعات قبلی با شرایط بیماری مزمن نشان داد که HBO سطح IL-6 را کاهش می دهد. علاوه بر افزایش سمیت سلولی سلول های NK، IL-12 باعث آزادسازی IFN- با سلول های NK می شود. مطالعات قبلی نیز در مورد تأثیر ارتفاع زیاد بر روی غلظت سیتوکین ها انجام شده است، اما تا آنجا که ما می دانیم، این اولین مطالعه ای است که اثرات HBO خفیف را بر روی سیتوکین ها در فشار و غلظت ۱.۴ ATA و ۴۰٪ اکسیژن بررسی می کند. بنابراین، HBO خفیف مورد استفاده در مطالعه حاضر برای افراد سالم به دلیل عدم آسیب سلولی ناشی از استرس اکسیداتیو بیش از حد ، بی خطر است. مطالعه ی کنونی دارای محدودیت هایی نیز میباشد. اول، ما نمی‌توانیم مکانیسم‌های افزایش تعداد سلولهای NK را از طریق HBO خفیف شفاف سازی کنیم. افزایش سلول های ایمنی در خون می تواند ناشی از افزایش تکثیر سلولی و/یا مهاجرت لنفوسیت ها، به ویژه سلول های NK باشد. هنوز هیچ مکانیسم دقیقی مبنی بر افزایش سلول های NK پس از قرار گرفتن در معرض HBO خفیف ، یافت نشده است. تحقیقات بیشتر برای تجزیه و تحلیل مکانیسم های باعث تکثیر سلول های NK ناشی از HBO خفیف در افراد سالم مورد نیاز است. دوم، ما اثر ایمونولوژیک و d-ROM ها را در گردش خون سیستمیک شرکت کنندگان ارزیابی نکردیم. مطالعات آینده همچنین باید به فعالیت سلولهای NK پس از قرار گرفتن در معرض HBO خفیف در مدل‌های سرطانی و اندازه‌گیری استرس اکسیداتیو سیستمیک نیز بپردازد.
در مطالعات آینده، ما همچنین باید اثرات HBO خفیف را در بلند مدت نیز بررسی کنیم. سوم، پاسخ های ایمنی در مراحل مختلف چرخه قاعدگی متفاوت است، مطالعه فعلی فاز تخمدانی یا لوتئال را در میان شرکت کنندگان در مطالعه رد نکرد. بنابراین، کنترل چرخه قاعدگی باید در مطالعات آینده مورد توجه قرار گیرد. علاوه بر این، مطالعه حاضر فقط اثرات HBO خفیف را در زنان بررسی کرد. مطالعات آینده باید اثرات HBO خفیف را درجنس مقابل نیز بررسی کند.
نتیجه گیری ها
قرار گرفتن در معرض HBO خفیف می تواند تعداد سلول های NK را افزایش دهد که احتمالاً به واسطه افزایش فعالیت پاراسمپاتیک در داوطلبان سالم ایجاد می شود. علاوه بر این، قرار گرفتن در معرض اکسیژن درمانی، استرس اکسیداتیو سیستمیک یا پاسخ التهابی ایجاد نمی کند، بنابراین می تواند به عنوان یک پروتکل مفید برای تقویت ایمنی استفاده شود. با استفاده از HBO خفیف و ایجاد تعدیل در سیستم عصبی خودمختار می توان از ایجاد عوارض روتین مربوط به سلامت زنان جلوگیری کرد. بعلاوه، استفاده از HBO ملایم در زمینه های مختلف درمانی، از جمله برای اهداف ورزشی و تمدد اعصاب، محبوبیت پیدا می کند، اما شواهدی برای حمایت از استفاده از آن برای زنان سالم وجود ندارد. نتایج مطالعه حاضر باید به گسترش استفاده از HBO خفیف برای اهداف ایمنی کمک کند.
<